ถ้าเกิดพิมพ์ผิดประการแต่หนูขอโทษด้วยพอดีหนูพิมพ์ไม่ได้ ค่ะ
จริงๆหนูก็ไม่ได้มีปัญหากับครอบครัวนะรวมถึงพ่อกับแม่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเยอะมากแต่มันติดปัญหากับปู่แล้วก็ยานั่นแหละค่ะ ที่หนูทำสิ่งที่หนูชอบหรือหนูกำลังคิดอะไรอยู่คือย่าจะเป็นฝ่ายที่ด่าแล้วพร่ำเพ้อหนูอยู่เสมอทั้งที่เขากล่าวหาหนูอย่างนู้นอย่างนี้ยังไม่ใยดีให้หนูแบบรู้สึกดีเพราะหนูเป็นคนนึงที่จัดการลบตัวเองไม่ค่อยได้และหนูก็คิดในแง่ลบหนูอาจจะพยายามใช้ชีวิตคนปกติที่หนูชอบทำมากๆ
จริงๆหนูก็เป็นเด็กพิเศษคนนึงหรือพัฒนาการช้าด้านสมองหน่อยค่ะ
หนูมักจะมีปัญหาเรื่องการอ่านหรือสิ่งอื่นอยู่เสมอแล้วมักจะโดนยาบังคับเพื่อให้อ่านได้เสมอหนูจำว่าไม่บ่อยนะเขาจะพูดคำแบบว่าประชดออกมาอย่างเช่น "ทำไมอ่านกไก่ถึงฮนกฮูกไม่ได้ล่ะไปเรียนภาษาไทยก่อนละกันนะก่อนจะไปเรียนภาษาญี่ปุ่น" "ทำไมไม่เป็นเรียบร้อยอย่างนู้นคนนู้นคนนี้บ้างล่ะ!" หนูได้ยินแล้วหนูถ้าจะเสียกำลังใจรู้จริงๆแล้วนะหนูก็มีความสามารถอยู่คือจริงๆมันก็ไม่ใช่ความสามารถที่หนูต้องการเท่าไหร่หรอกนะ คือมันคงน่าจะเป็นนิสัยส่วนหนึ่งของหนูด้วยแหละคือหนูมักจะสังเกตคนอื่นแล้วก็วิเคราะห์อารมณ์ของคนอื่นอยู่เสมอจริงๆ หนูอาจจะเหมือนกับคนไม่ดีแต่ว่าหนูไม่อยากจะเป็นอย่างนี้
แล้วหนูก็มีโปรโมชั่นเช่าอยู่ในอดีตปัจจุบันหนูอาจจะไม่ได้เรียนแต่หนูพยายามอยู่แต่หนูเลือกที่จะไม่เข้าโรงเรียนจริงๆเพราะว่ามีปมแล้วไม่มั่นใจ แต่พ่อกับแม่หนูเข้าใจนะ แต่ย่าหนูไม่เข้าใจจริงๆ เขาก็พูดว่าหนูไปนินทาริลับหลังทั้งที่จริงๆหนูไม่ได้พูดอะไรเลยรู้แค่อยู่ในโลกทั้งหมดของเองแล้วก็ก็คุยกับตัวละครสมมติของหนูเองเขาไม่เข้าใจแล้วด่าหนูอย่างนั้น
จริงๆหนูไม่ได้เก่งภาษาอะไรหรือภาษาในอย่างแน่นอนแต่ที่หนูสังเกตตัวเองอยู่เสมอคือภาษาญี่ปุ่นไม่รู้ว่าทำไมนะหนูยังอ่านภาษาไทยไม่ได้แต่หนูเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้นิดหน่อย
ย่าหนูมักจะพูดอะไรที่แบบว่าคือมันเกินจนหนูคิดว่า "ทำไมแก่ป่านนี้แล้วทำไมไม่เก็บเงินครึ่งนึงเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีอย่างคนอื่นเขาล่ะทำไมต้องมาบอกแต่ลูกตัวเองทั้งที่ลูกตัวเองก็จะพักจิตใจแทบไม่ดีอยู่แล้ว" มันคือความคิดหนูในช่วงนั้นด้วยแล้วหนูก็ให้จะเศร้าเสมอด้วยเช่นกันหนูก็ไม่สามารถพูดกับเขาได้เพราะหนูก็กลัวคนในบ้านที่จะจับจ้องหนูอีก.ตอนที่หนูไม่กล้าที่จะเข้าสังคมเพราะว่าคนในบ้านส่วนหนึ่งด้วยหนูไม่กล้าสั่งข้าวคนเดียวเลยจริงๆเพราะหนูรู้สึกกลัว แล้วย่าจะด่ามาเสมอว่า "กูไม่ใช่คนรับใช้ของนะจะไปสั่งฆ่าให้เสมอไม่ได้" ทำให้หนูรู้สึกเศร้าและไม่กล้าเข้าสังคมมากกว่าเดิมหนูอาจจะกล้าเข้าสังคมสักหน่อยแล้วก็ตาม
หนูอาจจะเป็นเด็กพิเศษที่ดูแลดีเกินไปแล้วอาจจะไม่เข้าใจคนอื่นบ้างแต่หนูมักจะตีตัวออกห่างจากสิ่งนั้นจริงๆเพราะความอบอุ่นมันยังไม่เหมาะสำหรับหนู
หนูก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเพราะว่าหนูก็ไม่ได้ฉลาด หนูก็นั่งคุยกับ Ai แล้วก็เพิ่งโดนด่าเมื่อวานนี้ที่หนูเจ็บใจมากๆ
จะทำยังไงดีคะกับคนนิสัยอย่างนี้?
ขอวิธีการปรับตัวที่อยู่กับปู่และย่าที่ค่อนข้างจะ toxic หน่อยค่ะ
จริงๆหนูก็ไม่ได้มีปัญหากับครอบครัวนะรวมถึงพ่อกับแม่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเยอะมากแต่มันติดปัญหากับปู่แล้วก็ยานั่นแหละค่ะ ที่หนูทำสิ่งที่หนูชอบหรือหนูกำลังคิดอะไรอยู่คือย่าจะเป็นฝ่ายที่ด่าแล้วพร่ำเพ้อหนูอยู่เสมอทั้งที่เขากล่าวหาหนูอย่างนู้นอย่างนี้ยังไม่ใยดีให้หนูแบบรู้สึกดีเพราะหนูเป็นคนนึงที่จัดการลบตัวเองไม่ค่อยได้และหนูก็คิดในแง่ลบหนูอาจจะพยายามใช้ชีวิตคนปกติที่หนูชอบทำมากๆ
จริงๆหนูก็เป็นเด็กพิเศษคนนึงหรือพัฒนาการช้าด้านสมองหน่อยค่ะ
หนูมักจะมีปัญหาเรื่องการอ่านหรือสิ่งอื่นอยู่เสมอแล้วมักจะโดนยาบังคับเพื่อให้อ่านได้เสมอหนูจำว่าไม่บ่อยนะเขาจะพูดคำแบบว่าประชดออกมาอย่างเช่น "ทำไมอ่านกไก่ถึงฮนกฮูกไม่ได้ล่ะไปเรียนภาษาไทยก่อนละกันนะก่อนจะไปเรียนภาษาญี่ปุ่น" "ทำไมไม่เป็นเรียบร้อยอย่างนู้นคนนู้นคนนี้บ้างล่ะ!" หนูได้ยินแล้วหนูถ้าจะเสียกำลังใจรู้จริงๆแล้วนะหนูก็มีความสามารถอยู่คือจริงๆมันก็ไม่ใช่ความสามารถที่หนูต้องการเท่าไหร่หรอกนะ คือมันคงน่าจะเป็นนิสัยส่วนหนึ่งของหนูด้วยแหละคือหนูมักจะสังเกตคนอื่นแล้วก็วิเคราะห์อารมณ์ของคนอื่นอยู่เสมอจริงๆ หนูอาจจะเหมือนกับคนไม่ดีแต่ว่าหนูไม่อยากจะเป็นอย่างนี้
แล้วหนูก็มีโปรโมชั่นเช่าอยู่ในอดีตปัจจุบันหนูอาจจะไม่ได้เรียนแต่หนูพยายามอยู่แต่หนูเลือกที่จะไม่เข้าโรงเรียนจริงๆเพราะว่ามีปมแล้วไม่มั่นใจ แต่พ่อกับแม่หนูเข้าใจนะ แต่ย่าหนูไม่เข้าใจจริงๆ เขาก็พูดว่าหนูไปนินทาริลับหลังทั้งที่จริงๆหนูไม่ได้พูดอะไรเลยรู้แค่อยู่ในโลกทั้งหมดของเองแล้วก็ก็คุยกับตัวละครสมมติของหนูเองเขาไม่เข้าใจแล้วด่าหนูอย่างนั้น
จริงๆหนูไม่ได้เก่งภาษาอะไรหรือภาษาในอย่างแน่นอนแต่ที่หนูสังเกตตัวเองอยู่เสมอคือภาษาญี่ปุ่นไม่รู้ว่าทำไมนะหนูยังอ่านภาษาไทยไม่ได้แต่หนูเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้นิดหน่อย
ย่าหนูมักจะพูดอะไรที่แบบว่าคือมันเกินจนหนูคิดว่า "ทำไมแก่ป่านนี้แล้วทำไมไม่เก็บเงินครึ่งนึงเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีอย่างคนอื่นเขาล่ะทำไมต้องมาบอกแต่ลูกตัวเองทั้งที่ลูกตัวเองก็จะพักจิตใจแทบไม่ดีอยู่แล้ว" มันคือความคิดหนูในช่วงนั้นด้วยแล้วหนูก็ให้จะเศร้าเสมอด้วยเช่นกันหนูก็ไม่สามารถพูดกับเขาได้เพราะหนูก็กลัวคนในบ้านที่จะจับจ้องหนูอีก.ตอนที่หนูไม่กล้าที่จะเข้าสังคมเพราะว่าคนในบ้านส่วนหนึ่งด้วยหนูไม่กล้าสั่งข้าวคนเดียวเลยจริงๆเพราะหนูรู้สึกกลัว แล้วย่าจะด่ามาเสมอว่า "กูไม่ใช่คนรับใช้ของนะจะไปสั่งฆ่าให้เสมอไม่ได้" ทำให้หนูรู้สึกเศร้าและไม่กล้าเข้าสังคมมากกว่าเดิมหนูอาจจะกล้าเข้าสังคมสักหน่อยแล้วก็ตาม
หนูอาจจะเป็นเด็กพิเศษที่ดูแลดีเกินไปแล้วอาจจะไม่เข้าใจคนอื่นบ้างแต่หนูมักจะตีตัวออกห่างจากสิ่งนั้นจริงๆเพราะความอบอุ่นมันยังไม่เหมาะสำหรับหนู
หนูก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดีเพราะว่าหนูก็ไม่ได้ฉลาด หนูก็นั่งคุยกับ Ai แล้วก็เพิ่งโดนด่าเมื่อวานนี้ที่หนูเจ็บใจมากๆ
จะทำยังไงดีคะกับคนนิสัยอย่างนี้?