ขออนุญาติระบายนะครับตัวของผมเองนั้นเมื่อก่อนครอบครัวผมเคยเป็นครอบครัวที่มีความสุขมากอยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาไปไหนมาไหนด้วยกันโดยที่จะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังแต่พอหลังจากนั้น6-7ปีเริ่มมีปัญหาตามมาทุกปัญหารวมและเข้ามาทีเดียวทำให้ครอบครัวแตกแยกกันและไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกผมอายุประมาณ15-16ทุกคนเหมือนทิ้งผมไว้ข้างหลังทุกคนเอาแต่เดินหน้าใช้ชีวิตต่อไปในแบบของตัวเองโดยออกจากกรอบของคำว่าครอบครัวเอาแต่คิดว่าผมเป็นคนแบบนั้นแบบนี้ดูแลตัวเองได้(เมื่อก่อนผมเคยเป็นคนที่ติดเกมมากเพราะในโลกของเกมเป็นโลกที่ผมไม่ต้องคิดอะไรมากเลย)พอโตขึ้นมาอีกนิดผมรู้สึกว่าผมต้องเป็นคนแบบที่ครอบครัวต้องการครอบครัวถึงจะสนใจผมผมตั้งใจแบบมากๆจนเกรดออกคือ3.97หลังจากนั้นครอบครัวเริ่มหันมาสนใจในตัวผมผมเลยพยายามพัฒนาตัวเองทุกอย่างเพื่ออยู่ในสายตาของครอบครัวพอจะขึ้นมหาลัยผมเลือกคณะที่อยากเรียนแต่ที่บ้านไม่ยอมเพราะบอกว่าหางานยากผมก็เปลี่ยนๆไปเรื่อยๆจนเขาบอกมาว่าอยากให้เรียนอะไรซึ่งผมก็เรียนตามที่เขาอยากให้เรียนผมก็เป็นแบบนั้นผมเริ่มมีความคิดที่ว่าทำไมรู้สึกว่าตัวเองโตมาด้วยความที่ไม่มีใครรู้จักตัวเราเลยทั้งเพื่อนทั้งครอบครัวพอผมพูดเรื่องของตัวเองทุกคนเอาแต่ฟังผ่านๆหลังจากนั้นผมไม่เคยเล่าเรื่องตัวเองให้ใครฟังอีกเลยผมได้แต่เก็บเอาไว้เองแต่ผมก็แค่เด็กคนนึงอ่ะครับที่อยากให้มีคนมาเข้าใจบ้างว่าผมคือใครชอบอะไรนิสัยแต่ทุกคนเหมือนจะอยากรู้จักผมในแบบที่ผมสร้างขึ้นมาผมแค่อยากจะให้มีใครรับฟังผมบ้างที่เป็นผมจริงๆไม่ใช่ผมอี