ควรจัดการยังไงกับญาติที่ไม่มีความเกรงใจค่ะ

เท้าความก่อนนะคะ หลังจากแต่งงาน เราก็ย้ายมาอยู่บ้านสามี เราไม่ได้ทำงานประจำนะคะ สามีให้เป็นแม่บ้านเต็มตัว แต่เราก็ทำอาชีพเสริมค่ะ ซึ่งที่บ้านจะมีตัวสามี พ่อแม่และพี่สาว ก่อนจะย้ายเข้ามาสามีเล่าให้ฟังแล้วนะคะ ว่าทางพี่สาวได้แยกทางกับพ่อของลูกและย้ายกลับมาอยู่ที่บ้าน แม่สามีก็จะเป็นคนเลี้ยงดูลูกของพี่สาว เพราะพี่สาวไปทำงาน การเป็นอยู่ก็ดำเนินไปด้วยดีค่ะ ทุกๆคนเอ็นดูและดีกับเรามากค่ะ พอนานเข้าของใช้เราเริ่มหายเป็นสิ่งของเล็กๆน้อยๆ เราก็ปล่อยผ่านเพราะไม่อยากไปทะเลาะอะไร ผ่านไปไม่นาน ทางพี่สาวมีแฟนใหม่ ทางพ่อแม่สามีต้องเข้าไปดูแลสวนบ่อยๆ พี่สาวเลยไม่ได้ทำงานเพราะต้องเลี้ยงลูก พี่สาวเลยมาคุยกับทางพ่อแม่ว่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านแฟน ที่บ้านก็จะมีแค่พ่อแม่สามีและเรา ทางพ่อแม่เลยอยากให้ความเป็นส่วนตัวกับเรา2คน ท่านจึงยกบ้านให้เป็นชื่อแฟน ทางพี่สาวแฟนก็ไม่ได้ขัดอะไรนะคะ เพราะพ่อแม่ท่านจัดแจงเรื่องทุกอย่างให้ได้เท่าๆกันค่ะ และย้ายไปอยู่ที่บ้านสวน แต่ทุกอาทิตย์ก็จะกลับมานอนที่บ้านประมาณ1-2วัน เหมือนทุกอย่างก็จะลงตัวนะคะ แต่บางครั้งพี่สาวเขาก็จะทะเลาะกับทางแฟน ก็จะขนเสื้อผ้ากลับมานอนที่บ้าน พอดีกันก็ขนกลับไป เรากับสามีก็ไม่ได้อะไรนะคะ จนนานเข้าเริ่มไปมาบ่อยขึ้น มาอยู่หลายวัน จนบางทีเรากับสามีรู้สึกอึดอัดค่ะ ไฟไม่ปิด น้ำไม่ปิด กินไม่ล้าง ห้องรก จนบ้างครั้งมายืมเงินสามียืมเรา แค่หลักร้อย แต่ก็ไม่เเคยคืน ทางสามีคุยกับคุณแม่ และคุณแม่ก็ตักเตือนไป จนก็ไม่ได้เข้ามาที่บ้านไปสักพัก ด้วยความที่เราไม่ได้ทำงาน แต่สามีจะให้เงินเราทุกเดือน ซื้อของทำกับข้าว จ่ายค่าไฟน้ำ และให้เราไว้ใช้ส่วนตัว เราก็จะไปซื้อของมาตุนไว้ทำกับข้าวทุกอาทิตย์ แต่ของจะหายไปบางส่วน จนเรากับสามีเริ่มเอะใจจึงติดกล้อง ก็เห็นว่าเป็นพี่สาวแฟน เข้ามาที่บ้านช่วงเวลาที่เราไปธุระข้างออก ก็เหมือนเดิมค่ะ สามีปรึกษาคุณแม่ ก็ตักเตือนให้ตลอด แต่ก็ยังไม่หยุด และนานเข้าเริ่มเข้ามาเอาบ่อยขึ้น บางครั้งเราพึ่งไปซื้อมายังไม่ทันได้ทำ ก็เอาไปจนเกือบหมด เหลือให้เราทำได้แค่1มื้อ แอบมาหยิบของใช้ส่วนตัว เสื้อผ้า จนสามีเริ่มทนไม่ไหว เลยต่อว่าพี่สาวไป แต่ทางพี่สาวไปต่อว่าคุณแม่แทน ว่าลำเอียงรักลูกไม่เท่ากัน ไปเอาของนิดหน่อยมาบ่น บางคนอาจจะคิดว่าทำไมของแค่นี้ถึงหวง เราไม่ได้อยากหวงหรืออะไรนะคะ ถ้าเดือนร้อนจริงๆ เราไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่เพราะพี่สาวไม่ทำงาน แฟนเขาก็ไม่ค่อยทำงาน ขี้เกลียดกับลำบากมันต่างกันนะคะ ของบางอย่างเราก็ให้นะ แต่จะให้เรากับสามี มาคอยช่วยทุกครั้งก็คงไม่ไหวหรอกค่ะ หรือว่าเราใจดำเกินไปค่ะ ทุกคนคิดเห็นอย่างไรบ้างค่ะ พอมีวิธีแนะนำมั้ยคะ