ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรื่องคือเท่าที่จำความได้ เรากับพ่อตอนเด็กๆสนิทกันมาก แล้วพ่อกับแม่ก็เลิกกันตอนเราอยู่อนุบาล3 พอมาป.3เราจำได้ว่า พ่อลองมาตามหาเราที่โรงเรียน พ่อบอกเราว่าให้ลุงยามที่โรงเรียนช่วยหาสุ่มหาจากป.4 แล้วไม่เจอ เลยลองมากาตามตึกเรียนชั้นป. 3 แล้วเจอพอดี ตอนนั้นเรางงมาก แต่เราไม่ได้บอกแม่ว่าพาอมาหา เราไม่กล้า ด้วยความเป็นเด็ก แต่เราจำได้ทุกอย่างทุกเหตุการในวันนั้น ณ ตอนนั้นมาเราก็คิดถึงเขาตลอด ลึกๆในใจคิดถึง เราหาคำตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร เพราะว่าที่บ้านฝั่งแม่ที่เลี้ยงเราอยู่ไม่ทำให้เรารำบากเลย แต่ทำไมเราถึงคิดถึงพ่อ เราหาคำตอบจากตัวเอง หรือเพราะว่าเรากับพาอสนิทกัน หรือว่าตอนเด็กช่วงที่เป็นความทรงจำดีๆเราจำได้หมด
ปัจจุบันตอนนี้เราอยู่ปี 3 แล้ว อยู่ๆเราก็นึกถึง คิดถึงเขา เราเลยลองค้นเฟสหาเขา แต่เราไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขานะ เรารู้มาว่าเขามีครอบครัวใหม่แล้ว เราไม่ได้น้อยใจเขาเลยสักนิด เรารู้สึกยินดีมากๆ แต่ตอนนี้เราแค่อยากรู้ว่าเขาสบายดีมั้ย แค่นั้นเลย เขาจะจำเราได้หรือไม่ได้เราไม่ได้สนเลย
เราอยากรู้ว่า สิ่งที่เราทำไปมันดีมั้ย ที่เราตามหาเขา หรือว่าเราไม่ควรตามหาเขา ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ เราคิดดีแล้วใช่มั้ยที่ลองตามหาเขา เราถามตัวเราเองแล้วแต่เราแค่อยากรู้ว่าเขาสบายดีใช่มั้ย
ถ้าจตามหาพ่อควรมั้ย
ปัจจุบันตอนนี้เราอยู่ปี 3 แล้ว อยู่ๆเราก็นึกถึง คิดถึงเขา เราเลยลองค้นเฟสหาเขา แต่เราไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขานะ เรารู้มาว่าเขามีครอบครัวใหม่แล้ว เราไม่ได้น้อยใจเขาเลยสักนิด เรารู้สึกยินดีมากๆ แต่ตอนนี้เราแค่อยากรู้ว่าเขาสบายดีมั้ย แค่นั้นเลย เขาจะจำเราได้หรือไม่ได้เราไม่ได้สนเลย
เราอยากรู้ว่า สิ่งที่เราทำไปมันดีมั้ย ที่เราตามหาเขา หรือว่าเราไม่ควรตามหาเขา ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ เราคิดดีแล้วใช่มั้ยที่ลองตามหาเขา เราถามตัวเราเองแล้วแต่เราแค่อยากรู้ว่าเขาสบายดีใช่มั้ย