สวัสดีครับ ผมชื่ออามร์มี่ ต้องย้อนกลับไปประมาณ5ปีที่แล้ว เป็นช่วงวัยรุ่นที่ตัวเองได้พบเจอสิ่งที่มองไม่เห็นเป็นครั้งแรกหลังจากพบเจอก็เห็นมาตลอดจนตอนนี้
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือตัวผมนั้นเรียนที่กทมช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลได้ลากลับต่างจังหวัดแต่แทนที่ตัวเองจะกลับบ้านแต่ไปหาแฟนที่จังหวัดหนึ่งพอไปถึงจังหวัดนี้เพราะความรีบ หรือสะเพร่าของตัวเองเลยไม่ได้จองที่พักไว้เลยต้องหาแถวนั้นนอนไปก่อนอยู่นอกตัวเมือง
พอไปถึงที่พักทุกอย่างปกติที่พักนี้เป็นโรงแรม กิ่งอพาร์ทเม้นท์นะครับผมได้ที่พักเป็นชั้น2เป็นห้องซ้ายมือประมาณว่าห้อง204อ่ะครับแล้วทีนี้ก็เข้าห้องปกติจนต้องออกไปรับแฟนเพราะแฟนไปเรียนแล้วทิ้งรถมอไซไว้ให้ใช้จนเข้าห้องรอบนี้แฟนเปิดประตูห้องไม่ได้ผมเลยถามว่าทำไมถึงเปิดไม่ได้เพราะผมเปิดเข้าออกตั้งสองรอบจนผมพยายามเปิดแล้ว ดันประตูแรงๆเข้าไปจนได้แล้วผมก็เข้าห้องไปกลับแฟนตามปกติจนแฟนผมกลับบ้านเพราะแฟนผมไม่สารถนอนกับผมได้ช่วงนั้นประมาณ4ทุ่มแฟนผมกลับลงไปส่งแฟนตามปกติแต่มันไม่ปกติคือแถวนั้นเงียบมากกเหมือนที่พักมีไม่กี่ห้องจากนั่นผมก็ขึ้นห้องเปิดเข้าห้องตามปกติแล้วตกดึกได้ไปห้องน้ำตอนนั้นโทรศัพท์คุยกับแฟนอยู่นะครับตอนที่อยู่ในห้องน้ำแล้วได้สังเกตไปเห็นเส้นผมที่เยอะมากกในห้องน้ำไอ้เราก็ไม่รู้อะไรเลยถามแฟนไปหาเธอทำไมผมเธอ ร่วงเยอะจังในห้องน้ำอ่ะแฟนผมตอบกลับทันทีว่าเค้าไม่ได้อาบน้ำนะผมก็งงผมใครก็ไม่ได้คิดอะไร
ปล (ผมเป็นคนไม่กลัวรึเชื่อเรื่องพวกนี้เลย)
จนมานอนลงที่เตียงแล้วคุยกับแฟนจนแฟนขอตัวไปนอนเพราะเรียนเหนื่อยแล้วถามผมนอนได้นะมีอะไรก็โทรมาได้เลยผมตอบกลับไปว่าโอเคสบายๆเธอไม่ต้องเป็นห่วงจนผมว่าจะนอนในห้องนั้นผมปิดไฟห้องไว้หมดนะครับเหลือแต่ทีวีกับไฟห้องน้ำพอไกล้จะหลับอยู่ๆทีวีก็เป็นสีขาวดำ มันช็อตไปสะพักผมก็ลุกขึ้นไปกดยังไงก็ไม่หายจน ดึงปลั๊กหลังทีวีออกปกติถ้าดึงปลั๊กมันจะดับไปเลยแต่นี้มันค้างประมาณแป๊บนึงแล้วค่อยดับผมก็ไม่ได้คิดอะไรพอดีว่าเออปิดทีวีและจะได้นอนพรุ่งนี้จะได้ไปหารุ่นพี่ที่รู้จักแต่เช้าพอลง เตียงนอนมาแปปเดียว อยู่อยู่ไฟสวิตช์ห้องทั้งหมดก็ดับเหมือนมีคนมากดสวิตช์ลง
ตอนนั้นคือตกใจมากเลยลุยขึ้นแต่ไฟทางเดินลอดประตูห้องมาเลยคิดว่าทำไมห้องอื่นไม่หลับดับแต่ห้องเราหรอกเลยงงตอนนั้นคิดว่าไฟตก เลยใส่เสื้อและจะลงจากห้องไปถามพนักงาน กำลังจะเดินออกจากประตูห้องเลยอยู่ๆก็เหมือนมีคนตบสวิตช์ไฟขึ้นและไฟก็มาก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้นแล้วกลับมานอนที่เตียงแต่มานอนนอนยังไงก็นอนไม่หลับทีนี้มาดูนาฬิกาตี3จะตี4แล้วก็เอออมันจะเช้าแล้วไม่นอนดีกว่าก็เลยนอนกดโทรศัพท์เล่นไปจนได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ร้องดังมากก อยู่ตรงระเบียงตอนนั้นคือแค่ตกใจว่าเสียงใครเลยลุยขึ้นไป เปิดผ้าม่านดูก็เห็นผู้หญิงเลยนะครับเป็นผู้หญิงนั่ง หันหลังให้ตอนนั้นคือ
ใครวะยังไม่คิดว่าเป็นผีนะครับ
ต้องอธิบายก่อนว่าผมนอนชั้นสองแล้ว ตรงระเบียงนั้นมันเป็นกันสาดที่สามารถปีนข้ามห้องกันได้ แล้วโรงแรมนั้นเป็นกึ่งอพาร์ทเม้นท์ก็เลยคิดว่าเค้าอาจจะทะเลาะกับแฟนแล้วปีนมาห้องเราหรือเปล่าเพราะสมัยนั้นร้านเหล้าปิดตี2ผมก็เลยมาเก็บของเก็บเสื้อผ้าเผื่อเกิดไรขึ้นแฟนมาตามรึใครมานี้ ซวยตัวเอง พอเก็บของทุกอย่างเสด
เสียงร้องไห้นั้นก็ยังดังอยู่ (ตอนที่เก็บของคือเสียงร้องไห้เงียบไปนะครับตอนแรกคิดว่าพี่เขารู้แต่ไม่ใช่เลย) พอเปิดแฟลชโทรศัพท์แล้ว แล้วเปิดผ้าม่านเปิดประตูเลื่อนออกไปถาม จังหวะนั้นแหล่ะครับตัวผมแข็งไปหมดโทรศัพท์ที่เปิดแฟลชไว้ตกคือ ผู้หญิงคนนั้น ผูกคอ ตรงคอมแอร์แล้ว หันหน้ามาที่ผมผมเห็นหน้าเขาชัดมากก หน้าบวม เขียว ลูกตาโต จะทะลักออกมาอยู่แล้ว เท้าเขาอยู่ตรงหน้าอกพอดีเลย จังหวะนั้นสตั๊นไปสักพักใหญ่จนตั้งสติได้ ก็ หยิบโทรศัพท์ (ตอนนั้นที่รู้ว่าโทรศัพท์อยู่ตรงไหนเพราะตอนมันด้านไฟฉายพอดี)
ทีนี้วิ่งไม่คิดชีวิตเลยครับ จำได้ว่าตัวเองวิ่งออกไปไกลมากก หยิบแค่โทรศัพท์มาเครื่องเดียวรองเท้าก็ไม่มี
จนถึงเซเว่นเลยนั่งแล้วตั้งสติอยู่สะพักว่าตัวเองเจออะไร
โทรแฟนก็ไม่รับโทรหารุ่นพี่ที่รู้จักก็ไม่รับจนคิดได้ว่าตัวเองกระเป๋าตังอยู่ในห้องกระเป๋าเสื้อผ้าอีกถ้าไม่กลับไปเอาก็ไม่สารถกลับกรุงเทพได้เพราะต้องมีบัตรประชาชนในการซื้อตั๋วรถเลยตัดสินใจ ใจดีสู้
ลับไปแต่ตอนกลับไปนั้นคือ รอให้เช้าก่อนนะครับเลยกลับไปเอาของ
พอไปถึงโรงแรมก็มีแม่บ้านมาทำงานพอดี แม่บ้านก็ถามเปิดห้องหรอครับ ผมเลยบอกว่าไม่ครับ ปล (แม่บ้านไม่ใช่คนไทยนะครับเหมือนเป็นคนพม่าเพราะพูดไม่ค่อยชัดฟังไทยไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่) จะ เช็คเอาท์
เขาก็อ่อออลูกค้าจะออกจากห้องใช่ไหมค่ะ ผมก็ครับๆ
ห้องไหนครับ ผมบอก 204 ครับ แม่บ้านทำหน้างง
ตอนแรกคิดว่าป้าแกไม่เข้าใจเลย ย้ำไปอีกทีว่า 204 ครับ เขาตอบกลับมาว่าไม่มีค่ะ ไอ้เรายินงงเข้าไปอีก
จนแม่บ้านให้ดู เอกสารที่เซ็นก่อนเข้าห้องว่าไม่มีพักนะค่ะ ตอนนั้นคือหัวใจตกไปตาตุ่มและแล้วแม่บ้านก็พูดขึ้นมาว่าอ่อออนี้ไงค่ะ ชื่อผม……..ห้อง209ค่ะ
ยย
เลยครับจังวะนั้นคืออะไรว่ะกูนอนกับใครนอนห้องไหนเข้าไปในห้องได้ยังไง เอ้ยตั้งสามสี่รอบ แล้วแม่บ้านก็พาขึ้นไปที่ห้องคือจริงๆแล้วห้องผมต้อง เลี้ยวขวาห้องแรก แต่ผมไปนอนห้องซ้ายมือเกือบสุดเลยคืองงเลย
แล้วแม่บ้านก็เปิดห้องที่ผมต้องนอนให้ดูคือห้อง209นี้
แล้วก็พาไปเอากระเป๋าที่ห้อง 204 เมื่อคืนนี้ที่ผมนอน
พอเปิดห้องเข้าไปเท่านั้นและครับคือเก่ามากกต่างจากที่ตัวเองเห็นรึนอนผมว่าและทำไมแฟนผมบอกว่ามีอะไรก็โทรมานะอยู่ได้ใช่ไหม คือเป็นห้องที่เคยมีคนเช่าอยู่เพราะมันเป็นอพาร์ทเม้นท์มันเก่าครับแบบ ดูเหลืองเหลืองๆเลยแต่ของผมที่เก็บก็อยู่ในห้องนะครับทีนี้ก็ไม่กล้าเข้าไปให้แม่บ้านเอาออกมาให้แล้วรีบกลับเลยครับ
เรื่องย่อก็ประมาณนี้แหล่ะครับ เพราะ หลังจากนั้นผมก็ ประสบอุบัติเหตุ จนเกือบตายหลับไป หนึ่งคืนเต็มๆ
ปล (เพราะมีต่อเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้แหละครับ)
ห้องใคร
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือตัวผมนั้นเรียนที่กทมช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลได้ลากลับต่างจังหวัดแต่แทนที่ตัวเองจะกลับบ้านแต่ไปหาแฟนที่จังหวัดหนึ่งพอไปถึงจังหวัดนี้เพราะความรีบ หรือสะเพร่าของตัวเองเลยไม่ได้จองที่พักไว้เลยต้องหาแถวนั้นนอนไปก่อนอยู่นอกตัวเมือง
พอไปถึงที่พักทุกอย่างปกติที่พักนี้เป็นโรงแรม กิ่งอพาร์ทเม้นท์นะครับผมได้ที่พักเป็นชั้น2เป็นห้องซ้ายมือประมาณว่าห้อง204อ่ะครับแล้วทีนี้ก็เข้าห้องปกติจนต้องออกไปรับแฟนเพราะแฟนไปเรียนแล้วทิ้งรถมอไซไว้ให้ใช้จนเข้าห้องรอบนี้แฟนเปิดประตูห้องไม่ได้ผมเลยถามว่าทำไมถึงเปิดไม่ได้เพราะผมเปิดเข้าออกตั้งสองรอบจนผมพยายามเปิดแล้ว ดันประตูแรงๆเข้าไปจนได้แล้วผมก็เข้าห้องไปกลับแฟนตามปกติจนแฟนผมกลับบ้านเพราะแฟนผมไม่สารถนอนกับผมได้ช่วงนั้นประมาณ4ทุ่มแฟนผมกลับลงไปส่งแฟนตามปกติแต่มันไม่ปกติคือแถวนั้นเงียบมากกเหมือนที่พักมีไม่กี่ห้องจากนั่นผมก็ขึ้นห้องเปิดเข้าห้องตามปกติแล้วตกดึกได้ไปห้องน้ำตอนนั้นโทรศัพท์คุยกับแฟนอยู่นะครับตอนที่อยู่ในห้องน้ำแล้วได้สังเกตไปเห็นเส้นผมที่เยอะมากกในห้องน้ำไอ้เราก็ไม่รู้อะไรเลยถามแฟนไปหาเธอทำไมผมเธอ ร่วงเยอะจังในห้องน้ำอ่ะแฟนผมตอบกลับทันทีว่าเค้าไม่ได้อาบน้ำนะผมก็งงผมใครก็ไม่ได้คิดอะไร
ปล (ผมเป็นคนไม่กลัวรึเชื่อเรื่องพวกนี้เลย)
จนมานอนลงที่เตียงแล้วคุยกับแฟนจนแฟนขอตัวไปนอนเพราะเรียนเหนื่อยแล้วถามผมนอนได้นะมีอะไรก็โทรมาได้เลยผมตอบกลับไปว่าโอเคสบายๆเธอไม่ต้องเป็นห่วงจนผมว่าจะนอนในห้องนั้นผมปิดไฟห้องไว้หมดนะครับเหลือแต่ทีวีกับไฟห้องน้ำพอไกล้จะหลับอยู่ๆทีวีก็เป็นสีขาวดำ มันช็อตไปสะพักผมก็ลุกขึ้นไปกดยังไงก็ไม่หายจน ดึงปลั๊กหลังทีวีออกปกติถ้าดึงปลั๊กมันจะดับไปเลยแต่นี้มันค้างประมาณแป๊บนึงแล้วค่อยดับผมก็ไม่ได้คิดอะไรพอดีว่าเออปิดทีวีและจะได้นอนพรุ่งนี้จะได้ไปหารุ่นพี่ที่รู้จักแต่เช้าพอลง เตียงนอนมาแปปเดียว อยู่อยู่ไฟสวิตช์ห้องทั้งหมดก็ดับเหมือนมีคนมากดสวิตช์ลง
ตอนนั้นคือตกใจมากเลยลุยขึ้นแต่ไฟทางเดินลอดประตูห้องมาเลยคิดว่าทำไมห้องอื่นไม่หลับดับแต่ห้องเราหรอกเลยงงตอนนั้นคิดว่าไฟตก เลยใส่เสื้อและจะลงจากห้องไปถามพนักงาน กำลังจะเดินออกจากประตูห้องเลยอยู่ๆก็เหมือนมีคนตบสวิตช์ไฟขึ้นและไฟก็มาก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้นแล้วกลับมานอนที่เตียงแต่มานอนนอนยังไงก็นอนไม่หลับทีนี้มาดูนาฬิกาตี3จะตี4แล้วก็เอออมันจะเช้าแล้วไม่นอนดีกว่าก็เลยนอนกดโทรศัพท์เล่นไปจนได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ร้องดังมากก อยู่ตรงระเบียงตอนนั้นคือแค่ตกใจว่าเสียงใครเลยลุยขึ้นไป เปิดผ้าม่านดูก็เห็นผู้หญิงเลยนะครับเป็นผู้หญิงนั่ง หันหลังให้ตอนนั้นคือ
ต้องอธิบายก่อนว่าผมนอนชั้นสองแล้ว ตรงระเบียงนั้นมันเป็นกันสาดที่สามารถปีนข้ามห้องกันได้ แล้วโรงแรมนั้นเป็นกึ่งอพาร์ทเม้นท์ก็เลยคิดว่าเค้าอาจจะทะเลาะกับแฟนแล้วปีนมาห้องเราหรือเปล่าเพราะสมัยนั้นร้านเหล้าปิดตี2ผมก็เลยมาเก็บของเก็บเสื้อผ้าเผื่อเกิดไรขึ้นแฟนมาตามรึใครมานี้ ซวยตัวเอง พอเก็บของทุกอย่างเสด
เสียงร้องไห้นั้นก็ยังดังอยู่ (ตอนที่เก็บของคือเสียงร้องไห้เงียบไปนะครับตอนแรกคิดว่าพี่เขารู้แต่ไม่ใช่เลย) พอเปิดแฟลชโทรศัพท์แล้ว แล้วเปิดผ้าม่านเปิดประตูเลื่อนออกไปถาม จังหวะนั้นแหล่ะครับตัวผมแข็งไปหมดโทรศัพท์ที่เปิดแฟลชไว้ตกคือ ผู้หญิงคนนั้น ผูกคอ ตรงคอมแอร์แล้ว หันหน้ามาที่ผมผมเห็นหน้าเขาชัดมากก หน้าบวม เขียว ลูกตาโต จะทะลักออกมาอยู่แล้ว เท้าเขาอยู่ตรงหน้าอกพอดีเลย จังหวะนั้นสตั๊นไปสักพักใหญ่จนตั้งสติได้ ก็ หยิบโทรศัพท์ (ตอนนั้นที่รู้ว่าโทรศัพท์อยู่ตรงไหนเพราะตอนมันด้านไฟฉายพอดี)
ทีนี้วิ่งไม่คิดชีวิตเลยครับ จำได้ว่าตัวเองวิ่งออกไปไกลมากก หยิบแค่โทรศัพท์มาเครื่องเดียวรองเท้าก็ไม่มี
จนถึงเซเว่นเลยนั่งแล้วตั้งสติอยู่สะพักว่าตัวเองเจออะไร
โทรแฟนก็ไม่รับโทรหารุ่นพี่ที่รู้จักก็ไม่รับจนคิดได้ว่าตัวเองกระเป๋าตังอยู่ในห้องกระเป๋าเสื้อผ้าอีกถ้าไม่กลับไปเอาก็ไม่สารถกลับกรุงเทพได้เพราะต้องมีบัตรประชาชนในการซื้อตั๋วรถเลยตัดสินใจ ใจดีสู้
พอไปถึงโรงแรมก็มีแม่บ้านมาทำงานพอดี แม่บ้านก็ถามเปิดห้องหรอครับ ผมเลยบอกว่าไม่ครับ ปล (แม่บ้านไม่ใช่คนไทยนะครับเหมือนเป็นคนพม่าเพราะพูดไม่ค่อยชัดฟังไทยไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่) จะ เช็คเอาท์
เขาก็อ่อออลูกค้าจะออกจากห้องใช่ไหมค่ะ ผมก็ครับๆ
ห้องไหนครับ ผมบอก 204 ครับ แม่บ้านทำหน้างง
ตอนแรกคิดว่าป้าแกไม่เข้าใจเลย ย้ำไปอีกทีว่า 204 ครับ เขาตอบกลับมาว่าไม่มีค่ะ ไอ้เรายินงงเข้าไปอีก
จนแม่บ้านให้ดู เอกสารที่เซ็นก่อนเข้าห้องว่าไม่มีพักนะค่ะ ตอนนั้นคือหัวใจตกไปตาตุ่มและแล้วแม่บ้านก็พูดขึ้นมาว่าอ่อออนี้ไงค่ะ ชื่อผม……..ห้อง209ค่ะ
เลยครับจังวะนั้นคืออะไรว่ะกูนอนกับใครนอนห้องไหนเข้าไปในห้องได้ยังไง เอ้ยตั้งสามสี่รอบ แล้วแม่บ้านก็พาขึ้นไปที่ห้องคือจริงๆแล้วห้องผมต้อง เลี้ยวขวาห้องแรก แต่ผมไปนอนห้องซ้ายมือเกือบสุดเลยคืองงเลย
แล้วแม่บ้านก็เปิดห้องที่ผมต้องนอนให้ดูคือห้อง209นี้
แล้วก็พาไปเอากระเป๋าที่ห้อง 204 เมื่อคืนนี้ที่ผมนอน
พอเปิดห้องเข้าไปเท่านั้นและครับคือเก่ามากกต่างจากที่ตัวเองเห็นรึนอนผมว่าและทำไมแฟนผมบอกว่ามีอะไรก็โทรมานะอยู่ได้ใช่ไหม คือเป็นห้องที่เคยมีคนเช่าอยู่เพราะมันเป็นอพาร์ทเม้นท์มันเก่าครับแบบ ดูเหลืองเหลืองๆเลยแต่ของผมที่เก็บก็อยู่ในห้องนะครับทีนี้ก็ไม่กล้าเข้าไปให้แม่บ้านเอาออกมาให้แล้วรีบกลับเลยครับ
เรื่องย่อก็ประมาณนี้แหล่ะครับ เพราะ หลังจากนั้นผมก็ ประสบอุบัติเหตุ จนเกือบตายหลับไป หนึ่งคืนเต็มๆ
ปล (เพราะมีต่อเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้แหละครับ)