อยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆในกระทู้ว่า จะไปต่อหรือพอแค่นี้
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วยเรียนเราไปฝึกงานที่โคราช แล้วแฟนก็ตามไปทำงานที่โคราชด้วยเเต่ว่าไม่ได้ทำงานบริษัทเดียวกันนะคะ อยู่คนละอำเภอเเต่ก็เจอกันทุกเดือนนะคะ ไปเที่ยวนู้นนี้กัน เเต่พอสักพักไปค้างที่ห้องแฟน เเล้วเราไปไปเล่นโทรศัพท์แฟน แต่เหมือนมีอะไรดลใจให้เข้าไปในบัญชีรายชื่อ เราก็เข้าไปเเล้วไปเจอชื่อที่มันบันทึกแปลกๆ 2 เบอร์ ไม่บันทึกเป็นชื่อ เเต่ทำเป็นสัญลักษณ์ # ## แบบนี้ เราก็เอะใจ ลองเอาเบอร์ไปค้นหาในไลน์ ปรากฎว่า เป็นแฟนเก่านางเมื่อ3-4 ปีก่อน เราถามนางนนางบอกไม่รู้ๆ พอสักพักสารภาพ ว่าอินางผู้หญิงเป็นคนโทรมาก่อน เราก็ตั้งใจว่าจะเลิกจริงๆ เเต่นางก็ง้ออ้อนวอน เราก็ใจอ่อนให้อภัยเขา พอกลับบ้านมาเราเลยไปเอาของที่บ้านเเฟน เเต่เราก็เซ้นเดิมอ่ะ อยู่ดีๆก็เอามือขึ้นไปหาของตรงราวหน้าต่างข้างบน ก็ไปเจอรูปคู่แฟนกันเเฟนเก่านางคนเดิมเเหละ เราก็ว่าจะเลิกจริงๆเเต่ก็นั้นเเหละเราก็เเพ้ลูกอ้อนของเเฟน เเล้วผ่านไปสักพักมีเรื่องเกิดขึ้นอีกคือ เเฟนมาสารภาพกับเราว่ารู้สึกดีกับคนอื่น รักคนอื่นเเต่เขายืนยันว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ เเค่รู้สึกดีคุยกันเฉยๆเเต่ผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว เเต่ที่แฟนมาสารภาพกับเราคือ เเฟนย้ายออกจากที่ทำงานที่เดิมแล้วนะเเฟนถึงตัดสินใจบอก เเล้วเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องที่เรารับไม่ได้เราเลยบอกเลิกเเฟนทันทีที่ได้ฟัง เเต่ก็เหมือนเดิม เราก็โง่ทนอยู่ต่อ ผ่านมาสักพักช่วงสงกรานต์ เเฟนก็มาหมั้นจากนั้นเราสองคนก็มาทำงานด้วยกันที่ชลบุรี ผ่านไปประมาณ 6 เดือนเราก็เอาโทรศัพท์เเฟนมาเล่นเหมือนเดิมเเล้วกดเข้าไปที่ค้นหา จ้าาาาาาฉันเจอชื่อเฟสอินางคนที่อยู่โคราช เราเลยบอกเลิกเหมือนเดิมอ่ะ เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วด้วยนะ เเต่เเฟนก็มาลื้อออกแล้วทีนี้มันก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยไปได้มั้ย จะอยู่ที่ไหน จะไปไหน จ้านางก็บอกจะพาไปหาหอพักใหม่ อ่ะอิฉันก็เชื่อ ไปจ้าไป นางพาไปบางแสนจ้า ไปง้อนู่นนี้นั้นเหมือนเดิม สรุปฉันก็ใจอ่อน คืนดีกันเหมือนเดิม เราก็ได้แต่คิดเเล้วก็สงสัย ทำไมเราถึงยอมเจ็บกับเรื่องซ้ำๆแบบนี้ ทำไมเราไม่ใจเเข็งเราเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนี้
ใจเราไม่เเข็งพอที่จะเดินออกมา เเต่เราก็เจ็บเหมือนมีปมในใจ คิดถึงแต่เรื่องพวกนี้
ปัญหาเรื่องหัวใจ
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วยเรียนเราไปฝึกงานที่โคราช แล้วแฟนก็ตามไปทำงานที่โคราชด้วยเเต่ว่าไม่ได้ทำงานบริษัทเดียวกันนะคะ อยู่คนละอำเภอเเต่ก็เจอกันทุกเดือนนะคะ ไปเที่ยวนู้นนี้กัน เเต่พอสักพักไปค้างที่ห้องแฟน เเล้วเราไปไปเล่นโทรศัพท์แฟน แต่เหมือนมีอะไรดลใจให้เข้าไปในบัญชีรายชื่อ เราก็เข้าไปเเล้วไปเจอชื่อที่มันบันทึกแปลกๆ 2 เบอร์ ไม่บันทึกเป็นชื่อ เเต่ทำเป็นสัญลักษณ์ # ## แบบนี้ เราก็เอะใจ ลองเอาเบอร์ไปค้นหาในไลน์ ปรากฎว่า เป็นแฟนเก่านางเมื่อ3-4 ปีก่อน เราถามนางนนางบอกไม่รู้ๆ พอสักพักสารภาพ ว่าอินางผู้หญิงเป็นคนโทรมาก่อน เราก็ตั้งใจว่าจะเลิกจริงๆ เเต่นางก็ง้ออ้อนวอน เราก็ใจอ่อนให้อภัยเขา พอกลับบ้านมาเราเลยไปเอาของที่บ้านเเฟน เเต่เราก็เซ้นเดิมอ่ะ อยู่ดีๆก็เอามือขึ้นไปหาของตรงราวหน้าต่างข้างบน ก็ไปเจอรูปคู่แฟนกันเเฟนเก่านางคนเดิมเเหละ เราก็ว่าจะเลิกจริงๆเเต่ก็นั้นเเหละเราก็เเพ้ลูกอ้อนของเเฟน เเล้วผ่านไปสักพักมีเรื่องเกิดขึ้นอีกคือ เเฟนมาสารภาพกับเราว่ารู้สึกดีกับคนอื่น รักคนอื่นเเต่เขายืนยันว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ เเค่รู้สึกดีคุยกันเฉยๆเเต่ผู้หญิงคนนั้นก็มีแฟนอยู่แล้ว เเต่ที่แฟนมาสารภาพกับเราคือ เเฟนย้ายออกจากที่ทำงานที่เดิมแล้วนะเเฟนถึงตัดสินใจบอก เเล้วเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องที่เรารับไม่ได้เราเลยบอกเลิกเเฟนทันทีที่ได้ฟัง เเต่ก็เหมือนเดิม เราก็โง่ทนอยู่ต่อ ผ่านมาสักพักช่วงสงกรานต์ เเฟนก็มาหมั้นจากนั้นเราสองคนก็มาทำงานด้วยกันที่ชลบุรี ผ่านไปประมาณ 6 เดือนเราก็เอาโทรศัพท์เเฟนมาเล่นเหมือนเดิมเเล้วกดเข้าไปที่ค้นหา จ้าาาาาาฉันเจอชื่อเฟสอินางคนที่อยู่โคราช เราเลยบอกเลิกเหมือนเดิมอ่ะ เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วด้วยนะ เเต่เเฟนก็มาลื้อออกแล้วทีนี้มันก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยไปได้มั้ย จะอยู่ที่ไหน จะไปไหน จ้านางก็บอกจะพาไปหาหอพักใหม่ อ่ะอิฉันก็เชื่อ ไปจ้าไป นางพาไปบางแสนจ้า ไปง้อนู่นนี้นั้นเหมือนเดิม สรุปฉันก็ใจอ่อน คืนดีกันเหมือนเดิม เราก็ได้แต่คิดเเล้วก็สงสัย ทำไมเราถึงยอมเจ็บกับเรื่องซ้ำๆแบบนี้ ทำไมเราไม่ใจเเข็งเราเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนี้
ใจเราไม่เเข็งพอที่จะเดินออกมา เเต่เราก็เจ็บเหมือนมีปมในใจ คิดถึงแต่เรื่องพวกนี้