สวัสดีค่ะ ขอเล่าเรื่องของเรา เกี่ยวกับความรักที่เป็นไปไม่ได้ กับเรากับเพื่อนค่ะ
เราจดทะเบียนและแต่งงาน กับสามีเก่า ได้ 5 ปีค่ะ แต่เค้านอกใจเราตั้งแต่ปีแรก
และเราก็ทนมาตลอดเรา ไม่ไหว ก็เลยเลิกค่ะ (มีเรื่องอื่นๆด้วยขอไม่ลงรายละเอีอดนะคะ)
หลังจากนั้น เราไม่มีที่ไป พ่อแม่เสียหมดแล้วค่ะ เราเลยมาขออาศัย เพื่อนต่างเพศสมัยเรียน
มาอยู่ห้องเค้าได้สักพักและเค้าก็คอยไปส่ง-รับเรากลับค่ะ
ตอนแรกๆใครถามว่าเรากับเค้าเป็นอะไรกัน เราตอบว่าเพื่อนค่ะ จนเค้าเตือนเราให้บอกว่าแฟน
เพราะไม่มีใครเค้าเข้าใจหรอก ชายหญิงอยู่ด้วยกัน จะเป็นเพื่อนกันจริงๆ
และบอกว่าต้องให้เกียรติเรา คนจะมองเราไม่ดีค่ะ
เราก็เลยได้เป็นแฟนแบบหลอกๆ ค่ะ
แล้วปัญหามันมาเกิดตรงเรารักเค้าค่ะ บอกให้เค้ารับรู้แล้วแต่เค้าบอกยังไม่อยากมีใคร
เราแอบเสียใจนิดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ
เรารู้สึกว่ามันเหมือนเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้จริงๆเลยค่ะ
การกระทำของเค้าอบอุ่นมากจริงๆค่ะ
ถึงจะพูดน้อย ดุเหมือนพ่อ แต่ดูแลเราทุกอย่าง
ไปส่งเรา และ รับเรากลับจากที่ทำงานตลอด ถ้าวันไหนฝนตก หรือ มารับไม่ได้ก็จะจ่ายค่ารถให้ค่ะ
อาหารเย็นเกือบทุกมื้อ เค้าจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ค่ะ
ถ้ากลางวันไม่รู้จะกินอะไร ก็จะแวะมากินข้าวกับเราบ้างในบางครั้ง
ถ้าเงินเราออกก็มีช่วยเค้าค่าน้ำ ไฟบ้างเล็กน้อย ส่วนใหญ๋จะไม่ค่อยให้เราออก
เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มานานค่อยข้างรู้นิสัย(สันดาน)กันพอสมควรเลยค่ะ
เรารู้สึกว่าเค้าพึ่งพาได้ มีความเป็นผู้นำ มีวุฒิภาวะ
แต่มันเป็นสถานะที่ข้ามเส้นกันไม่ได้จริงๆ เราเจ็บปวดใจจริงๆค่ะ
และไม่นานเรากับเค้าคงต้องแยกกัน เพราะน้องชายเขาจะมาอยู่ด้วยค่ะ
เค้าบอกจะช่วยค่ามัดจำห้องด้วย มีอะไร ต้องการความช่วยเหลือ หรือ อยากให้ไปรับกลับเหมือนเดิมให้บอก
เราแบบใจเจ็บมากๆเลยค่ะ T-T
หรือบางทีเรายังไม่ดีพอสำหรับเค้าค่ะ
การศึกษาหน้าตา หรือการที่เรามีรอยสัก มันทำให้เค้าไม่อยากเลือกเราเป็นแฟน
เราควรเลิกเพ้อแล้ว แล้วคงสถานะเพื่อนต่อไปมั้ยคะ???
ไม่ต้องไปร้องขออะไรแล้ว
ข้ามเส้นคำว่าเพื่อนไม่ได้....
เราจดทะเบียนและแต่งงาน กับสามีเก่า ได้ 5 ปีค่ะ แต่เค้านอกใจเราตั้งแต่ปีแรก
และเราก็ทนมาตลอดเรา ไม่ไหว ก็เลยเลิกค่ะ (มีเรื่องอื่นๆด้วยขอไม่ลงรายละเอีอดนะคะ)
หลังจากนั้น เราไม่มีที่ไป พ่อแม่เสียหมดแล้วค่ะ เราเลยมาขออาศัย เพื่อนต่างเพศสมัยเรียน
มาอยู่ห้องเค้าได้สักพักและเค้าก็คอยไปส่ง-รับเรากลับค่ะ
ตอนแรกๆใครถามว่าเรากับเค้าเป็นอะไรกัน เราตอบว่าเพื่อนค่ะ จนเค้าเตือนเราให้บอกว่าแฟน
เพราะไม่มีใครเค้าเข้าใจหรอก ชายหญิงอยู่ด้วยกัน จะเป็นเพื่อนกันจริงๆ
และบอกว่าต้องให้เกียรติเรา คนจะมองเราไม่ดีค่ะ
เราก็เลยได้เป็นแฟนแบบหลอกๆ ค่ะ
แล้วปัญหามันมาเกิดตรงเรารักเค้าค่ะ บอกให้เค้ารับรู้แล้วแต่เค้าบอกยังไม่อยากมีใคร
เราแอบเสียใจนิดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ค่ะ
เรารู้สึกว่ามันเหมือนเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้จริงๆเลยค่ะ
การกระทำของเค้าอบอุ่นมากจริงๆค่ะ
ถึงจะพูดน้อย ดุเหมือนพ่อ แต่ดูแลเราทุกอย่าง
ไปส่งเรา และ รับเรากลับจากที่ทำงานตลอด ถ้าวันไหนฝนตก หรือ มารับไม่ได้ก็จะจ่ายค่ารถให้ค่ะ
อาหารเย็นเกือบทุกมื้อ เค้าจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ค่ะ
ถ้ากลางวันไม่รู้จะกินอะไร ก็จะแวะมากินข้าวกับเราบ้างในบางครั้ง
ถ้าเงินเราออกก็มีช่วยเค้าค่าน้ำ ไฟบ้างเล็กน้อย ส่วนใหญ๋จะไม่ค่อยให้เราออก
เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มานานค่อยข้างรู้นิสัย(สันดาน)กันพอสมควรเลยค่ะ
เรารู้สึกว่าเค้าพึ่งพาได้ มีความเป็นผู้นำ มีวุฒิภาวะ
แต่มันเป็นสถานะที่ข้ามเส้นกันไม่ได้จริงๆ เราเจ็บปวดใจจริงๆค่ะ
และไม่นานเรากับเค้าคงต้องแยกกัน เพราะน้องชายเขาจะมาอยู่ด้วยค่ะ
เค้าบอกจะช่วยค่ามัดจำห้องด้วย มีอะไร ต้องการความช่วยเหลือ หรือ อยากให้ไปรับกลับเหมือนเดิมให้บอก
เราแบบใจเจ็บมากๆเลยค่ะ T-T
หรือบางทีเรายังไม่ดีพอสำหรับเค้าค่ะ
การศึกษาหน้าตา หรือการที่เรามีรอยสัก มันทำให้เค้าไม่อยากเลือกเราเป็นแฟน
เราควรเลิกเพ้อแล้ว แล้วคงสถานะเพื่อนต่อไปมั้ยคะ???
ไม่ต้องไปร้องขออะไรแล้ว