สวัสดีค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับพี่สาวแท้ๆ อยู่ด้วยกัน มีมอไซต์1คัน เราซื้อด้วยเงินเราเอง
แล้วพี่เรา เขาเพิ่งได้งานใหม่ มีทำงานกะกลางคืนด้วย เขาเลยจะมาขอยืมมอไซต์ไปทำงาน
แล้วตอนเช้าจะเอามาคืน ให้เราเอาไปทำงานต่อตอนเช้า คือแถวบ้านเรามันเดินทางออกลำบาก
เพราะมันอยู่ในซอย ถ้าไม่มีรถ จะเข้า-ออกก็ต้องเรียกวิน ถ้ามานะก็เดินได้
(ที่ทำงานเขาอยู่ห่างจากบ้านประมาณไม่ถึง10นาที)
คือเราไม่อยากให้เขายืมไปอาจจะเพราะหวงของหน่อยๆ ด้วย
เราเลยบอกตอนกลางคืนเดี๋ยวไปส่ง พี่เราก็บอกตอนเช้าก็ให้มารับด้วย
เพราะเปลืองค่าวิน 25-30บาท (เขาไม่มีเงินเก็บและไม่คิดวางแผนเผื่อในอนาคต ตกงานมาเกือบปี ถ้าไม่ทะเลาะก็ไม่หางานทำ
ช่วงตกงานยืมเงินก็ยังคืนให้ไม่ได้ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าห้อง เราก็ต้องออกเอง ไม่ช่วยเหลือเลย แต่เขาชอบคิดเข้าข้างตัวเอง ชอบเก็บตัวเงียบๆ เหมือนจะเป็นซึมเศร้าด้วย)
ที่นี้พี่เราเลิกงาน6โมง ซึ่งปกติเราจะตื่น7โมงเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน เราต้องตื่นเพื่อไปรับเขาด้วยหรอ
แค่ตื่นไปทำงานเรายังขก.เลยอ่ะ แล้วโดยนิสัยพี่เราแล้ว ไม่ค่อยรักษาของ ขี้ลืม ไม่ค่อยระวัง ถ้าเป็นของเขาเอง เราก็คงไม่อะไร
แต่เขาไม่เคยเก็บเงินซื้ออะไรด้วยตัวเองเลย แม้แต่มือถือก็ไม่เคยซื้อด้วยเงินตัวเอง แบบนี้เราก็เลยไม่กล้า
ที่ให้เขายืม เพราะเราก็มีรถคันเดียวต้องใช้ในการทำงานด้วย ถ้ากุญแจหายไป เราก็ทุกข์ใจอีก
แบบว่าแค่จะลองคิดให้เขายืม เราก็คิดเยอะแล้ว ถ้านั้นถ้านี่จะทำยังไง เขาเคยยืมของหลายอย่างเรา แล้วเอาไปหายบ้าง ลืมบ้าง พังบ้าง
ซึ่งทั้งหมดเราเก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง ขอถามความเห็นเพื่อนหน่อยค่ะ ว่าแบบนี้เราใจร้ายไปไหม
ที่ว่าเราจะไปส่งเขาไม่ให้ยืมมอไซต์ แต่ตอนเช้าก็ให้นั่งวินกลับมาบ้านเอง เราแค่คิดว่าเราเข้าข้างตัวเองรึเปล่า
เพราะเขาก็พี่เรา แต่อีกใจก็แบบแค่ชีวิตเราทำงานก็เหนื่อยแล้ว ทำไมต้องมาค่อยดูแลเขาด้วย ทั้งทีก็มีมือมีเท้าเหมือนกันอ่ะค่ะ
พี่สาวจะยืมมอไซต์ เราใจร้ายเกินไปรึเปล่า
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับพี่สาวแท้ๆ อยู่ด้วยกัน มีมอไซต์1คัน เราซื้อด้วยเงินเราเอง
แล้วพี่เรา เขาเพิ่งได้งานใหม่ มีทำงานกะกลางคืนด้วย เขาเลยจะมาขอยืมมอไซต์ไปทำงาน
แล้วตอนเช้าจะเอามาคืน ให้เราเอาไปทำงานต่อตอนเช้า คือแถวบ้านเรามันเดินทางออกลำบาก
เพราะมันอยู่ในซอย ถ้าไม่มีรถ จะเข้า-ออกก็ต้องเรียกวิน ถ้ามานะก็เดินได้
(ที่ทำงานเขาอยู่ห่างจากบ้านประมาณไม่ถึง10นาที)
คือเราไม่อยากให้เขายืมไปอาจจะเพราะหวงของหน่อยๆ ด้วย
เราเลยบอกตอนกลางคืนเดี๋ยวไปส่ง พี่เราก็บอกตอนเช้าก็ให้มารับด้วย
เพราะเปลืองค่าวิน 25-30บาท (เขาไม่มีเงินเก็บและไม่คิดวางแผนเผื่อในอนาคต ตกงานมาเกือบปี ถ้าไม่ทะเลาะก็ไม่หางานทำ
ช่วงตกงานยืมเงินก็ยังคืนให้ไม่ได้ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าห้อง เราก็ต้องออกเอง ไม่ช่วยเหลือเลย แต่เขาชอบคิดเข้าข้างตัวเอง ชอบเก็บตัวเงียบๆ เหมือนจะเป็นซึมเศร้าด้วย)
ที่นี้พี่เราเลิกงาน6โมง ซึ่งปกติเราจะตื่น7โมงเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน เราต้องตื่นเพื่อไปรับเขาด้วยหรอ
แค่ตื่นไปทำงานเรายังขก.เลยอ่ะ แล้วโดยนิสัยพี่เราแล้ว ไม่ค่อยรักษาของ ขี้ลืม ไม่ค่อยระวัง ถ้าเป็นของเขาเอง เราก็คงไม่อะไร
แต่เขาไม่เคยเก็บเงินซื้ออะไรด้วยตัวเองเลย แม้แต่มือถือก็ไม่เคยซื้อด้วยเงินตัวเอง แบบนี้เราก็เลยไม่กล้า
ที่ให้เขายืม เพราะเราก็มีรถคันเดียวต้องใช้ในการทำงานด้วย ถ้ากุญแจหายไป เราก็ทุกข์ใจอีก
แบบว่าแค่จะลองคิดให้เขายืม เราก็คิดเยอะแล้ว ถ้านั้นถ้านี่จะทำยังไง เขาเคยยืมของหลายอย่างเรา แล้วเอาไปหายบ้าง ลืมบ้าง พังบ้าง
ซึ่งทั้งหมดเราเก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง ขอถามความเห็นเพื่อนหน่อยค่ะ ว่าแบบนี้เราใจร้ายไปไหม
ที่ว่าเราจะไปส่งเขาไม่ให้ยืมมอไซต์ แต่ตอนเช้าก็ให้นั่งวินกลับมาบ้านเอง เราแค่คิดว่าเราเข้าข้างตัวเองรึเปล่า
เพราะเขาก็พี่เรา แต่อีกใจก็แบบแค่ชีวิตเราทำงานก็เหนื่อยแล้ว ทำไมต้องมาค่อยดูแลเขาด้วย ทั้งทีก็มีมือมีเท้าเหมือนกันอ่ะค่ะ