ปกติเราไปร.ร.ทุกวันแล้วก็มีหน้าที่เป็นสภา ซึ่งม.เราอ่ะมีคนอยู่น้อยมาก วันนั้นเป็นวันเข้าค่ายลูกเสือแล้วเราไม่มีรถไปร.ร. พออาทิตย์ต่อมาเราไปร.ร. ก็ไม่มีใครคุยกับเราอีกเลย แล้วเพื่อนอีกกลุ่มก็เหมือนทะเลาะกันแล้วแยกออกมาอยู่กลุ่มกับพวกเรา ต่อมาไม่นานก็ไม่มีใครคุยกับเราเลยสักคน เราพยายามถามพยายามเข้าหาก็แล้ว สุดท้ายก็ไม่มีใครพูดกับเราเลย เราไม่รู้ด้วยว่าเราทำผิดอะไรอยู่ๆก็ไม่พูดด้วยมันเลยทำให้เราอึดอัดที่จะอยู่แล้ว เราพยายามไปร.ร. ทุกวันเพื่อให้จบเทอมซึ่งอีกไม่กี่วัน แบบนี้เราควรเดินออกมาอยู่คนเดียวดีไหมคะ เราเป็นคนขี้อายมาก เมื่อก่อนไม่เคยกล้าเดินคนเดียวเลย แต่เดี๋ยวนี้เราพยายามเดินคนเดียวแล้ว
ควรออกมาไหมคะ