บทประพันธ์นี้กล่าวถึงใคร,ใครเป็นคนรู้สึกหรอคะ

โอ้ขนมไทยในถาดมาดละไม หอมกลิ่นใบเตยไหวราวเชิญชวน ทั้งทองหยิบหยาดหยดรสเย้ายวน ละมุนชวนคิดถึงครัวเรือนไทย ทองหยอดวาววับดังทรัพย์สรวง ละลายล่วงถึงใจในรสหวาน ฝอยทองพริ้วดั่งเส้นไหมลมละมาน เคยประสานรักแท้

งามจันทร์เสี้ยวเอี้ยวแขวนแดนฟากฟ้า ทอประกายลงมายังโลกหล้า เกิดแสงเงาเค้าลางหลั่นเหลื่อมตา ทัศนามิรู้เบื่อเชื้อเชิงจันทร์ เนรมิตหนุนเนื่องน้ำขึ้นลง ทรนงทิศลีลาศองอาจผัน สร้างสมดุลฤดูกาลม่านคืนวัน เอ๊!

ชมป่าเพลิน @ในไพรพฤกษ์ ผืนป่า มารายล้อม เขาขุนอ้อม โอบราย ทั้งซ้ายขวา เยือกเย็นฉ่ำ ร่ำรื่น ชื่นชีวา มวลผกา ดอกน้อย ค่อยแย้มบาน @นานาพรรณ ระหว่าง จัดวางไว้ ธรรมชาติ ผลิได้ ไผ่ปอป่าน หลากหลายล้วน ถ้วน

ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา

ระหกเหเร่ไกลใจรอนร้าวเวหาหาวกว้างใหญ่ที่ใดหนาได้พักพิงอิงคอนผ่อนกายาหลุบปีกล้าระโหยอ่อนโรยแรง ค่ำคืนหวาดวิตกสะทกสะท้านรัตติกาลกลืนกลบเลือนลบแสงสายลมหวีดกรีดผ่านม่านไม้แปลงคล้ายเสียงแสร้งปีศาจแทรกบาดทร

บุษบาสะพรั่งสคราญ ณ สินธิ์ ​​​ตระการมโนฤทัยวรินทร์ พิลาสล้ำ ปรารถนาจะเอื้อมจะล่วงถลำ กระแส นทีระรอกระซ้ำ ระเรื่อยริน ปานสวรรค์ประทานวิมานปริญ ผกามณีฤดีกวิน ประภัสสร ธารกระจ่างประดุจกระจกสะท้อน เส

เย็นสายหมอกหยอกพราวคราวอุษา กลีบผกาบานรอราวพ้อพร่ำ ว่าชื่นเอยน้ำค้างพรมพร่างพรำ ให้ชุ่มฉ่ำรื่นโรย..โปรดโปรยปราย นับเพลาผลิพุ่มเป็นตูมดอก จวบแย้มออกอวดสีบานคลี่ฉาย โฉมสล้างบางอ่อนอ้อนลมพราย ฉมกำจายจรุ