ตอนนี้เราหนีออกมาจากบ้านแล้ว

เราอายุ17 เราทนกับครอบครัวทนกับแรงกดดันของคนรอบข้างมานานๆ จนเราไม่โอเคจริงๆ พ่อแม่เราเป็นคนหัวโบราณไม่ยอมใครไม่รับฟังเราเองก็เข้าใจพวกท่านเจออะไรมาเยอะมากๆ แต่เราก็ไม่อยากให้เขาเอาอารมณ์ที่เราไม่ได้เป็นคนสร้างมาลงกับเรา เราคิดมาตั้งแต่จบม.3 ว่าเราอยากออกมา เราเคยหนีออกมาแต่ตอนนั้นเรายังคิดอะไรไม่ได้ยังคิดแค่ว่าไปจากตรงนี้คงจะโอเคกับตัวเราแต่ไม่เลยเราหนีไปบ้านเพื่อนที่สนิท แต่ครอบครัวเราเขารู้จักเขาก็ไปตามเราจนเจอเราทำให้ครอบครัวเพื่อนเดือดร้อนมากๆเรารู้สึกแย่มากๆเราเหนื่อย แต่เราก็ทนกลับมาบ้านต่อเรากลับมาเขาไม่ให้เราติดต่อกับใครเลย โทรศัพท์ก็ไม่ให้เราจับ ไม่ให้เราไปเรียน เราเสียใจมากเราโทษทตัวเองที่ทำแบบนั้นทำไมแต่เราก็ยังรู้สึกแย่ที่เราต้องกลับมาทนอยู่ที่เดิมเขาหาเราเจอเขาเอาเรากลับมา จนมาตอนนี้เราจะจบม.5เรามีแฟนแม่ก็คิดว่าเราจะพลาดคิดว่าเราจะไม่ตั้งใจเรียนทั้งที่ตลอดเวลาเราเรียนดีมากตลอด เราเข้าใจเขากลัวเราเป็นแบบเด็กสมัยนี้ที่เขาเป็นเรียนไม่จบหนีตามผู้ชายบ้าง ท้องบ้าง แต่เราไม่อยากให้เขาคิดแบบนั้นกับเรา เราไม่ใช่คนง่ายนะคะ เราเองก็รักตัวเองมากๆแฟนเราคนนี้คบกันมาปีจะเข้าปีที่สอง ครอบครัวเขาตัวเขาเองซัพพอร์ตเราดีมาก แต่แฟนเราคนนี่อยู่ในจังหวัดเดียวกันนะคะแต่ครอบครัวเรากีดกันไม่ให้เราเจอกันเลย บางคนก็คิดว่าคบกันตั้งนานไม่เคยเจอกันเลยอยู่ได้ไง ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะก็พ่อแม่เรากีดกันเรากับเขาแต่เราก็พยายามพิสูจน์ให้เขาเห็นเรากับแฟนเรานะคะแต่ก็ไร้ค่าเขาเรียกเงินกับทางครอบครัวแฟนเรา5หมื่นไล่เราสารพัดบอกให้แม่แฟนเราเงินมาแลกกันกับตัวเราเรารู้สึกแย่มากๆเลยนะคะ เราเองก็ทนมานานเราเลยทำงานหาเงินเช่าหอ หางานทำเราเลยหนีออกมาเลย เขาก็ตามเรากับคนที่คิดว่าเราจะไปหาแต่เขาก็หาเราไม่เจอจนเขาตัดเราพ่อเราเป็นคนเด็ดขาดมากเขาบอกไม่มีเราก็หมดภาระ เราเลยรู้สึกแย่แต่ก็รู้สึกโอเคสบายใจที่ออกมาอยู่คนเดียว แฟนเราแรกๆก็เทียวไปเทียวมากลัวพ่อแม่เรามาตามเจอแล้วแฟนเราจะมีปัญหาแต่ตอนนี้เราก็หารหออยู่กับแฟนช่วยกันเก็บได้แม่แฟนช่วยอะไรหลายๆอย่างเราย้ายรร.เขาก็มาเป็นผู้ปกครองให้ เรารู้สึกสบายใจมากที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยค่ะ แต่ก็เหนื่อย แต่เหนื่อยแบบมีความสุข เราออกมาเรามีที่อยู่มีเงินมีงานแล้วนะคะเราเลยตัดสินใจออกมา แต่ออกมาช่วงแรกเครียดกลัวครอบครัวจะแจ้งตำรวจจับเราแล้วได้กลับไปอยู่กับเขาแต่สุดท้ายเขาก็ไม่ยุ่งกับเรา แม่แฟนสอนเราว่าถ้าไม่ได้ดีอย่ากลับไปเราส่งค่าขนมกลับให้น้องเราตลอดค่ะฝากคนที่รู้จักไปหาแต่เงียบเรื่องที่อยู่ ก็อยากมาระบายเท่านี้ค่ะเท่าที่อ่านมาเรื่องออกจากบ้าน