ทำไมบางคนบอกอยากอยู่กับลูกทุกวินาที ในขณะที่บางคนบอกขอออกไปทำงานดีกว่า

ส่วนตัวยังไม่มีลูกนะครับ แต่มักได้ยินคนบอกว่า มีลูกแล้วมีความสุขกันเป็นส่วนใหญ่ ให้ย้อนเวลากลับไปได้ก็จะมีลูกอีก ผมเลยอนุมานได้ว่า คนเราน่าจะอยากอยู่กับลูกทุกวินาทีหรือเปล่า การได้อยู่กับบ้านกับลูกทุกวันน่าจะแฮปปี้มากๆ

แต่ก็ได้ยินมาอีกเสียงว่า การอยู่บ้านเลี้ยงลูกไม่ใช่สิ่งที่แฮปปี้ขนาดนั้นเลย มันเหน็ดเหนื่อยสาหัสมากๆ ถึงขนาดตัดพ้อจะขอกลับไปทำงานแทน โดยขอสลับหน้าที่กับอีกฝ่ายที่ออกไปทำงาน (ส่วนตัวผมคิดว่า ทำงานเนี่ยนะ น่าสนุกตรงไหน ถ้าการออกไปทำงานแลกเงินมันสนุก ป่านนี้โลกเราไม่น่ามีคนเครียดแล้วมั้ง การได้สนุกไปด้วยได้เงินไปด้วยเนี่ย)

ผมเลยสงสัยว่า อะไรเป็นปัจจัยทำให้คนเราต่างอารมณ์กันสุดขั้วแบบนั้นได้บ้างครับ
ผมลองเดาว่า
-เกิดจากเด็กบางคนเลี้ยงง่าย บางคนเลี้ยงยากหรือเปล่า (เกิดจากดวง เกิดจากการสุ่ม DNA) ทำให้ประสบการณ์การเลี้ยงไม่เหมือนกัน
-หรือจริงไหมว่ามีฝ่ายหนึ่งไม่อยากมีลูก (ฝ่ายที่ต้องอยู่บ้านเลี้ยง) แต่โดนบีบบังคับให้ต้องมี (อันนี้ผมว่าไม่ค่อยดีนะ การมีลูกควรจะต้องพร้อมใจกันทั้ง 2 ฝ่าย และไม่ควรไปฝืนใจใครให้มีลูกเพื่อสนองความต้องการตัวเองนะ มันจะไม่ดีต่อตัวลูกด้วย)

หรือเกิดจากสาเหตุใดได้บ้างครับ