คือเรามีอาชีพที่จะทำไว้แล้วกำลังฝึกคือการเป็นนักร้องแต่ทีนี้แม่ไม่ให้เป็นแม่จะบังคับอาจเพราะอายุเราแค่12เรายังไม่ถึงเกณฑ์แต่เราก็นึกอาชีพที่จะทำก่อนคือขายน้ำชาแต่แม่จะไม่ให้ทำจะให้ทำงานที่แม่เลือกให้พอเราทำท่าไม่ชอบใจหรือทำไม่เป็นแม่ก็ด่าทั้งที่เจ้าของงานเขาก็บอกว่าอย่าไปบังคับเด็กทีนี้แม่ยังจะกล้าถามอีกว่าทำไมทำตัวเหมือนไม่ชอบงานนี้คือเรายังไม่ได้เอ่ยปากซักคำแม่ก็จะให้ไปฝึกงานคือเกินไปปะขายน้ำยังดีกว่าทุกคนมีชีวิตเพราะอาหารของกินดีกว่าติดฟลิม์มือถือจริงมั้ย?แล้วเราก็คิดว่าถ้าแม่บังคับเราอย่างนี้แล้วเราจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำเมื่อไหร่อายุเราจะเกินก่อนรึเปล่าแถมแม่เราก็ชอบบังคับเพศของลูกเช่นพี่เราจะเป็นทอมแม่เราไม่ให้เป็นแม่บอกต้องแต่งหญิงสวยๆพอพี่เราไปอยู่หอแต่งตัวสวยๆแม่ก็บอกใช้เงินสิ้นเปลืองแล้วบอกให้กลับมาอยู่บ้านถามหน่อยนะพี่เราเรียนมหาลัยซึ้งอยู่ที่คลอง6จะให้กลับมาเมืองเอกเนี่ยนะ??เราเสียใจมากในสิ่งที่แม่ทำทุกครั้งที่แม่เราทำผิดก็ไม่เคยโทษตัวเองบางครั้งทำน้ำหกก็มาโทษเราหรือจับกระเป๋าเราแล้วเล็บฉีกเราก็ผิดแม่บอกเอากระเป๋าไปวางตรงนั้นทำไมทั้งที่แม่ก็เป็นคนเอาไปวางเองเราเหนื่อยกับแม่มากตอนนี้แม่ก็อายุ50กว่าแล้วพ่อเราก็ดันมาเสียก่อนแล้วแม่เราชอบด่าเราแต่ที่ฟังคือเข้าตัวเองหมดขอยกตัวอย่างเช่นแม่จะพาเราไปทะเลถ้าสอบเข้าม.1ได้แต่จนถึงวันนี้1ปีกว่าๆแล้วก็ไม่ได้ไปอ้างนู่นอ้างนี่สารพัดอ้างว่ายังไม่พร้อมบ้างครั้งนึงถามสงการต็นไปไหนเราบอกทะเลก็อ้างว่าคนเยอะทั้งที่ที่จะไปคือบางแสนคนไปอีกจังหวัดนึงเยอะกว่าบางแสนหลายเท่าก็อ้างว่าคนเยอะซะงั้นงงนะแต่ที่เล่ามาทั้งหมดก็คือความในใจเราที่แม่ชอบทำร้ายไม่ว่าร่างกายและจิตใจเราเลยอยากมาบอกความรู้สึกนี้กับทุกคนเราอยากได้วิธีที่สามารถใช้ชีวิตกับคนอายุเยอะได้โดยไม่ต้องกลัวหรือเจ็บตัวอีกเราแค่อยากมีชีวิตของตัวเองอยากทำอะไรในสิ่งที่ใจมันรักหรือกล้าแสดงออกให้มากกว่านี้เพราะโดนแม่บังคับตลอดจะอธิบายก็โดนหาว่าเถียงมันเสียความรู้สึกบางครั้งพูดไรก็ขัดเราทำเป็นหูถวนลมบ้าง🙁
ขอวิธีแก้พ่อแม่บังคับการเป็นวิธีทำให้พ่อแม่เลิกบังคับการเป็นอยู่หน่อยครับ