อยู่กับแม่แล้วอึดอัดอยากระบาย

เบื่อชีวิตตัวเองจังเลย ไม่มีใครเข้าใจ มีครอบครัวก็เหมือนตัวคนเดียว มีครอบครัวเป็นครอบครัวที่ไม่เข้าใจ บางทีเราก็รู้สึกเหมือนเราโดนกดดัน พูดกระแทกแดกดัน รู้สึกแย่จัง แค่อยากมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง เ

ไม่มีรัย

สวัสดีค่ะ ขอแทนว่าเอนะคะ วันนี้มาเล่าชีวิตอันน้อยนิดของตน ปัญหามันคงเล็กสำหรับหลายคนและรู้ค่ะว่ามีคนเจอมากกว่า แต่อยากให้อ่านเพื่อความจอยนะคะ เราเป็นลูกพ่อคะ หย่ากับแม่ตั้งแต่เด็ก เรามีพี่น้องเยอะก็จ

ขออนุญาตนะคะอึดอัดมานานล่ะเรื่องพ่อ หนูโครตเกลียดพ่อเลยอ่ะเขาเป็นพ่อแท้ๆนะแต่ทำตัวแบบ:) ขออนุญาตหยาบนะคะท้อจิง พ่อเป็นไรคะไม่เกรงใจลูกเลยคะชอบถอดกางเกงเดินโชว์แม่ด่าก็ไม่สนเห็นเป็นเรื่องตลกทั้งที่เราก

จริงๆคือ เรารู้สึกเบื่อๆอ่ะคะ โดยที่ไม่รู้ว่าทำไม อาจเพราะงาน เพราะอะไรรอบๆตัวที่มันซ้ำๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ท้าทายมั้งคะ คือเราเป็นคนนิสัยชอบทำอะไรตื่นเต้นๆ (เหมือนแก้เบื่อ) เมื่อก่อนเราชอบแบกกระเป

เราอยากได้ความคิดเห็นจากทุกคนเลยนะ ถ้าผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ คือตอนนี้เราอยู่ม.2 ตอนม.1 เรามีเพื่อนสนิท4คน เรากับเพื่อนก็ทะเลาะกันบ่อยแต่ก็กลับมาเล่นกันเหมือนเดิม พอขึ้นม.2 เทอม 1 ทุกอย่างก็ปกติ

คือหนูมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นผู้ขายแต่ว่าเป็นLGBTQอยู่กลุ่มเดียวกันนั่งเรียนด้วยกันสนิทกันมากหนูสังเกตมาสักพักแล้ว เวลาหนูเล่าอะไรมันก็จะชอบบอกว่า โอ้ยแบบนี้กูเคยเห็นมากกว่าอีก แล้วก็ตอนนั้นคนที่มันชอบเตะ

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ  คบแฟนอายุ มากกว่า 16 ปี พยายามปรับจูนตัวเข้าหาเขามาโดยตลอด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่าไหร่ ปัญหาคือ นิสัยที่พูดอะไรจะชอบแซะ ชอบแขวะอยู่ตลอด อาจจะเคยมีปัญหาทะเลาะกัน แต่มันก็เป

คือเราเคยมีปัญหากับเพื่อนเก่าเลยดรอปเรียนเรากลับมาเรียนใหม่ที่เดิมแต่เรากับเพื่อนเก่าก็คุยกันดีแล้วหายโกรธกันกลับมาคุยกันพอเรามาเรียนเราได้เพื่อนใหม่ซึ่งย้ายมาจากที่อื่นเราเลยคิดว่าน่าจะดีเพราะเราย้าย

เรื่องก็คือ ผู้ชายทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เราจะชอบคนที่เขามีแฟนแล้วแทบทุกคน ยกเว้นคนแรก...คือ มันเหมือนการทรมานตัวเองรึเปล่า รักแรกของเราตอน ม.๒ เราจะชอบเขาเรื่อยๆอ่ะ แบบไม่ต้องการให้เขาชอบกลับด้