ชอบผู้ชายคนนี้มาเกือบสิบปีแล้วค่ะ ก็คือชอบเขามาตั้งแต่เด็กๆจนตอนนี้โตเป็นสาวแล้วก็ยังชอบเขาอยู่ เราเหมือนโตมาด้วยกันอะไรแบบนั้นมั้งคะ อาจจะไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ แต่เพราะว่าเราชอบเขามากเลยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเขาเยอะแยะ พอได้รู้เรื่องเขามากก็รู้สึกเหมือนสนิทกันไปโดยปริยาย แต่พอโตขึ้น การเรียน การงาน ความชอบ ทัศนคติ สไตล์ ก็ไปคนละแบบกัน
เราเองยึดติดกับเขามาตลอด ความฝันหลายอย่างที่คิดไว้ก็จะมีเขาอยู่ในนั้นเสมอ แล้วก็กล่อมตัวเองมาตลอดว่าเราเข้ากันได้นะอะไรแบบนั้น แต่พอต่างคนต่างโตขึ้นหลายๆอย่างก็เริ่มชัดขึ้นค่ะ มีหลายครั้งที่เราพยายามเปลี่ยนนิสัย ภาพลักษณ์ของตัวเองไปในแบบที่เขาจะชอบ จนบางครั้งก็แทบไม่รู้เลยว่าตกลงนี่เป็นสิ่งที่ชอบจริงๆหรืออยากจะทำเพื่อเขากันแน่ ถ้าเราปล่อยเมื่อไหร่ก็จบเมื่อนั้น เหมือนความสัมพันธ์มันจะขึ้นอยู่ที่เราคนเดียวอะไรแบบนั้น
ตอนแรกก็คิดว่าชอบเขาเพราะรูปร่างหน้าตานะคะ แต่พอมันเกือบจะสิบปีก็รู้ว่าเราชอบเขาที่นิสัย การทำงาน vibe ประมาณนั้น เหมือนทุกครั้งที่มองเขาก็คิดถึงช่วงเวลาวัยเด็กขึ้นมาค่ะ เพราะเขาอยู่ด้วยกันมาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว ถ้าเป็นภาพแต่งงาน หรือวันที่ประสบความสำเร็จมากๆ เราคิดเป็นภาพที่อยู่กับเขาทั้งหมดเลยค่ะ เราพยายามมากๆ ให้พูดตรงๆคือไม่อยากให้มันเสียเปล่า เพราะสิบปีสำหรับเรามันนานมาก แล้วไม่ว่าเราจะเติบโตไปถึงขนาดไหนก็จะวนกลับมาหาเขาทุกครั้งเลยค่ะ
เราไม่อยากคบคนอื่นเพราะรู้ว่าสุดท้ายเราก็เลือกเขาอยู่ดีอะไรแบบนั้น บางทีก็งงตัวเองเหมือนกันว่าแทนที่จะใช้ชีวิตให้สนุกเหมือนคนรุ่นเดียวกันแต่กลับไปยึดติดกับคนๆเดียว เราเคยลองมูฟออนหลายครั้งนะคะ แต่ก็กลับไปหาเขาทุกครั้ง เราต่างกันมากทั้งเรื่องอายุ งาน แวดวงสังคม ชีวิตส่วนตัว ไลฟ์สไตล์ เรื่องเดียวที่ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีที่สุดคือเรื่องเซ็กซ์ค่ะ อาจจะเพราะเราเด็กกว่าเขาเยอะมั้งคะ อันนี้ไม่รู้เหมือนกัน เราตอนนี้อยากมูฟออนจากเขาซักที แต่ก็ดันไปเสียดายเวลาสิบปีที่ผ่านมานี่แหละค่ะ ยิ่งเขาเป็นเหมือนทุกๆอย่างในชีวิตยิ่งยากเข้าไปใหญ่ อยากจะขอความเห็นจากทุกคนหน่อยค่ะ
รู้ว่าคนนี้ไม่ใช่ แต่มูฟออนไม่ได้ทำยังไงดีคะ
เราเองยึดติดกับเขามาตลอด ความฝันหลายอย่างที่คิดไว้ก็จะมีเขาอยู่ในนั้นเสมอ แล้วก็กล่อมตัวเองมาตลอดว่าเราเข้ากันได้นะอะไรแบบนั้น แต่พอต่างคนต่างโตขึ้นหลายๆอย่างก็เริ่มชัดขึ้นค่ะ มีหลายครั้งที่เราพยายามเปลี่ยนนิสัย ภาพลักษณ์ของตัวเองไปในแบบที่เขาจะชอบ จนบางครั้งก็แทบไม่รู้เลยว่าตกลงนี่เป็นสิ่งที่ชอบจริงๆหรืออยากจะทำเพื่อเขากันแน่ ถ้าเราปล่อยเมื่อไหร่ก็จบเมื่อนั้น เหมือนความสัมพันธ์มันจะขึ้นอยู่ที่เราคนเดียวอะไรแบบนั้น
ตอนแรกก็คิดว่าชอบเขาเพราะรูปร่างหน้าตานะคะ แต่พอมันเกือบจะสิบปีก็รู้ว่าเราชอบเขาที่นิสัย การทำงาน vibe ประมาณนั้น เหมือนทุกครั้งที่มองเขาก็คิดถึงช่วงเวลาวัยเด็กขึ้นมาค่ะ เพราะเขาอยู่ด้วยกันมาเกือบครึ่งชีวิตแล้ว ถ้าเป็นภาพแต่งงาน หรือวันที่ประสบความสำเร็จมากๆ เราคิดเป็นภาพที่อยู่กับเขาทั้งหมดเลยค่ะ เราพยายามมากๆ ให้พูดตรงๆคือไม่อยากให้มันเสียเปล่า เพราะสิบปีสำหรับเรามันนานมาก แล้วไม่ว่าเราจะเติบโตไปถึงขนาดไหนก็จะวนกลับมาหาเขาทุกครั้งเลยค่ะ