คิดยังไงกับการบลัฟในเหตุการณ์นี้

คือเราแอดมิทจิตเวชซึมเศร้าค่ะ เราได้ไปรู้จักกับอีกสองคน เราเด็กสุด แล้วคือพี่ที่อายุเยอะที่สุดขอดูแขนพอดูแล้วพี่เขาบอกว่า หูย ทำไมกรีดลึกจังแผลนูนให้มากไม่เหมือนกับA (นามสมมตินะคะ) กรีดแค่เผินๆแต่ดีแล้วจะได้ไม่เป็นแผลเป็น แล้วAก็พูดขึ้นว่าเดี๋ยวกลับไไปจะกรีดให้ลึกกว่านี้อยู่แล้วพวกเราก็พากันเล่าเรื่องราวชีวิตอะไรทำนองนั้นแล้วเราก็เลยAกับพี่คนโตว่าเป็นซึมเศร้ามากี่ปีละ ทั้งสองก็ตอบ แต่พอเราบอกว่าเป็นมา3ปีแล้วก็หมอจะให้ช็อตไฟฟ้า Aก็พูดว่าเราก็จะได้ชช็อตเหมือนกันแล้วก็จะได้กินยาตลอดชีวิตด้วย 
แล้วคือพวกเราก็คุยๆกันไปจนไปถึงตรงนึงที่เราพูดว่าเราเอาเรื่องที่เราเสพติดความเจ็บปวด กับเรื่องชอบเลือดไปปรึกษาจิตแพทย์ Aก็บอกว่าหึ้ยยยยยเราก็ชอบเลือดเหมือนกัน เราชอบกินเลือดนะมันอร่อยแล้วเราก็ชอบเอามีดมาแทงแขนตัวเอง แบบจึกๆๆๆๆดเวยสะใจดี 
ประมาณนี้แหละค่ะ เราอยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไง แล้วถ้าทุกคนอยู่ในสถาการณ์แบบนี้ทุกคนจะทำยังไง