สิ่งที่น่าแปลกมากๆก็คือนี่เป็นการเจอกันครั้งแรก
ระหว่างพี่สุบินและเรวัฒน์
ต่างฝ่ายต่างได้ยินชื่อเสียงกันมาก่อน
สิ่งแรกที่เรวัฒน์พูดขึ้นก็คือ
"ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของนีโอด้วยนะ"
พี่สุบินมองหน้าเรวัฒน์อย่างระมัดระวัง
"ขอบคุณครับ"
"อย่ามองผมแบบนั้นสิสุบิน"
"พวกนายไม่ใช่คนที่ฆ่านีโอใช่ไหม"
"อ้าว มันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกเหรอ"
พี่สุบินเงียบไป ไม่นานก็พูดขึ้นว่า
"ไม่เคยคิดเลยว่านีโอจะอายุสั้น"
เรวัฒน์เอื้อมมือมาแตะไหล่พี่สุบิน
"นายต้องเข้มแข็งให้มากเพราะนายคือ
หัวหน้าใหญ่ของตระกูลอัสดง"
พี่สุบินมองหน้าเรวัฒน์อีกครั้ง
"บางครั้งฉันก็คิดว่าฉันไม่น่าเกิดมาในตระกูลนี้เลย
มันมีแต่เรื่องบ้าๆ"
"นายพูดกับฉันแบบนี้ได้เสมอนะ
แต่ห้ามไปพูดกับพวกน้องๆของนาย
เดี๋ยวพวกนั้นจะเสียกำลังใจ"
"นายก็มีวิธีพูดของนายนะ
นายไม่เห็นโหดเหี้ยมอย่างที่เขาลือเลย"
"เราเพิ่งมีโอกาสได้คุยกันนะสุบิน
นายอย่าเพิ่งไว้ใจใครง่ายๆสิ"
"วันนี้พวกนายมาแปลกนะ เหมือนแบ่งเป็นสามกลุ่ม"
สุบินเปรยประหนึ่งถามด้วยความอยากรู้
"พวกเรา 11 คนก็เหมือนพี่น้องคลานตามกันมา
มีพ่อคนเดียวกันคือโซโลยาลอฟ
เขาเลี้ยงดูพวกเราอย่างเหี้ยมโหด
นายรู้ไหมว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องเทพเดวาหรอก
ตอนนี้เดชากับฟาโรห์เริ่มทนไม่ไหวและอยากหนี
ส่วนกลุ่มอาเมนยังสองจิตสองใจ"
"แล้วกลุ่มนายล่ะ"
"ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ"
ทั้งคู่เงียบกันไปพักนึง
เรวัฒน์พูดขึ้นว่า "พวกน้องๆนายมากันแล้ว"
ตอนนั้น พี่โต้กับพี่ธนูเดินเข้ามาก่อน
ต่อจากนั้นพี่เชนเดินมากับพี่พล
คู่ที่ 3 คือพี่กอล์ฟกับพี่ตั้ม
ตอนนั้นพี่อาสนะเดินเข้าถึงตัวพี่ปราชญ์
น่าแปลกมากที่นี่ก็คือครั้งแรกที่เขาเจอกัน
คนตั้งเยอะ แต่ทำไมอาสนะถึงมุ่งตรงไปยังพี่ปราชญ์
"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"
อาสนะพูดกับพี่ปราชญ์โดยที่ไมไ่ด้สนใจคนอื่น
พี่ปราชญ์ตอบสั้นๆว่า "ครับ"
ตอนนั้น ดันมีกลุ่มที่แต่งตัวคล้ายทหารเดินตามมาด้วย
"ทำไมทหารถึงเข้ามาที่นี่" พี่ปราชญ์ถามด้วยความสงสัย
อาสนะตอบว่า "พวกมันไม่ใช่ทหาร
แต่ชอบแต่งตัวคล้ายทหาร
พวกมันอยู่ในค่ายที่ใช้ชื่อว่าค่ายโหดนรกแตก
พวกมันรับสมัครชายหนุ่มที่ไม่ได้อยากเป็นทหารจริงๆ
แค่อยากฝึกทหารโหดมาอยู่ที่นี่
การฝึกโหดมาก การลงโทษก็โคตรโหด
แต่ก็ยังมีคนสมัครเข้าค่ายกันอยู่"
วิมานมายา โดย ก้องภพ ตอนที่ 336 สุนทรียสนทนา
สิ่งที่น่าแปลกมากๆก็คือนี่เป็นการเจอกันครั้งแรก
ระหว่างพี่สุบินและเรวัฒน์
ต่างฝ่ายต่างได้ยินชื่อเสียงกันมาก่อน
สิ่งแรกที่เรวัฒน์พูดขึ้นก็คือ
"ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของนีโอด้วยนะ"
พี่สุบินมองหน้าเรวัฒน์อย่างระมัดระวัง
"ขอบคุณครับ"
"อย่ามองผมแบบนั้นสิสุบิน"
"พวกนายไม่ใช่คนที่ฆ่านีโอใช่ไหม"
"อ้าว มันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกเหรอ"
พี่สุบินเงียบไป ไม่นานก็พูดขึ้นว่า
"ไม่เคยคิดเลยว่านีโอจะอายุสั้น"
เรวัฒน์เอื้อมมือมาแตะไหล่พี่สุบิน
"นายต้องเข้มแข็งให้มากเพราะนายคือ
หัวหน้าใหญ่ของตระกูลอัสดง"
พี่สุบินมองหน้าเรวัฒน์อีกครั้ง
"บางครั้งฉันก็คิดว่าฉันไม่น่าเกิดมาในตระกูลนี้เลย
มันมีแต่เรื่องบ้าๆ"
"นายพูดกับฉันแบบนี้ได้เสมอนะ
แต่ห้ามไปพูดกับพวกน้องๆของนาย
เดี๋ยวพวกนั้นจะเสียกำลังใจ"
"นายก็มีวิธีพูดของนายนะ
นายไม่เห็นโหดเหี้ยมอย่างที่เขาลือเลย"
"เราเพิ่งมีโอกาสได้คุยกันนะสุบิน
นายอย่าเพิ่งไว้ใจใครง่ายๆสิ"
"วันนี้พวกนายมาแปลกนะ เหมือนแบ่งเป็นสามกลุ่ม"
สุบินเปรยประหนึ่งถามด้วยความอยากรู้
"พวกเรา 11 คนก็เหมือนพี่น้องคลานตามกันมา
มีพ่อคนเดียวกันคือโซโลยาลอฟ
เขาเลี้ยงดูพวกเราอย่างเหี้ยมโหด
นายรู้ไหมว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องเทพเดวาหรอก
ตอนนี้เดชากับฟาโรห์เริ่มทนไม่ไหวและอยากหนี
ส่วนกลุ่มอาเมนยังสองจิตสองใจ"
"แล้วกลุ่มนายล่ะ"
"ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ"
ทั้งคู่เงียบกันไปพักนึง
เรวัฒน์พูดขึ้นว่า "พวกน้องๆนายมากันแล้ว"
ตอนนั้น พี่โต้กับพี่ธนูเดินเข้ามาก่อน
ต่อจากนั้นพี่เชนเดินมากับพี่พล
คู่ที่ 3 คือพี่กอล์ฟกับพี่ตั้ม
ตอนนั้นพี่อาสนะเดินเข้าถึงตัวพี่ปราชญ์
น่าแปลกมากที่นี่ก็คือครั้งแรกที่เขาเจอกัน
คนตั้งเยอะ แต่ทำไมอาสนะถึงมุ่งตรงไปยังพี่ปราชญ์
"ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"
อาสนะพูดกับพี่ปราชญ์โดยที่ไมไ่ด้สนใจคนอื่น
พี่ปราชญ์ตอบสั้นๆว่า "ครับ"
ตอนนั้น ดันมีกลุ่มที่แต่งตัวคล้ายทหารเดินตามมาด้วย
"ทำไมทหารถึงเข้ามาที่นี่" พี่ปราชญ์ถามด้วยความสงสัย
อาสนะตอบว่า "พวกมันไม่ใช่ทหาร
แต่ชอบแต่งตัวคล้ายทหาร
พวกมันอยู่ในค่ายที่ใช้ชื่อว่าค่ายโหดนรกแตก
พวกมันรับสมัครชายหนุ่มที่ไม่ได้อยากเป็นทหารจริงๆ
แค่อยากฝึกทหารโหดมาอยู่ที่นี่
การฝึกโหดมาก การลงโทษก็โคตรโหด
แต่ก็ยังมีคนสมัครเข้าค่ายกันอยู่"