นิทานสอนใจ เรื่อง กบเลือกนาย
ณ ทะเลสาบแห่งหนึ่ง มีฝูงกบอาศัยอยู่ กบเหล่านี้เบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ระเบียบ วุ่นวาย พวกมันจึงปรึกษากันว่าควรมีผู้นำมาปกครอง
กบตัวหนึ่งเสนอว่า "เราไปขอเทพเจ้าให้ส่งกษัตริย์มาปกครองเราเถอะ" กบตัวอื่นๆ ต่างเห็นด้วย
พวกมันจึงไปรวมตัวกันที่ริมทะเลสาบ ร้องขอต่อเทพเจ้าว่า "ข้าพเจ้าเบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ระเบียบ วุ่นวาย ขอพระองค์ประทานกษัตริย์มาปกครองพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เทพเจ้าเห็นใจกบ จึงโยนขอนไม้ลงไปในทะเลสาบ
ในตอนแรก กบดีใจ พากันกระโดดขึ้นไปบนขอนไม้นั้น ร้องเพลงเต้นรำด้วยความดีใจ
แต่แล้ว ขอนไม้ก็เริ่มนิ่งลง กบเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ขอนไม้นั้นไม่ใช่กษัตริย์
กบตัวหนึ่งจึงเสนอว่า "ขอนไม้นี้คงไม่ใช่กษัตริย์ เราลองไปขอเทพเจ้าใหม่อีกครั้งเถอะ"
กบตัวอื่นๆ ต่างเห็นด้วย พวกมันจึงร้องขอต่อเทพเจ้าอีกครั้งว่า "ข้าพเจ้าไม่พอใจกับขอนไม้ ขอพระองค์ประทานกษัตริย์ที่แท้จริงมาปกครองพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เทพเจ้าเริ่มกริ้ว "ข้าได้ให้โอกาสพวกเจ้าไปแล้ว ข้าจะไม่ส่งใครไปอีก"
ทันใดนั้น นกกระสาตัวหนึ่งบินลงมาเกาะบนขอนไม้ กบตกใจกลัว
นกกระสาพูดว่า "ข้าคือกษัตริย์ของพวกเจ้า ข้าจะปกครองพวกเจ้าด้วยความยุติธรรม"
กบตัวหนึ่งร้องอุทานว่า "แต่ท่านเป็นนกกระสา ท่านจะกินพวกข้า!"
นกกระสาระเบิดหัวเราะ "ข้าจะไม่กินพวกเจ้า ข้าจะปกครองพวกเจ้า"
กบจำใจยอมรับนกกระสาเป็นกษัตริย์
แต่แล้ว นกกระสาก็เริ่มกินกบทีละตัว กบตัวอื่นๆ ต่างหวาดกลัว พยายามหนีตาย
กบตัวหนึ่งร้องไห้ว่า "นี่คือสิ่งที่พวกเราได้รับจากความโลภของพวกเราเอง"
คติสอนใจ:
การไม่รู้จักพอในสิ่งที่มีอยู่ ย่อมนำความเดือดร้อนมาให้
ควรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนตัดสินใจ
การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า อาจนำไปสู่ปัญหาที่ใหญ่กว่า
นิทานสอนใจ เรื่อง กบเลือกนาย
ณ ทะเลสาบแห่งหนึ่ง มีฝูงกบอาศัยอยู่ กบเหล่านี้เบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ระเบียบ วุ่นวาย พวกมันจึงปรึกษากันว่าควรมีผู้นำมาปกครอง
กบตัวหนึ่งเสนอว่า "เราไปขอเทพเจ้าให้ส่งกษัตริย์มาปกครองเราเถอะ" กบตัวอื่นๆ ต่างเห็นด้วย
พวกมันจึงไปรวมตัวกันที่ริมทะเลสาบ ร้องขอต่อเทพเจ้าว่า "ข้าพเจ้าเบื่อหน่ายกับชีวิตที่ไร้ระเบียบ วุ่นวาย ขอพระองค์ประทานกษัตริย์มาปกครองพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เทพเจ้าเห็นใจกบ จึงโยนขอนไม้ลงไปในทะเลสาบ
ในตอนแรก กบดีใจ พากันกระโดดขึ้นไปบนขอนไม้นั้น ร้องเพลงเต้นรำด้วยความดีใจ
แต่แล้ว ขอนไม้ก็เริ่มนิ่งลง กบเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ขอนไม้นั้นไม่ใช่กษัตริย์
กบตัวหนึ่งจึงเสนอว่า "ขอนไม้นี้คงไม่ใช่กษัตริย์ เราลองไปขอเทพเจ้าใหม่อีกครั้งเถอะ"
กบตัวอื่นๆ ต่างเห็นด้วย พวกมันจึงร้องขอต่อเทพเจ้าอีกครั้งว่า "ข้าพเจ้าไม่พอใจกับขอนไม้ ขอพระองค์ประทานกษัตริย์ที่แท้จริงมาปกครองพวกข้าพเจ้าด้วยเถิด"
เทพเจ้าเริ่มกริ้ว "ข้าได้ให้โอกาสพวกเจ้าไปแล้ว ข้าจะไม่ส่งใครไปอีก"
ทันใดนั้น นกกระสาตัวหนึ่งบินลงมาเกาะบนขอนไม้ กบตกใจกลัว
นกกระสาพูดว่า "ข้าคือกษัตริย์ของพวกเจ้า ข้าจะปกครองพวกเจ้าด้วยความยุติธรรม"
กบตัวหนึ่งร้องอุทานว่า "แต่ท่านเป็นนกกระสา ท่านจะกินพวกข้า!"
นกกระสาระเบิดหัวเราะ "ข้าจะไม่กินพวกเจ้า ข้าจะปกครองพวกเจ้า"
กบจำใจยอมรับนกกระสาเป็นกษัตริย์
แต่แล้ว นกกระสาก็เริ่มกินกบทีละตัว กบตัวอื่นๆ ต่างหวาดกลัว พยายามหนีตาย
กบตัวหนึ่งร้องไห้ว่า "นี่คือสิ่งที่พวกเราได้รับจากความโลภของพวกเราเอง"
คติสอนใจ:
การไม่รู้จักพอในสิ่งที่มีอยู่ ย่อมนำความเดือดร้อนมาให้
ควรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนตัดสินใจ
การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า อาจนำไปสู่ปัญหาที่ใหญ่กว่า