สวัสดีครับ
ผมเป็นเจ้าของธุรกิจร้านขายแห อวน ข่ายดักปลา ยอ สวิง ถังแช่น้ำแข็ง เหล้า เบียร์ สายเอ็น กระชังปลา ผ้ามุ้ง ตาข่ายพลาสติก ตาข่ายลวด อยู่ในจังหวัดอุทัยธานี สานต่อมาจากอาม่า (เสียไปแล้ว ) และคุณพ่อ
รับช่วงต่อมาได้ 3 ปี จัดการแก้ปัญหาที่เคยมีอยู่ได้หมดแล้วเช่น
1.เรียงของเละเทะ ของกองที่พื้นเต็มไปหมด เละถึงขนาดที่ว่าเวลาลูกค้ามาซื้อของ ต้องคุ้ยหาเอา
2.สต็อคของจนล้นเกินไป เฉพาะส่วนตาข่ายดักปลามีสต็อคอยู่เกือบ 10,000 ผืนก่อนหน้าที่ผมจะมาจัดการ ของบางชิ้นจัดเก็บมานานเกิน 20 ปีแล้ว ในส่วนนี้ผมตัดขายขาดทุนไป เพราะเป็นสินค้าหมดความนิยม และหาคนใช้ยาก
ปัจจุบันขาดทุนต่อเนื่องมาแล้ว 1 ปี และมีแนวโน้มจะขาดทุนต่อเนื่อง เนื่องจาก
1.หน้าร้านแทบไม่มีลูกค้า วันนึงมีคนเข้าแค่2-3 คนจากที่เคยมี 30-40 คน สาเหตุน่าจะเป็นเพราะ ภัยแล้งและสภาวะเศรษฐกิจ
2.ขายของออนไลน์ผ่าน Platform ต่างๆ สินค้าที่ตั้งไว้ กำไรเฉลี่ยต่อชิ้นโดยประมาณ 10-20 บาทก็ยังขายได้น้อยมาก ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเลือกซื้อแต่ของที่ผมตั้งขายในราคาขาดทุน
3.ปรากฏการณ์ ลานีญา เอลนีโญ ทำให้แล้งสะสมต่อเนื่อง เกษตรกรและชาวประมงทำพืชทำสวนไม่ได้ จึงไม่มีกำลังซื้อ
4.กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นเก่า คนรุ่นใหม่มีแนวโน้มที่จะเลิกจับปลาเป็นอาชีพ
เหตุผลที่ผมต้องขายของหลายๆอย่างในราคาขาดทุน เนื่องจากผมเช็คอายุสินค้าส่วนใหญ่จะอยู่มาเกิน 5 ปีทุกชิ้น และจากการเก็บข้อมูล ยอดขายต่อ 1 ปี สมมุติมีอยู่ 1000 ชิ้น ขายได้แค่ปีละไม่ถึง 20 ชิ้น ซึ่งของเหล่านี้ผ่านการทดลองตลาดมาแล้วว่าถ้าสั่งมาขายใหม่ในราคาที่มีกำไร ลูกค้าไม่ซื้อ (ต้นทุนที่ผมได้ สั่งตรงจากโรงงานโดยตรงครับ แต่จากการคุยกับลูกค้าและประสบการณ์ ลูกค้าจะซื้อที่ราคาต่ำกว่าทุนที่ได้มาเสมอ และซื้อในจำนวนที่น้อย 1-2 ชิ้น)
ที่ผ่านมาได้ในปีที่แล้วก็เพราะโล๊ะของขายในราคาขาดทุน เอาเงินที่ได้จากส่วนนั้นมาแทนค่าใช้จ่ายต่างๆที่เกิดขึ้นในร้าน
ผมควรทำอย่างไรดีครับ ปัจจุบันเครียดสะสมมากๆ อยู่กับความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว ทนขาดทุนในระยะยาวไม่ไหวจริงๆ
ธุรกิจรุ่นที่ 3 ขาดทุนอย่างต่อเนื่อง ควรทำอย่างไรดี
ผมเป็นเจ้าของธุรกิจร้านขายแห อวน ข่ายดักปลา ยอ สวิง ถังแช่น้ำแข็ง เหล้า เบียร์ สายเอ็น กระชังปลา ผ้ามุ้ง ตาข่ายพลาสติก ตาข่ายลวด อยู่ในจังหวัดอุทัยธานี สานต่อมาจากอาม่า (เสียไปแล้ว ) และคุณพ่อ
รับช่วงต่อมาได้ 3 ปี จัดการแก้ปัญหาที่เคยมีอยู่ได้หมดแล้วเช่น
1.เรียงของเละเทะ ของกองที่พื้นเต็มไปหมด เละถึงขนาดที่ว่าเวลาลูกค้ามาซื้อของ ต้องคุ้ยหาเอา
2.สต็อคของจนล้นเกินไป เฉพาะส่วนตาข่ายดักปลามีสต็อคอยู่เกือบ 10,000 ผืนก่อนหน้าที่ผมจะมาจัดการ ของบางชิ้นจัดเก็บมานานเกิน 20 ปีแล้ว ในส่วนนี้ผมตัดขายขาดทุนไป เพราะเป็นสินค้าหมดความนิยม และหาคนใช้ยาก
ปัจจุบันขาดทุนต่อเนื่องมาแล้ว 1 ปี และมีแนวโน้มจะขาดทุนต่อเนื่อง เนื่องจาก
1.หน้าร้านแทบไม่มีลูกค้า วันนึงมีคนเข้าแค่2-3 คนจากที่เคยมี 30-40 คน สาเหตุน่าจะเป็นเพราะ ภัยแล้งและสภาวะเศรษฐกิจ
2.ขายของออนไลน์ผ่าน Platform ต่างๆ สินค้าที่ตั้งไว้ กำไรเฉลี่ยต่อชิ้นโดยประมาณ 10-20 บาทก็ยังขายได้น้อยมาก ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเลือกซื้อแต่ของที่ผมตั้งขายในราคาขาดทุน
3.ปรากฏการณ์ ลานีญา เอลนีโญ ทำให้แล้งสะสมต่อเนื่อง เกษตรกรและชาวประมงทำพืชทำสวนไม่ได้ จึงไม่มีกำลังซื้อ
4.กลุ่มลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นเก่า คนรุ่นใหม่มีแนวโน้มที่จะเลิกจับปลาเป็นอาชีพ
เหตุผลที่ผมต้องขายของหลายๆอย่างในราคาขาดทุน เนื่องจากผมเช็คอายุสินค้าส่วนใหญ่จะอยู่มาเกิน 5 ปีทุกชิ้น และจากการเก็บข้อมูล ยอดขายต่อ 1 ปี สมมุติมีอยู่ 1000 ชิ้น ขายได้แค่ปีละไม่ถึง 20 ชิ้น ซึ่งของเหล่านี้ผ่านการทดลองตลาดมาแล้วว่าถ้าสั่งมาขายใหม่ในราคาที่มีกำไร ลูกค้าไม่ซื้อ (ต้นทุนที่ผมได้ สั่งตรงจากโรงงานโดยตรงครับ แต่จากการคุยกับลูกค้าและประสบการณ์ ลูกค้าจะซื้อที่ราคาต่ำกว่าทุนที่ได้มาเสมอ และซื้อในจำนวนที่น้อย 1-2 ชิ้น)
ที่ผ่านมาได้ในปีที่แล้วก็เพราะโล๊ะของขายในราคาขาดทุน เอาเงินที่ได้จากส่วนนั้นมาแทนค่าใช้จ่ายต่างๆที่เกิดขึ้นในร้าน
ผมควรทำอย่างไรดีครับ ปัจจุบันเครียดสะสมมากๆ อยู่กับความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว ทนขาดทุนในระยะยาวไม่ไหวจริงๆ