ชีวิตคนเรามันมีทั้งทุกข์กับสุขแต่เหมือนว่าเราถูกกำหนดให้ทุกข์มาตลอด บททดสอบของเรามันยากมาก เราใช้ชีวิตแบบคนเงินเดือนน้อยๆของลูกจ้างต่างจังหวัดมันแทบไม่พอเลย แถมยังติดลบ เราทุกข์มากเงินเดือนออกมาไม่พอที่จะจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันมีพอเหลือให้กินแต่ละวันมั้ย แถมยังมีลูกที่ต้องเลี้ยงอีก ทุกวันนี้โดนตัดน้ำมาแล้วเกือบเดือน ใช้ชีวิตลำบากมากๆ ต้องพาลูกไปตักน้ำที่บึงทยอยเอามาใช้น้ำก็ไม่ได้สะอาดแต่อดทน พอวันศุกร์เขาจะมาตัดไฟอีกเลยขอร้องเขาว่าอย่าเพิ่งตัดได้มั้ย แถมชี้ให้เขาดูว่าโดนตัดน้ำ เขาใจดีนะ แต่วันที่1 มาจ่ายไม่งั้นเขาจะมาตัดไฟแล้ว กลุ้มใจมากไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าไม่มีทั้งน้ำไฟลูกจะอยู่ยังไง หาที่พึ่งไม่ได้เลย เงินเดือนไม่พอใช้ เหมือนไปทำงานแบบไร้จุดหมายคิดว่าแต่ละวันจะเอาที่ไหนให้ลูกกิน กะว่าอดทน แต่จะทนได้ขนาดไหน อยากพาลูกหนีไปเริ่มใหม่แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปยังไง อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น หรือเราอดทนอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้เราเครียดมากร้องไห้บอกใครไม่ได้เลย สงสารลูกๆสุดหัวใจหรือแม่จะตัดใจทิ้งปัญหา มีทางออกไหนบ้าง เราเต็มที่แล้ว
จะไปต่อยังไง