ของผมก็คงจะเริ่มจากทำงานที่ชอบในที่แห่งหนึงมาประมาณ 6 ปีกว่าๆ อยู่ๆหัวหน้าก็ไปทำเรื่องไว้ ทำให้ทั้งคณะโดนไล่ออกแบบไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ก็ตกงานสิครับรออะไร กะว่าจะไปเอาเงินหกหมื่นมาใช้ระหว่างตกงานเพราะเป็นเงินสะสมสหกรณ์ ปรากฎว่าถอนไม่ได้ เพราะได้นำชื่อตัวเองไปกู้ให้พี่ที่ทำงานจำนวน 3 แสนบาท เขาบอกว่าริบเอาไปจ่ายหนี้จนหมดเลย พี่คนที่กู้เงินให้ 3 แสน ตอนก่อนจะกู้เขาบอกให้เราฟรีๆไปเลยหมื่นนึง แต่ตอนนั้นเรากังวลว่าเขาออกจากงานแล้วว่าจะได้เงินคืนไหมก็กลัวว่าจะไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย ก็บ่นๆกับเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วงานคนนั้นเอาไปบอกเขา เขาก็เลยขอคืนหมื่นนึงนั้น กลับคำพูดเอาง่ายๆเลย เราก็ให้ แต่เขายังต้องใช้เงินให้เราอยู่ทุกเดือนกับสหกรณ์เดือนละ 3 พัน ก็เลยตกลงว่าจะไปเปลี่ยนชื่อคนกู้ แต่พอไปถึงสหกรณ์เปลี่ยนชื่อไม่ได้ก็ทำสัญญากับพี่เขาไว้ว่าจะไม่หนีไปนะ ก็เลยไปทำงานร้านคอมชื่อดังแห่งหนึ่ง ไปแบบไม่มีอะไรในหัวเลย ไม่ได้ชื่นชอบ ไม่ได้อยากทำ แต่ตกงานอยู่ก็ไปทำ ช่วงแรกๆอยากลาออกมากๆ เพราะขายไม่เป็นไม่รู้เรื่อง เครียด แต่ก็ทนเรียนรู้มาจนทำได้ปีกว่าๆ เงินเดือนก็พออยู่ได้ มีตึงๆบ้างผ่อนๆบ้าง แต่ก็เน้นกินค่าคอมเป็นหลักก็พอจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ จนกระทั่งโดนหลอกให้ไปจัดกิจกรรมนอกสาขา ไปทำที่สาขาเปิดใหม่โดยคิดว่ามันเป็นการทำงานสักสัปดาห์นึงแล้วก็กลับ แต่จริงๆแล้วเขาเทเรามาอยู่สาขาเปิดใหม่ ขายของ เคลียร์ เนื่องจากเป็นของเคลียร์ ค่าคอมก็ถูกตัดจนเหี้ยน จนต้องไปบอกเขาให้ช่วยค่าแรงเสริมหน่อย บางเดือนก็ลืมค่าคอมเรา บางเดือนค่าคอมก็ 50 บาท ขายได้เต็มที่ไม่เกิน 100-1000 ต่อวัน ของก็ไม่ส่ง แอร์ก็พัง น้ำก็ไม่ไหล ไฟก็ดับ ม่านก็พัง แจ้งไปแล้วก็ไม่มีใครสนใจ ช่วงแรกก็มีคนมาด้วยหลายคน แต่ทนไม่ไหวก็ลาออกไปทีละคน บางวันเราก็นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วรู้สึกว่า ไม่มีอนาคตแล้วกับที่นี่ เลยตัดสินใจลาออกไปขาย ad สื่อสิ่งพิมพ์ เงินเดือนดีขึ้น แต่มันเป็นธรุกิจตะวันตกดิน ทุกองค์กรใหญ่ๆก็มีสื่อของตัวเอง มีเว็บของตัวเอง ราคาก็ค่อนข้างสูง จึงขายไม่ได้เลย ครบสามเดือนก็เลยโดนเชิญออกไปเพราะทำยอดไม่ได้ พอมีที่ใหม่มาบอกให้ไปทำไปฝึกงาน ทำได้อยู่อาทิตย์นึงก็บอกไม่ผ่านโปรอีกละ ด้วยเหตุผลที่ก็ยังงงๆ ว่า เข้ากับคนอื่นไม่ได้ ทั้งๆที่ก็คุยกันปกติดูเข้ากันได้ดี และไม่เคยโดนเหตุผลนี้มาก่อนในชีวิต ก็ตกงาน รายจ่ายก็รออยู่ และแล้วก็มีใบจากสหกรณ์มาบอกว่าไอ้พี่คนที่ใช้ชื่อเรากู้มันไม่จ่ายตังค์มาหลายเดือนละ จะโดนฟ้องเอานะหากไม่จ่าย โทรไปถามแกแกก็บอกไปคุยเอาที่ศาลละกัน หัวจะปวดขึ้นมาทันใดเลย งานที่อยากทำ และทำได้ก็ไม่มีคนเรียกสักคน ล่าสุดมีเรียกไปที่นึง เขาบอกมี walkin เข้าไปได้ ก็จึงไป พอไปถึง พอรู้ว่าเราบ้านไกลก็บอกไม่ต้องเขียนหรอกบ้านไกลไงๆก็ไม่รับ ก็เลยแบบ ทำไมไม่วงเล็บไปละฟะว่า รับคนแอเรียนี้เท่านั้น จะเปิด วอร์คมาทำเพื่อ สุดท้ายแล้วก็ยังตกงานอยู่ พออยู่บ้านไปนานๆก็รู้สีกว่า ตัวเองเฉื่อยชาลง อาจจะเพราะว่าเบื่อการเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานแล้วละมั้ง แต่ก็ฝืนตัวเองหางานต่อไปเพราะไม่มีตังค์ แต่ไปสัมฯที่ไหนก็บอกจะติดต่อกลับแล้วก็เงียบๆไปเลย เลยเริ่มที่จะขี้เกียจเปิดหางาน เปิดก็เปิดผ่านๆ ไม่รู้ใครเป็นงี้เหมือนผมบ้างรึเปล่าครับ รู้สึกว่าจะเกิดอะไรก็ช่างละ อยากนอนเฉยๆบนเตียง ดูซีรีย์เล่นเกมส์ไปวันๆ คล้ายๆอยากเป็นนีท เอาซะแบบนั้นเลย