พ่อแม่เมาแล้วเป็นบ้า ได้แค่คิด แต่แก้ไม่ได้บ้างไหม

ผมคนหนึ่งตั้งแต่เด็กไม่ได้อยู่กับครอบครัวมีกินกับอาม่า  
ตอนนั้นมันเบื่ออ่ะที่เจอคนทะเลาะกัน  และพ่อผมก็ให้ผมออกจากเรียน  ผมนั่งร้องไห้ได้แค่คิดสักวันเราจะเข้มแข็งขึ้นและวันนี้ผมก็เริ่มเข้าใจและการใช้ชีวิตแต่ละบทยิ่งกว่าละครบ้างครั้งสงสารตัวเองบ้างครั้งทำงานก็ยังไม่มีค่ารถค่าอาหารเลยได้แต่มองฟ้าที่สวยงงามวันหนึ่งจะต้องมีชีวิตที่ดีขอแค่มีความสุขกับตัวเองพอเราโตขึ้นทุกอย่างก็กับมาเหมือนบทละครเรื่องเดิม  พ่อก็มีเมียใหม่อยู่กับชีวิตของเขา  อันนี้ผมพอเข้าใจนะ  ส่วนแม่ก็มีผัวใหม่ก็แฟร์ๆดีแต่ที่ผมไม่เข้าใจ กับชีวิตอีกบทนึ่งที่ผมเจอบ่อยๆ  แม่ชอบกินเหล้ากับผัวใหม่และก็ส่งเสียงดังจนข้างบ้านเอื้อมมาหลายปีอาจเป็นสิบปีเห็นจะได้นะครับเพราะคนที่กินเหล้าเป็นอาชีพ แต่พักหลังอาการกินเหล้าแล้วเป็นบ้า  ใครเคยเจอเหมือนผมไหมครับ  เมาแล้วก็มาเคาะเรียกตะโกนเรียกวันๆไม่หยุดบ้างทีเราจะทำงานก็ต้องติดความคิดเลย  บ้างครั้งก็น้อยใจมาก  กับการทำงานพอมาเจอเรื่องคนเมามาวุ่นวายพูดกี่ครั้งก็ทำ และคนนั้นก็คือแม่ ( ผมอยู่คนละหลังกันนะครับ)  พวกคุณฟังชีวิตผมแล้วผมควรเริ่มต้นอย่างไร    และขอขอบคุณทุกๆบทความกำลังใจดีๆที่ให้กันนะครับ  
ผู้ชายเคยร้องไห้แอบน้อยใจ ชีวิตที่ผิดพลาด  เราไม่ได้เกิดจากความรำรวยแต่เราจะทำให้มันดี 
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยกับเรื่องนี้คุณจะรับปัญหาและคิดอย่างไร   
                                                                                                                         ขอบคุณทุกๆไอเดียขอเป็นกำลังใจให้ต่อกันนะครับ