ลูกคนนี้รักแม่ที่สุด ไม่อยากให้แม่ลำบาก ไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะแม่ก็อายุเยอะแล้ว

ตอนเราเรียนจบป.ตรีใหม่ๆ เราได้งานทำเลย ซึ่งเงินเดือนก็ไม่มากนัก เดือนแรกเราตั้งใจว่าจะให้เงินเดือนแม่เลย แต่แม่พูดขึ้นมาว่าแม่ไม่เอาด้วยหรอกเดือนนี้เดี๋ยวลูกไม่พอใช้ เดือนหน้าค่อยให้แม่ก็ได้ เราเลยเอาให้แม่เดือนต่อไป เรากลับบ้านเอาเงินสดให้แม่5,000 แม่ไม่คิดว่าเราจะให้เยอะขนาดนี้ เราก็ตั้งใจจะให้แม่อยู่แล้ว พอเข้าเดือนที่3 แม่โทรมาว่า"ลูกถ้าเงินเดือนออกลูกโอนเงินเข้าบัญชีเดือนล่ะ1,000ให้แม่หน่อยทุกเดือนได้มั้ยลูก" เราได้ยินคำนั้นกลั้นน้ำตาไว้เกือบร้องไห้ค่ะ เลยพูดกับแม่ว่า "แม่หนูจะให้เงินเดือนแม่เดือนล่ะ5,000เลยนะ" บอกเลยพูดว่าลูกทำไมให้แม่เยอะ หนูจะพอใช้หรอลูก เราเลยตอบไปว่าพอใช้ยุแม่ ตอนกลางวันเราทำงานประจำ เงินเดือนน้อย ตอนกลางคืนเราทำงานพาททามได้เยอะ ทำงานจนไม่มีเวลาพักผ่อนเพลียมาก เราสัญญากับตัวเองไว้ว่าเราจะหาตังให้แม่ใช้เยอะๆไม่อยากให้แม่ลำบาก แล้วเราก็ให้เงินเดือนแม่มาตลอด จนถึงปัจจุบันนี้เราไม่ได้ให้ตัวแม่มา1เดือน เพราะเราลาออกจากงานแล้ว เราเป็นซึมเศร้าด้วย ร้องไห้ทุกวัน แม่ยังไม่รู้นะว่าเราลาออกจากงานและเป็นซึมเศร้า กลัวแม่ผิดหวังในตัวเรา เลยยังไม่บอกแม่ ตอนนี้คือดิ่งมากร้องไห้เกือบทุกวัน ต้องทำยังไงดีคะ สัญญากับตัวเองอีกครั้งว่าถ้าลุกขึ้นสู้ได้อีกครั้งจะหาตังให้แม่ใช้อีกให้ได้ จะไม่ทำให้แม่เสียใจ เห้อ ต้องเริ่มต้นบอกแม่ยังไงดีคะตอนนี้เรากลัวไปหมด🥺🥲