สามีเป็นลูกชายคนเดียว ไม่รู้ว่าเค้ารักกันมากแค่ไหน แต่เราได้ความรักมาเต็ม จนทำตัวไม่ถูก อึดอัดไปเลย
เช่น เราแต่งตัวไม่เป็น เวลามีงาน แม่ย่าจะเตรียมเสื้อผ้าให้เราก็ต้องใส่ ชุดคู่ เราอยากใส่แค่เสื้อยืด กางเกงผ้าฝ้าย
จะแต่งหน้าให้ เรารีบแอบส่งข้อความหาสามีให้บอกแม่ว่าแต่งหน้าให้เรานะ
เราไม่เจาะหู แม่ย่าก็หาตุ้มหูแบบหนีบมาให้ใส่ แต่เรารับมาแต่ไม่ใส่
สามีใช้ล้างจาน รีดผ้า แม่ย่าก็ดุสามี บอกห้ามใช้เรา ให้ทำเอง
สามีแซวตอนเราลื่น แม่ย่าก็ดุอีก
คอยโทรถามเราตลอดเมื่อไหร่จะไปบ้าน เวลาถึงดึก 2 ทุ่ม ก็ยังรอกินข้าว
ตอนท้องก็คอยปูที่นอนให้ เรียกให้มานอนพัก ทั้งที่เราไม่แพ้ท้อง ไม่เหนื่อย ไม่เพลีย
ตอนฝากท้อง เราฝากธรรมดา เพราะคุยกับหมอแล้วคลอดเองดีกว่า และอายุก็ไม่เยอะ แต่ตอน 8 เดือน แม่ย่าโทรมาต่อว่าสามีให้พาเราไปฝากพิเศษอีก พวกเราก็ต้องทำตาม
ตอนนอนเล่นกลางวัน เราแอบเห็นเค้าค่อยๆเดินย่อง กลัวเราจะตื่น โอ๊ยเกินไป
ส่วนหลาน อยู่บนหิ้ง สปอยหนักมาก ประหนึ่งเรื่องการเลี้ยงดู อบรมเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ สปอยเป็นหน้าที่ย่า
ตอนแรกๆ ก็ดีใจ รู้สึกโชคดี แต่ตอนนี้หนักใจ ไม่อยากหิ้วท้องรอกินข้าว เวลาออกเราออกไปข้างนอก ก็รอเรา เช็คเมื่อไหร่จะมาถึง หนูเป็นอะไรรึป่าว เหมือนเราทำให้เค้ากังวล เป็นห่วงไปอีก เหมือนเราไปเปลี่ยนวิถีชีวิตปกติ สบายๆของเค้า ไม่อยากเพิ่มภาระให้แม่ย่า
พอคุยกับสามี เรื่องที่แม่ย่าเป็นห่วง ดูแลดีเกิน สามีก็บอกแต่ว่าให้แม่เค้าทำไปเถอะ เสื้อ กางเกงตัวไหนไม่เอาก็บอกแม่ เราจะบอกได้ไง เค้าเสียเงินซื้อมาแล้ว เราเกรงใจมาก จะเดิน นอน นั่ง เราเกร็งไปหมด
หน๋อย' ขนาดสามียังกลัวแม่ย่าเลย ขนาดตบยุงให้เรา แล้วเราเจ็บ ร้องไห้ ยังรีบโอ๋ มองซ้าย มองขวา ให้เรารีบหยุดร้องไห้ กลัวแม่ย่ามาเห็นแล้วจะโดนด่า โธ่!
ถ้าเป็นแม่เราเอง ไม่ชอบอะไร ไม่กินอะไร จะเดิน นอน ยังไง จะพูดเสียง 3 4 5 ยังไงก็ได้ แต่นี่แม่สามีนะ
อึดอัดไปหมด เค้าดีกับเรามาก แต่เราแบกรับความดีนั้นไม่ไหว อยากเป็นตัวเองมากค่ะ
อยู่กับแม่ย่าแล้ว ไม่เป็นตัวเอง ใครเป็นบ้างคะ แชร์ประสบการณ์หน่อยค่ะ
เช่น เราแต่งตัวไม่เป็น เวลามีงาน แม่ย่าจะเตรียมเสื้อผ้าให้เราก็ต้องใส่ ชุดคู่ เราอยากใส่แค่เสื้อยืด กางเกงผ้าฝ้าย
จะแต่งหน้าให้ เรารีบแอบส่งข้อความหาสามีให้บอกแม่ว่าแต่งหน้าให้เรานะ
เราไม่เจาะหู แม่ย่าก็หาตุ้มหูแบบหนีบมาให้ใส่ แต่เรารับมาแต่ไม่ใส่
สามีใช้ล้างจาน รีดผ้า แม่ย่าก็ดุสามี บอกห้ามใช้เรา ให้ทำเอง
สามีแซวตอนเราลื่น แม่ย่าก็ดุอีก
คอยโทรถามเราตลอดเมื่อไหร่จะไปบ้าน เวลาถึงดึก 2 ทุ่ม ก็ยังรอกินข้าว
ตอนท้องก็คอยปูที่นอนให้ เรียกให้มานอนพัก ทั้งที่เราไม่แพ้ท้อง ไม่เหนื่อย ไม่เพลีย
ตอนฝากท้อง เราฝากธรรมดา เพราะคุยกับหมอแล้วคลอดเองดีกว่า และอายุก็ไม่เยอะ แต่ตอน 8 เดือน แม่ย่าโทรมาต่อว่าสามีให้พาเราไปฝากพิเศษอีก พวกเราก็ต้องทำตาม
ตอนนอนเล่นกลางวัน เราแอบเห็นเค้าค่อยๆเดินย่อง กลัวเราจะตื่น โอ๊ยเกินไป
ส่วนหลาน อยู่บนหิ้ง สปอยหนักมาก ประหนึ่งเรื่องการเลี้ยงดู อบรมเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ สปอยเป็นหน้าที่ย่า
ตอนแรกๆ ก็ดีใจ รู้สึกโชคดี แต่ตอนนี้หนักใจ ไม่อยากหิ้วท้องรอกินข้าว เวลาออกเราออกไปข้างนอก ก็รอเรา เช็คเมื่อไหร่จะมาถึง หนูเป็นอะไรรึป่าว เหมือนเราทำให้เค้ากังวล เป็นห่วงไปอีก เหมือนเราไปเปลี่ยนวิถีชีวิตปกติ สบายๆของเค้า ไม่อยากเพิ่มภาระให้แม่ย่า
พอคุยกับสามี เรื่องที่แม่ย่าเป็นห่วง ดูแลดีเกิน สามีก็บอกแต่ว่าให้แม่เค้าทำไปเถอะ เสื้อ กางเกงตัวไหนไม่เอาก็บอกแม่ เราจะบอกได้ไง เค้าเสียเงินซื้อมาแล้ว เราเกรงใจมาก จะเดิน นอน นั่ง เราเกร็งไปหมด
หน๋อย' ขนาดสามียังกลัวแม่ย่าเลย ขนาดตบยุงให้เรา แล้วเราเจ็บ ร้องไห้ ยังรีบโอ๋ มองซ้าย มองขวา ให้เรารีบหยุดร้องไห้ กลัวแม่ย่ามาเห็นแล้วจะโดนด่า โธ่!
ถ้าเป็นแม่เราเอง ไม่ชอบอะไร ไม่กินอะไร จะเดิน นอน ยังไง จะพูดเสียง 3 4 5 ยังไงก็ได้ แต่นี่แม่สามีนะ
อึดอัดไปหมด เค้าดีกับเรามาก แต่เราแบกรับความดีนั้นไม่ไหว อยากเป็นตัวเองมากค่ะ