ก่อนอื่น ขอกล่าวถึงความโหดต่างๆที่ปรากฏใน 5 ตอนแรกก่อน
ผมอยากบอกแค่ว่าผมเองผ่านมันมาได้ เลยไม่ค่อยรู้สึกว่ามันโหด
ผมเคยไปให้ตำรวจซาดิสม์นายหนึ่งซ้อมโดยความสมัครใจ
เขาเองมืออาชีพมากๆ เขาจัดหนักกับผม
เขารู้ว่าจุดไหนคือจุดเป็นจุดตาย
ถึงกะให้แผงอก หน้าท้องและแผ่นหลังของผมบอบช้ำ
แต่จุดที่เขาจัดหนักที่สุดคือต้นแขนทั้งสองข้าง
เขาบอกว่าต้นแขนไม่ใช่จุดตาย
เขาเลยใช้ซิ่งฟาดเป็นร้อยๆครั้ง
ช่วงนั้น ห้ามถอดเสื้อให้ใครเห็นเด็ดขาด
ตอนนั้นต้นแขนของผม มันเปลี่ยนสีหลายสีมาก
เท่าที่ผมจำได้ มันเคยทั้งเป็นสีเขียวช้ำ
บางครั้งก็แดงเหมือนเลือด
แต่สุดท้ายก็กลับมาขาวเนียนเหมือนเดิม
พอผ่านการโดนซ้อมปางตายมาได้
เหตุการณ์วันนั้นก็ไม่ถือว่าโหดนะครับ
เรากลับไปในปี 2525 กันดีกว่า
ตอนนั้นผมอยากเผชิญความโหดเพื่อให้จิตใจห่างไกลจาก
พี่หรั่งและพี่ชัช
อีกไม่กี่วัน ซีนคลาสสิกซีนที่ 3 ก็เกิดขึ้น
ช่วงนั้นเมืองไทยหนาวมากๆ
ปี 2525 เป็นอีกปีนึงที่เมืองไทยหนาวสุดๆ
วันนั้นผมเองสวมเสื้อถึง 4 ชั้นคือ
เสื้อกล้าม เสื้อยืด เสื้อนักเรียน และเสื้อกันหนาวที่หนามากๆ
เสื้อกันหนาวเป็นตัวที่ทำให้เราอุ่น
แต่หลังจากโฮมรูมวันนั้นเสร็จ
ครูโก้ก็ให้ผมออกมายืนนอกห้องเรียน
ห้องประจำผมอยู่บนชั้น 6 ของอาคาร
(จริงๆไม่แน่ใจว่าชั้น 5 หรือ 6 หรือ 7 นะครับ)
แกพาผมไปยืนตรงจุดที่ลมหนาวพัดมาแรงมากๆ
แกยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า "ถอดเสื้อหนาวออก"
ผมทำตาม แค่ถอดเสื้อหนาวออก ผมก็รู้สึกได้ถึง
ความเย็นจับขั้วหัวใจเพราะตอนนั้นหนาวมาก
และเสื้อกันหนาวของผมหนาวมากๆ
ตอนนั้นผมนึกว่าจะหยุดแค่นั้น แต่แกยังสั่งว่า
"ถอดเสื้อนักเรียนออกด้วย"
ยิ่งถอดก็ยิ่งหนาวครับ แต่ก็ยังไม่สาแก่ใจ
"ถอดเสื้อยืดออก"
ตอนนี้ผมเหลือแต่เสื้อกล้ามแล้วครับ
แกก็ยังสั่งอีกว่า "ถอดเสื้อกล้ามออกด้วย"
พอผมถอดเสื้อกล้าม มันหนาวมากๆเลยครับ
ผมยืนถอดเสื้อตัวสั่นอยู่ เลยยืนกอดอกไปด้วย
แต่ครูโก้สั่งว่า "กางแขนออก"
เขาให้ผมกางแขนออก
เพื่อให้หน้าอกผมสัมผัสกับลมหนาวได้อย่างเต็มที่
ตอนนั้นสมุนของครูโก้ เดินถือถาดมา
ในถาดมีน้ำเย็นๆจากตู้เย็นอยู่ประมาณ 6 แก้ว
แกค่อยๆทยอยเอาน้ำเย็นมาสาดใส่หน้าผม
ดูแกมีความสุขมากที่ทำกับผมแบบนี้
หลังจากนั้น แกพาผมเข้าไปยังห้องส่วนตัวของแก
โต๊ะแกอยู่ใต้แอร์
แต่แกให้ผมนั่งห่างออกไปจากโต๊ะของแก
คือกะให้แอร์ลงตรงผมพอดี แกเปิดแอร์เย็นมาก
ตัวแกก็สวมเสื้อกันหนาวหนามากๆ
แต่ให้ผมนั่งถอดเสื้อแล้วให้แอร์ลงตรงผม
แกปรับอุณหภูมิให้ต่ำมากๆ แต่ผมไม่รู้หรอกครับ
ตอนนั้นแกก็นั่งตรวจงานไปด้วย
และแอบมองผมที่กำลังนั่งไม่สวมเสื้อและตัวสั่นไปด้วย
ดูแกมีความสุขมากที่ได้ทรมานผม
ส่วนผมเองรู้สึกเหมือนทหารหน่วยรบพิเศษ
ที่ถูกศัตรูจับมาทรมาน
ซึ่งก็รู้สึกดีนะครับ รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกผู้ชายมากขึ้น
ขณะนั่งอยู่ พวกสมุนได้เข้ามาในห้อง
แล้วเอาน้ำแข็งมาลูบวนที่หัวนมผม
พอทำได้ที่จึงเอาคลิปดำตัวเล็กมาหนีบที่หัวนมผมทั้งสองข้าง
แล้วพวกสมุนก็ออกจากห้องไป
ตอนนั้นผมทั้งเจ็บทั้งหนาว
สีหน้าผมคงแสดงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน
แล้วก็นั่งตัวสั่นไปด้วย
ผมไม่แน่ใจว่าครูโก้เคยฝันอยากเป็นอะไร
แกอาจจะเคยฝันอยากเป็นทหารที่จับเชลยมาทรมานก็ได้
พอเป็นไม่ได้ จึงมองมว่าเป็นเชลยแทน
วันนั้นก็คือนรกในปี 2525 ของผม
ตอนนั้นผมมีโอกาสได้นั่งมองครูโก้นานๆ
ถึงแกจะโหด แต่ก็หล่อมาก
ผมเริ่มให้ฉายาแกว่า "หล่อ โหด โคตรซาดิสม์"
ความหล่อและรูปร่างของแกใกล้เคียงชายในภาพนี้ครับ
ครูโหด ... โคตรซาดิสม์ ตอนที่ 6 ซีนคลาสสิกซีนที่ 3 ในชีวิต
ผมอยากบอกแค่ว่าผมเองผ่านมันมาได้ เลยไม่ค่อยรู้สึกว่ามันโหด
ผมเคยไปให้ตำรวจซาดิสม์นายหนึ่งซ้อมโดยความสมัครใจ
เขาเองมืออาชีพมากๆ เขาจัดหนักกับผม
เขารู้ว่าจุดไหนคือจุดเป็นจุดตาย
ถึงกะให้แผงอก หน้าท้องและแผ่นหลังของผมบอบช้ำ
แต่จุดที่เขาจัดหนักที่สุดคือต้นแขนทั้งสองข้าง
เขาบอกว่าต้นแขนไม่ใช่จุดตาย
เขาเลยใช้ซิ่งฟาดเป็นร้อยๆครั้ง
ช่วงนั้น ห้ามถอดเสื้อให้ใครเห็นเด็ดขาด
ตอนนั้นต้นแขนของผม มันเปลี่ยนสีหลายสีมาก
เท่าที่ผมจำได้ มันเคยทั้งเป็นสีเขียวช้ำ
บางครั้งก็แดงเหมือนเลือด
แต่สุดท้ายก็กลับมาขาวเนียนเหมือนเดิม
พอผ่านการโดนซ้อมปางตายมาได้
เหตุการณ์วันนั้นก็ไม่ถือว่าโหดนะครับ
เรากลับไปในปี 2525 กันดีกว่า
ตอนนั้นผมอยากเผชิญความโหดเพื่อให้จิตใจห่างไกลจาก
พี่หรั่งและพี่ชัช
อีกไม่กี่วัน ซีนคลาสสิกซีนที่ 3 ก็เกิดขึ้น
ช่วงนั้นเมืองไทยหนาวมากๆ
ปี 2525 เป็นอีกปีนึงที่เมืองไทยหนาวสุดๆ
วันนั้นผมเองสวมเสื้อถึง 4 ชั้นคือ
เสื้อกล้าม เสื้อยืด เสื้อนักเรียน และเสื้อกันหนาวที่หนามากๆ
เสื้อกันหนาวเป็นตัวที่ทำให้เราอุ่น
แต่หลังจากโฮมรูมวันนั้นเสร็จ
ครูโก้ก็ให้ผมออกมายืนนอกห้องเรียน
ห้องประจำผมอยู่บนชั้น 6 ของอาคาร
(จริงๆไม่แน่ใจว่าชั้น 5 หรือ 6 หรือ 7 นะครับ)
แกพาผมไปยืนตรงจุดที่ลมหนาวพัดมาแรงมากๆ
แกยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า "ถอดเสื้อหนาวออก"
ผมทำตาม แค่ถอดเสื้อหนาวออก ผมก็รู้สึกได้ถึง
ความเย็นจับขั้วหัวใจเพราะตอนนั้นหนาวมาก
และเสื้อกันหนาวของผมหนาวมากๆ
ตอนนั้นผมนึกว่าจะหยุดแค่นั้น แต่แกยังสั่งว่า
"ถอดเสื้อนักเรียนออกด้วย"
ยิ่งถอดก็ยิ่งหนาวครับ แต่ก็ยังไม่สาแก่ใจ
"ถอดเสื้อยืดออก"
ตอนนี้ผมเหลือแต่เสื้อกล้ามแล้วครับ
แกก็ยังสั่งอีกว่า "ถอดเสื้อกล้ามออกด้วย"
พอผมถอดเสื้อกล้าม มันหนาวมากๆเลยครับ
ผมยืนถอดเสื้อตัวสั่นอยู่ เลยยืนกอดอกไปด้วย
แต่ครูโก้สั่งว่า "กางแขนออก"
เขาให้ผมกางแขนออก
เพื่อให้หน้าอกผมสัมผัสกับลมหนาวได้อย่างเต็มที่
ตอนนั้นสมุนของครูโก้ เดินถือถาดมา
ในถาดมีน้ำเย็นๆจากตู้เย็นอยู่ประมาณ 6 แก้ว
แกค่อยๆทยอยเอาน้ำเย็นมาสาดใส่หน้าผม
ดูแกมีความสุขมากที่ทำกับผมแบบนี้
หลังจากนั้น แกพาผมเข้าไปยังห้องส่วนตัวของแก
โต๊ะแกอยู่ใต้แอร์
แต่แกให้ผมนั่งห่างออกไปจากโต๊ะของแก
คือกะให้แอร์ลงตรงผมพอดี แกเปิดแอร์เย็นมาก
ตัวแกก็สวมเสื้อกันหนาวหนามากๆ
แต่ให้ผมนั่งถอดเสื้อแล้วให้แอร์ลงตรงผม
แกปรับอุณหภูมิให้ต่ำมากๆ แต่ผมไม่รู้หรอกครับ
ตอนนั้นแกก็นั่งตรวจงานไปด้วย
และแอบมองผมที่กำลังนั่งไม่สวมเสื้อและตัวสั่นไปด้วย
ดูแกมีความสุขมากที่ได้ทรมานผม
ส่วนผมเองรู้สึกเหมือนทหารหน่วยรบพิเศษ
ที่ถูกศัตรูจับมาทรมาน
ซึ่งก็รู้สึกดีนะครับ รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกผู้ชายมากขึ้น
ขณะนั่งอยู่ พวกสมุนได้เข้ามาในห้อง
แล้วเอาน้ำแข็งมาลูบวนที่หัวนมผม
พอทำได้ที่จึงเอาคลิปดำตัวเล็กมาหนีบที่หัวนมผมทั้งสองข้าง
แล้วพวกสมุนก็ออกจากห้องไป
ตอนนั้นผมทั้งเจ็บทั้งหนาว
สีหน้าผมคงแสดงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน
แล้วก็นั่งตัวสั่นไปด้วย
ผมไม่แน่ใจว่าครูโก้เคยฝันอยากเป็นอะไร
แกอาจจะเคยฝันอยากเป็นทหารที่จับเชลยมาทรมานก็ได้
พอเป็นไม่ได้ จึงมองมว่าเป็นเชลยแทน
วันนั้นก็คือนรกในปี 2525 ของผม
ตอนนั้นผมมีโอกาสได้นั่งมองครูโก้นานๆ
ถึงแกจะโหด แต่ก็หล่อมาก
ผมเริ่มให้ฉายาแกว่า "หล่อ โหด โคตรซาดิสม์"
ความหล่อและรูปร่างของแกใกล้เคียงชายในภาพนี้ครับ