ผู้หญิงหลายคน อยากมีคู่ แต่ก็ไม่เปิดใจคบหาใคร ถามผู้หญิง อายุ 30up อะไรถึงทำให้ไม่เลือกจีบใครก่อน?

ตอบในมุมมองผู้ชายนะ เวลาหน้าตาโอเคร ดูใส ผ่องกว่าผู้ชายวัน 30 กันเอง โซนเรา พอ 30 ผู้ชาย จะเริ่มไม่ดูแลตัวเอง แก่ เริ่มหมอง อ้วน ลงพุง สภาพคือค่อนข้างแย่ไปเลยครับ

ผู้ชายโสดน้อยไหม ผมตอบเลยว่า ไม่ได้น้อยลงเลยครับ แต่ที่จะตรงสเปคสาวๆ เห็นแล้วชอบเลย มันน้อยลงจากชีวิตวัยทำงานเองต่างหาก แม้แต่จะไปบอกเพื่อนว่า

เนี้ยเว้ยออกกำลังกาย ทาครีมฟิตหุ่นปะ มันไม่ไปออกนะครับ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเลย ที่จะได้คบเลยคือ ฐานะเข้าสู้จริงๆ

ส่วนอย่างตัวผม ฟิตเนสเสมอ ทาครีม ดูแลสิวไม่ให้มีเยอะ หลุมสิวไม่มี ให้มันหน้าตาสะอาดเกลี้ยงเกลา ยังตัดผมแบบแฟชั่นอยู่ ยังย้อมสีผมแบบเกาหลีสไตล์อยู่เลย วัยรุ่นเป็นยังไง 30 ก็ยังเหมือนเดิมเลย กล้ามเนื้อก็มีแล้ว บิ้วหุ่นให้ดูดีแบบนายแบบ รักสุขภาพไม่ป่วยง่าย

ผมก็แค่ไปทำไปเพราะอยากดูดีบ้าง ก็คิดแค่เนี้ย

ส่วนพวกองค์ประกอบอื่น มีผลค่อนข้างเยอะต่อการตัดสินใจสูงสำหรับผู้หญิงสมัยนี้ พิมพ์นิยมมันแทบจะเหมือนหมดแหละ
ฐานะ ทั่วไปไม่ได้เกิดในตระกูลบ้านรวย ชนชั้นกลาง
อาชีพ การงาน ก็เงินเดือนสูงขึ้นเยอะแล้ว
มีอิสระในการใช้ชีวิต ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นฝรั่ง ไม่ได้เกาะติดพ่อแม่ หาอนาคตของตัวเอง หาเงินไปเรื่อยๆ
นิสัยผมทั่วไปเลย ไม่ได้เป็นคนร้ายเกินไป แต่ก็ไม่ได้ดีเริศประเสริฐเวอร์ขนาดนั้น ผมกลางให้สุด base on ความเรียล ไม่โลกสวย มีเหตุผล ระวังการใช้ชีวิตแบบเสี่ยงๆ ชอบความมั่นคงในชีวิต

เวลาถูกผู้หญิงมอง หรือ เข้ามาทัก สิ่งแรกสุด คือ เขาไม่เชื่อว่าโสดกันมากนักหรอก มันดูดีเกินไปที่จะโสด มันผิดปกติที่จะยังโสดอยู่ เขามักจะสงสัยว่า

ผมไม่มีคนคุยบ้างเลยหรอ แล้วเราไม่ชอบโกหก ไม่มีคือผมนั่งทำงานกินข้าวใช้ชีวิต ไปฟิตเนส เป็นปี ไม่คุยสักคน ฟังแค่นี้ก็โม้แล้วใช่ไหมหละ แต่มันเป็นแบบนั้นแหละ คุยได้แต่คุยกันคนละเรื่องก็ไม่คุยนะ

เพื่อนผมก็ไม่เชื่อว่าผมโสด เห็นเราเช็คอินเที่ยวมันคิดว่าออกเดทตลอด แต่ผมไปเที่ยวตัวคนเดียวเลย จำเป็นต้องไป 2 คนเสมอหรอ

เพราะองค์ประกอบภาพรวม คือ ดูดีแล้วกว่าคนวัยเดียวกัน ไม่แพ้ใครนัก ไม่น่าหาแฟนยากเลย แต่ทำไมยังโสด มันก็สร้างคำถามให้สาวๆ ชีวิตวันๆ ตอบคำถามวนไปวนมาแค่

ไม่มีคนคุยจริงหรอ เจ้าชู้เปล่า คือ ผมไม่อยากจะพูดกับคน ก็เพราะตอบแต่อะไรเดิม จนมันจำเจ จนขี้เกียจจะอธิบายแล้ว

ที่ไม่หาสาวคบสักที เพราะไม่ชอบผู้หญิงไทป์ปกติทั่วไป เช่น ผมไม่ชอบนิสัยงี่เง่า ไร้เหตุผล คุยกันไม่รู้เรื่อง นิสัยเด็กขอบายเลย
บางคนก็อกหักแล้วหละ แววแห้วสูงแล้ว

โสดก็ไม่เป็นไร ผมก็ยังมีชีวิตที่ต้องใช้ต่อไป ผมก็พัฒนาโปรไฟล์ลับๆ เงียบๆ แต่แค่ไม่ได้อวดลงโซเชียลอะไร เพราะไม่สนใจจะลงอะไร

มันก็เหมือนเวลาผู้ชายไปจีบคนโปรไฟล์สูงกว่าตัวเอง แววแห้วมันก็สูงจากความต่าง อันนี้มันก็แค่กลับเพศเอง

เพราะสังคมตรงผมคนชอบเข้าใจว่า เนี้ยเงินเดือนนเยอะขนาดนี้ อิสระขนาดนี้ ต้องลงไอจีต้องทำตัวแบบผู้ดีสิ ลงรูปสวยๆ ทริปเยอะๆ ต้องใช้ชีวิตแบบนี้สิ เยอะเหลือเกิน ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยดูแพง คือ เรื่องปกติของคนเงินเดือนสูง ชินแล้ว อวดกันลงสตอรี่จนเบื่อ ทุกคอนเสริตมันไปกันหมดแหละ

คือ ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบพิมพ์นิยมหนะ แค่ใช้ชีวิตในแบบตัวของเราเอง

ยกประโยคดาราคานึงมาพูดเลย "ผู้หญิงเวลาเห็นเพรชอยู่ตรงหน้าก็ไม่เลือก เพราะไม่เชื่อไงว่าจะเพรชจริง สุดท้ายตัวเองไปเลือกเชื่อเซ้นตัวเอง สุดท้ายเจอของปลอม  แล้วเพรชจริงหลุดมือ จะมาหวังให้เพรชกลับมา ก็ไม่ทันแล้ว"

เวลาจีบอย่าไปแสดงความงี่เง่า ขี้อ้อน หรือ ความไร้เหตุผลใส่เขา ไม่งั้นคุณจะแห้ว เพราะคนพวกนี้เขาดูออก เจอมุขจีบแบบนี้จนเอียนแล้ว มาอ้อนให้ตามใจ ทำตัวน่ารักให้แบบเหมือนแมว มุขจีบบ้านมากกกกก

ต้องฉลาดให้เท่ากัน ฐานะก็พอกัน ความสามารถพอกัน ทัศนคติก็ตรงกัน แล้วมันจะจีบไม่ยากเลย อำนาจการเจรจามันแทบจะเท่ากันเลย

เอาแค่ยกระดับฐานะหน้าที่การงานน ขึ้นมาระดับเดียวกับผม เดี๋ยวคุณก็เจอชายโสด ฐานะดีเป็นฝูงแล้วครับ มันไม่ได้หายากขนาดนั้น

บางทีก็ยังมีมุมมองที่ว่า ใครเป็นคนเริ่มก่อนในความสัมพันธ์ อาจเป็นผู้เสียเปรียบ  คนถูกรักมักถือไพ่เหนือกว่า  คนไปรักต้องตามใจเอาใจใส่ใจเพื่อให้ได้เขามาครอบครองงี้ รักเขาก่อนเอง  ไม่มีสิทธิ์โกรธ ,งอน,งอแง  

บางทีก็ยังมีความเขินอาย ไม่กล้า กลัวถูกเมาท์ กลัวถูกเอาไปนับแต้มงี้