ในสังคมกระแสโลกาภิวัตน์ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเราทุกคนได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วเป็นอย่างมาก จนยากที่จะปรับตัวให้ทันกระแส ทั้งการเปลี่ยนแปลงอันรวดเร็วผ่านข้อมูลข่าวสารไม่ว่าจะเป็นผ่านทางโซเชี่ยลมีเดีย สื่อ ข่าว ที่ถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนยากที่จะปรับตัวทัน ในด้านผลกระทบก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเราได้รับอิทธิพลที่รับมาจากโลกาภิวัตน์ไม่มากก็น้อย ที่กระแสจากโลกาภิวัตน์ได้เข้ามาปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของเราไม่มากก็น้อย อาทิ กระแสKorean Wave ที่ส่งผลให้พวกเรานั้นมีความคล้ายคลึงทั้งการแต่งกาย รูปร่างหน้าตาที่คล้ายกับคนในประเทศเกาหลีใต้เข้าไปทุกที หรือ การแผ่ขยายวัฒนธรรมอเมริกัน ที่ทำให้เราชอบกินอาหารที่ตรงกับไลฟ์สไตล์อเมริกัน หรือ ร้านอาหารต่างๆที่มีความเป็นอาหารอเมริกันมากกวว่าอาหารไทย ดังที่ เราจะเห็นได้ในจังหวัดของเราที่ไม่แคล้วจะต้องมีร้าน KFC McDonald หรือ Pizza
แล้วเอกลักษณ์ของประเทศของเรานั้นไปอยู่ที่ไหนหล่ะ ในช่วงที่กระแสโลกาภิวัตน์มาถาโถมใส่ความเป็นท้องถิ่นของเรา เราจะทำการรับมืออย่างไรในสถานการณ์ที่น่าอิหรักอิเหรื่อเช่นนี้ วัฒนธรรมดั้งเดิมของเราจะหายไปจริงๆงั้นหรือ
หลังจากที่ตัวผู้เขียนบทความได้ไปเรียนวิชา ความเป็นท้องถิ่นในกระแสโลกาภิวัตน์ ณ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ตัวผู้เขียนบทความก็ได้เห็นมุมมองของนักคิดในยุคเก่าๆมา ซึ่งก็แบ่งได้เป็นทั้งหมด 2 สาย คือ สายที่เห็นด้วยว่า โลกาภิวัตน์ จะมีผลกระทบอย่างมากต่อความเป็นท้องถิ่น สอง: โลกาภิวัตน์นั้นไม่ใช่ของใหม่ เสียทีเดียว เพราะ ในอดีตก็มีการต้องการรวมตัวกันเป็นสากลด้วย สาม: มองว่าโลกาภิวัตน์ก็ไม่ได้ส่งผลเสียต่อเราเสียทีเดียว เรายังสามารถที่จะปรับตัวต่อกระแสโลกาภิวัตน์ได้อยู่
ซึ่งผู้เขียนบทความขอยกผลงานของคุณสมภพ ยี่จอหอ ผู้ร่วมก่อตั้ง Doister จากจุดเริ่มต้นจากการทำงานการท่องเที่ยวชุมชนของคุณสมภพมามากกว่า 10 ปี ทำให้คุณสมภพได้เล็งเห็นถึงศักยภาพพื้นที่สูงที่สามารถที่จะมีแรงดึงดูด ดึงดูดให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวชมสถานที่บนพื้นที่สูงได้ รวมถึง คุณสมภพได้เห็นว่านักท่องเที่ยวนั้นมีเสถียรภาพทางการเงินที่มากเพียงพอที่จะใช้จ่ายในการซื้อสินค้าจากชุมชน แต่ สินค้าจากชุมชนบางแห่งยังไม่เป็นที่น่าดึงดูดใจ
Doister ก่อตั้งโดยผู้ที่อาศัยอยู่ตนดอยและได้ไปทำงานร่วมกันบนพื้นที่สูง ได้แก่ สมภพ ยี่จอหอ, จุฑามาศ ประมูลมาก, นันทิยา สุคนธปฎิภาค, ได้ทำการมาวิเคราะห์กันว่าทำไมสินค้าในชุมชนบางแห่งถึงยังไม่ดึงดูดใจนักท่องเที่ยว? จึงโฟกัสไปที่การพัฒนาสินค้าที่นอกเหนือไปจากการท่องเที่ยว ช่วงแรกจึงได้ไปคลุกคลีกับคนชาวปกาเกอะญอ และ เลอเวือะ จนได้ข้อสรุปมาว่า แม่บ้านในชุมชนทั้งสองนี้สามารถที่จะทอผ้าได้ จึงตกลงที่จะทำผ้าขายเป็นหลัก จากนั้นก็เล็งเห็นแล้วว่าดลุ่มเป้าหมายของเราก็คือ คนรุ่นใหม่ที่หันมาใส่ใจกับสิ่งแวดล้อมมากยิ่งขึ้น หรือ คนชนนั้นกลางที่สามารถทำงานหาเงินเพียงพอที่จะซื้อสินค้าได้
โปรเจกต์ Doister เริ่มขึ้นมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558-2559 โดยได้พบว่าสีที่มาจากธรรมชาติไม่ได้มีความเข้นมากพอสีที่ใช้จากสารเคมี จึงได้ไปขอทุนวิจัยจาก สกสว.(สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัย และ นวัตกรรม) เพื่อที่จะไปเรียนรู้การทำสีกับอาจารย์ปรางค์-นุสรา เตียงเกตุ ทำให้ได้เทคนิคเพิ่มขึ้นมา แต่ ก็ไม่ได้ทำการละทิ้งของเก่าเสียทีเดียว
การย้อมผ้าก็ได้มีการผสมผสานทั้งวัสดุที่มาจากธรรมชาติดั้งเดิมบวกกับภูมิปัญญาท้องถิ่นดั้งเดิมผสานกับเทคนิคใหม่ที่เกิดจากการเรียนรู้ที่หลากหลาย จึงส่งผลให้สินค้านั้นมีสีสันที่เหมาะกับคนรุ่นใหม่ที่ชอบสีที่นุ่มนวลไม่เข้ามากจนเกินไป อีกทั้ง ทางทีมงานก็ได้ไปออกจัดบู๊ตของสินค้าตามงานต่างๆ ซึ่งตัวทีมงานก็ไม่ได้ไปเพียงกลุ่มเดียวแต่ ยังได้มีการเชิญให้พีน้องปกาเกอะญอได้ไปพบเจอกับผู้คน และ ได้เป็นผู้อธิบายสินค้า และ ได้ขายสินค้าของตัวเองด้วยตัวเอง ไม่เพียงแค่นั้นยังได้มีการจัดทำWorkshopเพื่อที่จะให้ผู้ที่มาซื้อสินค้าได้ลองทำผ้าฝ้ายจากธรรมชาติด้วยตัวเองอีกด้วย
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจากเว็บไซต์: onceinlife.com
จากกรณีของคุณสมภพเราจะเห็นได้ว่าท้องถิ่นนั้นก็ไม่ได้มีการเสียเอกลักษณ์จากอิทธิพลของโลกาภิวัตน์ไปเสียทีเดียว ท้องถิ่นก็มีการปรับตัวให้เขากับยุคสมัยใหม่อยู่เสมอ และ เป้าหมายของคุณสมภพนั้นต้องการที่จะเจาะตลาดคนในวัยรุ่น-วัยกลางคน ที่มีรักในธรรมชาติ คุณสมภพจึงทำการผลิตสินค้าที่ไม่ส่งผลกระทบต่อธรรมชาติ และ มีการใช้สีที่มีความอ่อนนวลซึ่งเหมาะกับยุคสมัยปัจจุบันที่คนหันมาใส่ใจธรรมชาติ และ มีความเรียบง่ายมากยิ่งขึ้น
คุณสมภพก็ได้ใช้กระบวนการแพ่ข่าวสารผ่านทางสื่อโซเชียลมีเดียเป็นหลัก ซึ่งมีความรวดเร็วและคนทุกคนสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดาย จากมุมมองของผู้เขียนบทความการแพร่กระจายข่าวสารด้วยโซเชี่ยลมีเดียเปรียบเสมือนการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยที่ข่าวสารนั้นต้องรวดเร็วและสามารถเข้าถึงได้ง่ายกับทุกคน จากการกระทำทั้งหมดของคุณสมภพผู้เขียนเลยมองว่าเป็นการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยโดยที่ยังไม่ลืมเอกลักษณ์เฉพาะในท้องถิ่น
การปรับตัวให้เข้ากับกระแสโลกาภิวัตน์ยังไม่จบเพียงกรณีของคุณสมภพในจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของผู้เขียนได้มีการจัดตั้งตลาดถนนคนเดินวัวลาย ซึ่งจัดขึ้นในช่วงเวลาตอนเย็นของวันเสาร์ ซึ่งวัวลายเป็นชุมชนเก่าแก่ที่ทำเกี่ยวกับเครื่องเงิน เครื่องเขิน และ หัตถกรรมมาเนิ่นนานา ซึ่งเอกลักษณ์สินค้าของชนชาววัวลายก็จะเป็นที่ทราบกันดีว่าเป็นสินค้าที่มีคุณภาพที่สูง อีกทั้ง ยังมีอาหาร และ การแสดงโชว์ประจำท้องถิ่นอีกด้วย ในถนนแห่งนั้นเราก็จะเห็นสินค้าและอาหารมากมายทั้งที่ได้รูปแบบมาจากตะวันตกก็ดี หรือ อาหารที่หากินได้ยากในแถบทางตะวันออก ไม่เพียงแต่ขายอาหารเท่านั้น ถ้าทุกท่านได้เคยไปถนนคนเดินวัวลายทุกท่านก็จะเห็นสินค้ากิ๊ฟช้ออปมากมาย รวมถึง สินค้ากิ๊ฟช้อปที่ได้นำความเป็นเมือเชียงใหม่ผสมผสานกับความเป็นสมัยใหม่อย่างมากมาย
ขอบคุณรูปภาพจาก: กระทรวงวัฒนธรรม
สังเกตได้ว่าเมืองวัวลายไม่เพียงแต่มีเอกลักษณ์ทางด้านหัตถกรรมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ ยังมีถนนวัวลายที่ได้เปิดเป็นแหล่งท่องเที่ยว และ เป็นตลาดถนนคนเดินที่สำคัญที่สามารถสร้างรายได้ให้แก่จังหวัดเชียงใหม่รวมถึงผู้คนในชุมชนได้อีกทางหนึ่ง และ เนื่องด้วยจากโลกาภิวัตน์ก็ส่งผลให้ในตลาดถนนคนเดินก็มีสินค้าที่มีความหลากลหายเป็นอย่างยิ่ง
จากเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ตัวผู้เขียนจึงเล็งเห็นว่าโลกาภิวัตน์ไม่ได้เกิดการครอบงำทางวัฒนธรรมแต่อย่างใดแต่เป็นการให้คนในชุมชนนั้นได้ทำการปรับตัวและสามารถที่จะสร้างอะไรใหม่ๆขึ้นมาได้ อาทิ กรณีของชาวปกาเกอะญอที่ตอนแรกเปิดเป็นเพียงสถานที่ท่องเที่ยวเพียงอย่างเดียว แต่ ณ ปัจจุบันพบวกเขาก็สามารถที่จะสร้างสินค้าที่เป็นที่ชื่นชอบต่อผู้คน และ สามารถบ่งบอกเอกลักษณ์ของตนต่อสังคมโลกที่กว้างใหญ่ไพศาลได้ รวมถึง การเปิดตลาดของคนในชุมวัวลายที่ให้ผู้คนที่มาจากต่างสถานที่ รวมถึง นักท่องเที่ยวที่ได้มาทำความรู้จักวัฒนธรรมของท้องถิ่นวัวลาย และ ได้สัมผัสวัฒธรรมที่มาจากหลากหลายประเทศ อาทิ ถนนคนเดินวัวลายไม่เพียงแต่มีเพียงอาหารไทยอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมี อาหารจีน อาหารจากตะวันตก และ จากอีกหลากหลายประเทศ
ขอบคุณรูปภาพจาก: Trip
โลกาภิวัตน์นั้นทำให้เราได้เห็นโลกที่กว้างขวางมากยิ่งขึ้น อาทิ การสื่อสารที่ไร้พรมแดนผ่านการใช้โซเชี่ยลมีเดีย เราสามารถที่จะเห็นในสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เราสามารถที่จะเห็นถึงวัฒนธรรมที่หลากหลาย อีกทั้ง ด้วยการพัฒนาด้านการสื่อสาร ก็สามารถที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนทำงานที่จะสามารถเผยแพร่ผลงานนั้นให้ไปได้ไกลกว่าแค่ในพื้นที่ของตนเอง และ จาการได้เห็นวัฒนธรรมที่หลากหลายก็ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน และ เกิดเป็นการผสมผสานวัฒนธรรมระหว่างกันและกัน ดังเช่น เราจะเห็นในมินิมาร์ทอย่าง เซเว่น อีเลฟเว่น ที่ได้มีการออกสินค้าอย่างเบอร์เกอร์ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่เป็นการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมเบอร์เกอร์ของอเมริกัน และ การกินข้าวเหนียวหมูปิ้งที่เป็นเอกลักษณ์ของเราชาวไทยได้อย่างลงตัวมากๆ
ขอบคุณรูปภาพจาก: Pantip
“เพราะ การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด”
ขอบคุณข้อมูลจาก
กิตติยา มูลสาร. (2023). ที่มาของระบบโลกาภิวัตน์[เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะมนุษยศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วีณา บารมี. (2021, 21 มกราคม). Doister กับสารพัดสีสัน จากธรรมชาติบนดอยสูง. once. DoiSter กับสารพัดสีสัน จากธรรมชาติบนดอยสูง (onceinlife.co)
ท้องถิ่นกกับการเปลี่ยนแปลงในกระแสโลกาภิวัตน์
แล้วเอกลักษณ์ของประเทศของเรานั้นไปอยู่ที่ไหนหล่ะ ในช่วงที่กระแสโลกาภิวัตน์มาถาโถมใส่ความเป็นท้องถิ่นของเรา เราจะทำการรับมืออย่างไรในสถานการณ์ที่น่าอิหรักอิเหรื่อเช่นนี้ วัฒนธรรมดั้งเดิมของเราจะหายไปจริงๆงั้นหรือ
หลังจากที่ตัวผู้เขียนบทความได้ไปเรียนวิชา ความเป็นท้องถิ่นในกระแสโลกาภิวัตน์ ณ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ตัวผู้เขียนบทความก็ได้เห็นมุมมองของนักคิดในยุคเก่าๆมา ซึ่งก็แบ่งได้เป็นทั้งหมด 2 สาย คือ สายที่เห็นด้วยว่า โลกาภิวัตน์ จะมีผลกระทบอย่างมากต่อความเป็นท้องถิ่น สอง: โลกาภิวัตน์นั้นไม่ใช่ของใหม่ เสียทีเดียว เพราะ ในอดีตก็มีการต้องการรวมตัวกันเป็นสากลด้วย สาม: มองว่าโลกาภิวัตน์ก็ไม่ได้ส่งผลเสียต่อเราเสียทีเดียว เรายังสามารถที่จะปรับตัวต่อกระแสโลกาภิวัตน์ได้อยู่
ซึ่งผู้เขียนบทความขอยกผลงานของคุณสมภพ ยี่จอหอ ผู้ร่วมก่อตั้ง Doister จากจุดเริ่มต้นจากการทำงานการท่องเที่ยวชุมชนของคุณสมภพมามากกว่า 10 ปี ทำให้คุณสมภพได้เล็งเห็นถึงศักยภาพพื้นที่สูงที่สามารถที่จะมีแรงดึงดูด ดึงดูดให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวชมสถานที่บนพื้นที่สูงได้ รวมถึง คุณสมภพได้เห็นว่านักท่องเที่ยวนั้นมีเสถียรภาพทางการเงินที่มากเพียงพอที่จะใช้จ่ายในการซื้อสินค้าจากชุมชน แต่ สินค้าจากชุมชนบางแห่งยังไม่เป็นที่น่าดึงดูดใจ
Doister ก่อตั้งโดยผู้ที่อาศัยอยู่ตนดอยและได้ไปทำงานร่วมกันบนพื้นที่สูง ได้แก่ สมภพ ยี่จอหอ, จุฑามาศ ประมูลมาก, นันทิยา สุคนธปฎิภาค, ได้ทำการมาวิเคราะห์กันว่าทำไมสินค้าในชุมชนบางแห่งถึงยังไม่ดึงดูดใจนักท่องเที่ยว? จึงโฟกัสไปที่การพัฒนาสินค้าที่นอกเหนือไปจากการท่องเที่ยว ช่วงแรกจึงได้ไปคลุกคลีกับคนชาวปกาเกอะญอ และ เลอเวือะ จนได้ข้อสรุปมาว่า แม่บ้านในชุมชนทั้งสองนี้สามารถที่จะทอผ้าได้ จึงตกลงที่จะทำผ้าขายเป็นหลัก จากนั้นก็เล็งเห็นแล้วว่าดลุ่มเป้าหมายของเราก็คือ คนรุ่นใหม่ที่หันมาใส่ใจกับสิ่งแวดล้อมมากยิ่งขึ้น หรือ คนชนนั้นกลางที่สามารถทำงานหาเงินเพียงพอที่จะซื้อสินค้าได้
โปรเจกต์ Doister เริ่มขึ้นมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2558-2559 โดยได้พบว่าสีที่มาจากธรรมชาติไม่ได้มีความเข้นมากพอสีที่ใช้จากสารเคมี จึงได้ไปขอทุนวิจัยจาก สกสว.(สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัย และ นวัตกรรม) เพื่อที่จะไปเรียนรู้การทำสีกับอาจารย์ปรางค์-นุสรา เตียงเกตุ ทำให้ได้เทคนิคเพิ่มขึ้นมา แต่ ก็ไม่ได้ทำการละทิ้งของเก่าเสียทีเดียว
การย้อมผ้าก็ได้มีการผสมผสานทั้งวัสดุที่มาจากธรรมชาติดั้งเดิมบวกกับภูมิปัญญาท้องถิ่นดั้งเดิมผสานกับเทคนิคใหม่ที่เกิดจากการเรียนรู้ที่หลากหลาย จึงส่งผลให้สินค้านั้นมีสีสันที่เหมาะกับคนรุ่นใหม่ที่ชอบสีที่นุ่มนวลไม่เข้ามากจนเกินไป อีกทั้ง ทางทีมงานก็ได้ไปออกจัดบู๊ตของสินค้าตามงานต่างๆ ซึ่งตัวทีมงานก็ไม่ได้ไปเพียงกลุ่มเดียวแต่ ยังได้มีการเชิญให้พีน้องปกาเกอะญอได้ไปพบเจอกับผู้คน และ ได้เป็นผู้อธิบายสินค้า และ ได้ขายสินค้าของตัวเองด้วยตัวเอง ไม่เพียงแค่นั้นยังได้มีการจัดทำWorkshopเพื่อที่จะให้ผู้ที่มาซื้อสินค้าได้ลองทำผ้าฝ้ายจากธรรมชาติด้วยตัวเองอีกด้วย
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจากเว็บไซต์: onceinlife.com
จากกรณีของคุณสมภพเราจะเห็นได้ว่าท้องถิ่นนั้นก็ไม่ได้มีการเสียเอกลักษณ์จากอิทธิพลของโลกาภิวัตน์ไปเสียทีเดียว ท้องถิ่นก็มีการปรับตัวให้เขากับยุคสมัยใหม่อยู่เสมอ และ เป้าหมายของคุณสมภพนั้นต้องการที่จะเจาะตลาดคนในวัยรุ่น-วัยกลางคน ที่มีรักในธรรมชาติ คุณสมภพจึงทำการผลิตสินค้าที่ไม่ส่งผลกระทบต่อธรรมชาติ และ มีการใช้สีที่มีความอ่อนนวลซึ่งเหมาะกับยุคสมัยปัจจุบันที่คนหันมาใส่ใจธรรมชาติ และ มีความเรียบง่ายมากยิ่งขึ้น
คุณสมภพก็ได้ใช้กระบวนการแพ่ข่าวสารผ่านทางสื่อโซเชียลมีเดียเป็นหลัก ซึ่งมีความรวดเร็วและคนทุกคนสามารถเข้าถึงได้อย่างง่ายดาย จากมุมมองของผู้เขียนบทความการแพร่กระจายข่าวสารด้วยโซเชี่ยลมีเดียเปรียบเสมือนการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยที่ข่าวสารนั้นต้องรวดเร็วและสามารถเข้าถึงได้ง่ายกับทุกคน จากการกระทำทั้งหมดของคุณสมภพผู้เขียนเลยมองว่าเป็นการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยโดยที่ยังไม่ลืมเอกลักษณ์เฉพาะในท้องถิ่น
การปรับตัวให้เข้ากับกระแสโลกาภิวัตน์ยังไม่จบเพียงกรณีของคุณสมภพในจังหวัดเชียงใหม่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของผู้เขียนได้มีการจัดตั้งตลาดถนนคนเดินวัวลาย ซึ่งจัดขึ้นในช่วงเวลาตอนเย็นของวันเสาร์ ซึ่งวัวลายเป็นชุมชนเก่าแก่ที่ทำเกี่ยวกับเครื่องเงิน เครื่องเขิน และ หัตถกรรมมาเนิ่นนานา ซึ่งเอกลักษณ์สินค้าของชนชาววัวลายก็จะเป็นที่ทราบกันดีว่าเป็นสินค้าที่มีคุณภาพที่สูง อีกทั้ง ยังมีอาหาร และ การแสดงโชว์ประจำท้องถิ่นอีกด้วย ในถนนแห่งนั้นเราก็จะเห็นสินค้าและอาหารมากมายทั้งที่ได้รูปแบบมาจากตะวันตกก็ดี หรือ อาหารที่หากินได้ยากในแถบทางตะวันออก ไม่เพียงแต่ขายอาหารเท่านั้น ถ้าทุกท่านได้เคยไปถนนคนเดินวัวลายทุกท่านก็จะเห็นสินค้ากิ๊ฟช้ออปมากมาย รวมถึง สินค้ากิ๊ฟช้อปที่ได้นำความเป็นเมือเชียงใหม่ผสมผสานกับความเป็นสมัยใหม่อย่างมากมาย
ขอบคุณรูปภาพจาก: กระทรวงวัฒนธรรม
สังเกตได้ว่าเมืองวัวลายไม่เพียงแต่มีเอกลักษณ์ทางด้านหัตถกรรมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ ยังมีถนนวัวลายที่ได้เปิดเป็นแหล่งท่องเที่ยว และ เป็นตลาดถนนคนเดินที่สำคัญที่สามารถสร้างรายได้ให้แก่จังหวัดเชียงใหม่รวมถึงผู้คนในชุมชนได้อีกทางหนึ่ง และ เนื่องด้วยจากโลกาภิวัตน์ก็ส่งผลให้ในตลาดถนนคนเดินก็มีสินค้าที่มีความหลากลหายเป็นอย่างยิ่ง
จากเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ตัวผู้เขียนจึงเล็งเห็นว่าโลกาภิวัตน์ไม่ได้เกิดการครอบงำทางวัฒนธรรมแต่อย่างใดแต่เป็นการให้คนในชุมชนนั้นได้ทำการปรับตัวและสามารถที่จะสร้างอะไรใหม่ๆขึ้นมาได้ อาทิ กรณีของชาวปกาเกอะญอที่ตอนแรกเปิดเป็นเพียงสถานที่ท่องเที่ยวเพียงอย่างเดียว แต่ ณ ปัจจุบันพบวกเขาก็สามารถที่จะสร้างสินค้าที่เป็นที่ชื่นชอบต่อผู้คน และ สามารถบ่งบอกเอกลักษณ์ของตนต่อสังคมโลกที่กว้างใหญ่ไพศาลได้ รวมถึง การเปิดตลาดของคนในชุมวัวลายที่ให้ผู้คนที่มาจากต่างสถานที่ รวมถึง นักท่องเที่ยวที่ได้มาทำความรู้จักวัฒนธรรมของท้องถิ่นวัวลาย และ ได้สัมผัสวัฒธรรมที่มาจากหลากหลายประเทศ อาทิ ถนนคนเดินวัวลายไม่เพียงแต่มีเพียงอาหารไทยอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังมี อาหารจีน อาหารจากตะวันตก และ จากอีกหลากหลายประเทศ
ขอบคุณรูปภาพจาก: Trip
โลกาภิวัตน์นั้นทำให้เราได้เห็นโลกที่กว้างขวางมากยิ่งขึ้น อาทิ การสื่อสารที่ไร้พรมแดนผ่านการใช้โซเชี่ยลมีเดีย เราสามารถที่จะเห็นในสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เราสามารถที่จะเห็นถึงวัฒนธรรมที่หลากหลาย อีกทั้ง ด้วยการพัฒนาด้านการสื่อสาร ก็สามารถที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนทำงานที่จะสามารถเผยแพร่ผลงานนั้นให้ไปได้ไกลกว่าแค่ในพื้นที่ของตนเอง และ จาการได้เห็นวัฒนธรรมที่หลากหลายก็ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน และ เกิดเป็นการผสมผสานวัฒนธรรมระหว่างกันและกัน ดังเช่น เราจะเห็นในมินิมาร์ทอย่าง เซเว่น อีเลฟเว่น ที่ได้มีการออกสินค้าอย่างเบอร์เกอร์ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่เป็นการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมเบอร์เกอร์ของอเมริกัน และ การกินข้าวเหนียวหมูปิ้งที่เป็นเอกลักษณ์ของเราชาวไทยได้อย่างลงตัวมากๆ
ขอบคุณรูปภาพจาก: Pantip
“เพราะ การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด”
ขอบคุณข้อมูลจาก
กิตติยา มูลสาร. (2023). ที่มาของระบบโลกาภิวัตน์[เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะมนุษยศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วีณา บารมี. (2021, 21 มกราคม). Doister กับสารพัดสีสัน จากธรรมชาติบนดอยสูง. once. DoiSter กับสารพัดสีสัน จากธรรมชาติบนดอยสูง (onceinlife.co)