ทุกครั้งที่มีความรัก ทำมัยเราต้องเจอกับความผิดหวังตลอดครับ เราเป็นมนุษย์คนนึงที่ มีสุข มีทุกข์ มีเศร้า มีเจ็บปวด การมีความรักแต่ละครั้งเราให้ความสำคัญกับมันมาก ดูแล ใส่ใจ เทคแคร์ ให้เหมือนคู่ ญ ช อาจจะไม่หวือหวามาก จับมือถือแขนโอบกอด หรือกระหนุงกระหนิง ในที่สาธารณะ เพราะด้วนเพศสภาพ สังคมส่วนใหญ่ยังไม่ให้การยอมรับ เป็นแฟนที่เป็นเหมือนเพื่อน พี่น้องมากกว่า พูดคุยปรึกษาได้ทุกเรื่อง เป็นเหมือนเพื่อนคู่คิดในบางครั้งที่เราไม่สามารถพูดคุยกับคนในครอบครัวได้ เราชอบฟิวแบบนั้นมากกว่า
แต่ทำมัยทุกครั้งที่มีความรัก... เรามักจะโดนนอกใจเสมอ ล่าสุดคือโดนสวมเขา ไม่ต้องอธิบายถึงความเจ็บปวดนะครับ มันเจ็บปวดมากๆ และทุกครั้งที่เรามีความรักเรามักจะเจอเรื่องแบบนี้ตลอด ทั้งที่เราไม่เคยทำร้ายให้โทษเขา มีแต่สนับสนุนให้ชีวิตเขาดีขึ้น แต่เราก็ไม่เข้าใจว่า เราทำอะรัยผิด เราผิดพลาดตรงไหน เราพร้อมปรับปรุงนะ ทำมัยทุกๆครั้งที่เรามีความรักเรามักจะเจอเรื่องแบบนี้
เขาพูดกันว่า เกย์มนุษย์ที่ไม่รู้จักพอ !? ผมเริ่มเชื่อละครับ จริงๆยอมได้ทุกอย่างครับ คุยตกลงกันก่อนตลอดว่า วันไหนที่ไม่รักหรือหมดรักกันแล้ว หรือวันไหนที่อยากถอยออกมาบอกได้นะ แต่ขออย่างเดียวอย่านอกใจหรือสวมเขา แล้วเราจะปล่อยอิสระให้กับชีวิตของเธอ
ตอนนี้เราอายุ 40 ละครับ ต้องการความรักที่มั่นคง มองหาอนาคตไปด้วยกัน ช่วยกันสร้าง และก็เติบโต ไปด้วยกัน แค่อยากให้เขาหยุดที่เราคนเดียวทำมัยเขาทำไม่ได้ !? ความรู้สึกตอนนี้มันชินชากับความรู้สึกมากครับ มันไม่อยากจะมีความรักต่อไปได้อีกเลย แต่แม่ก็พูดกรอกหูใส่ทุกวัน ว่าแม่ไม่ได้อยู่กับตลอดชีวิตนะ วันนึงแม่ก็ต้องไป แม่อยากเห็นเรามีคู่ชีวิตที่ดี จะเป็นผู้หญิงผู้ชายมันไม่สำคัญ สำคัญว่าเขาจะยินดูแลซึ่งกันและกันได้หรือเปล่า เป็นความห่วงใยของแม่ที่มีให้กับลูกคนสุดท้อง เพราะคนอื่นๆเขามีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
เกย์เป็นเพศรักสนุกจริงหรือไม่ !? เพราะบางครั้ง เรารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆไม่ซ้ำหน้า ในใจก็คิดสงสัยว่า เขาไม่คิดที่จะวางแผนอนาคตให้กับชีวิตตัวเองบ้างหรอ ตอนนี้เรากลับมานั่งคิดนอนคิดว่า เกย์ก็คือเพศที่มีเวรกรรม เพศที่สมหวังเรื่องความรักน้อยที่สุด เพศที่หาความจริงใจกับความรักได้น้อยมาก เพศที่เหมือนโดนคำสาป เพศที่ไม่รู้จักพอ ใครรู้สึกแบบเราบ้างมาแบ่งปันประสบการณ์กันได้ครับ
เกย์ เป็นโรคเวรกรรมหรือเปล่าครับ !?
แต่ทำมัยทุกครั้งที่มีความรัก... เรามักจะโดนนอกใจเสมอ ล่าสุดคือโดนสวมเขา ไม่ต้องอธิบายถึงความเจ็บปวดนะครับ มันเจ็บปวดมากๆ และทุกครั้งที่เรามีความรักเรามักจะเจอเรื่องแบบนี้ตลอด ทั้งที่เราไม่เคยทำร้ายให้โทษเขา มีแต่สนับสนุนให้ชีวิตเขาดีขึ้น แต่เราก็ไม่เข้าใจว่า เราทำอะรัยผิด เราผิดพลาดตรงไหน เราพร้อมปรับปรุงนะ ทำมัยทุกๆครั้งที่เรามีความรักเรามักจะเจอเรื่องแบบนี้
เขาพูดกันว่า เกย์มนุษย์ที่ไม่รู้จักพอ !? ผมเริ่มเชื่อละครับ จริงๆยอมได้ทุกอย่างครับ คุยตกลงกันก่อนตลอดว่า วันไหนที่ไม่รักหรือหมดรักกันแล้ว หรือวันไหนที่อยากถอยออกมาบอกได้นะ แต่ขออย่างเดียวอย่านอกใจหรือสวมเขา แล้วเราจะปล่อยอิสระให้กับชีวิตของเธอ
ตอนนี้เราอายุ 40 ละครับ ต้องการความรักที่มั่นคง มองหาอนาคตไปด้วยกัน ช่วยกันสร้าง และก็เติบโต ไปด้วยกัน แค่อยากให้เขาหยุดที่เราคนเดียวทำมัยเขาทำไม่ได้ !? ความรู้สึกตอนนี้มันชินชากับความรู้สึกมากครับ มันไม่อยากจะมีความรักต่อไปได้อีกเลย แต่แม่ก็พูดกรอกหูใส่ทุกวัน ว่าแม่ไม่ได้อยู่กับตลอดชีวิตนะ วันนึงแม่ก็ต้องไป แม่อยากเห็นเรามีคู่ชีวิตที่ดี จะเป็นผู้หญิงผู้ชายมันไม่สำคัญ สำคัญว่าเขาจะยินดูแลซึ่งกันและกันได้หรือเปล่า เป็นความห่วงใยของแม่ที่มีให้กับลูกคนสุดท้อง เพราะคนอื่นๆเขามีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
เกย์เป็นเพศรักสนุกจริงหรือไม่ !? เพราะบางครั้ง เรารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆไม่ซ้ำหน้า ในใจก็คิดสงสัยว่า เขาไม่คิดที่จะวางแผนอนาคตให้กับชีวิตตัวเองบ้างหรอ ตอนนี้เรากลับมานั่งคิดนอนคิดว่า เกย์ก็คือเพศที่มีเวรกรรม เพศที่สมหวังเรื่องความรักน้อยที่สุด เพศที่หาความจริงใจกับความรักได้น้อยมาก เพศที่เหมือนโดนคำสาป เพศที่ไม่รู้จักพอ ใครรู้สึกแบบเราบ้างมาแบ่งปันประสบการณ์กันได้ครับ