ตอนเด็กๆ เราเป็นคนที่อวบ ตัวดำ มีแก้ม มีโหนก หน้าตาค่อนข้างจะไม่ใช่พิมพ์นิยมแบบที่คนไทยชอบ

ทำให้ตั้งแต่เด็กเรียนประถม ยันมหาลัย มีแต่คนบอกว่า หน้าตาทรงนี้ไปแนวสายฝอได้ ไอ้เราก็เฉยๆ เพราะไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษ
ยัง งง ว่าจะไปตกหลุมรักสายฝอ.ที่ไหนได้ 5555
แถมไอ้คำว่า  “หน้าตาแบบนี้ฝรั่งชอบ ”  ส่วนตัวเรา ตลอดมา ไปเที่ยวตปท. หรือไปตามสถานที่ ที่มีฝรั่งเยอะแยะ 

ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่ฝรั่งจะเดินเข้าจีบเรา หรือว่าแอบมองชอบๆเราเลย  สักคนเดียว 5555 
(อันนี้พูดจริงนะคะ)

พอเราโสดมานาน นึกย้อนไปตอนที่ชอบโดนทักว่าฝรั่งชอบหน้าตาแบบนี้ เลยลอง ไปเดท กับฝรั่งดู 

เค้าเป็นเพื่อน ของเพื่อนเรา *เพื่อนแนะนำมาอีกที*  (เค้าพูดไทยได้ ถ้าพูดไม่ได้เราคงไม่ไปเดท หรือลองคุยๆ ดู เพราะภาษาอังกฤษแย่มาก)

พอไปเจอกันจริงๆ ลองทำความรู้จัก กินข้าวดูหนัง คุยกันได้ประมาณ 3 วัน เจ้าตัว เค้าสารภาพว่าเราดูเงียบๆ เรียบร้อยเกินไป

น่าจะเข้ากันกับเค้าไม่ได้  เค้าบอกว่า เค้าชอบผู้หญิงแซ่บๆ แต่งตัวเก่ง ชอบกินส้มตำ จะได้ชวนเค้ากินส้มตำบ่อยๆได้

เค้าบอกว่ามันเป็นสเป็คของฝรั่งเลย ถ้าเป็นผู้หญิงไทยแบบนั้น 

สรุปเราเลย กริบเลยค่ะ55555 แต่ก็ไม่ได้อกหักอะไร เข้าใจได้ ก็เป็นเพื่อนกันไป 

โชคดีที่เค้าพูดกับเราตรงๆ 

เราก็คิดนะ ว่าหน้าตาแบบฝรั่งชอบ ผิวแทน มันไม่พอหรอก มันต้องเป็นนิสัยที่เค้าชอบด้วย

ถึงว่าสังเกต ผู้หญิงที่เป็นจริต มาดาม แต่งตัวเก่ง มักได้แฟนฝรั่งกันเยอะมาก