ช่วยถอดคำประพันธ์เรื่อง “ไม่รู้เลยว่ารัก(หยุด)” หน่อยค่ะ

หยุดสายน้ำมิให้ไหลไปทางนั้น
หยุดสายลมมิให้ผันไปทางไหน
หยุดดอกไม้มิให้งอกทุกดอกไม้
หยุดใบไผ่มิให้พลิ้วลิ่วลงดิน

หยุดผีเสื้อมิให้ร่อน บินฟ้อนส่าย
หยุดดวงแดดมิให้พรายรําไรถิ่น
หยุดใบไม้มิให้โบกให้โบยบิน
หยุดสายรุ้งมิให้รินระบายฟ้า

หยุดเดือนดาวมิให้พราวในราตรี
หยุดรวีมิให้ส่องห้องเวหา
หยุดคืนวันมิให้เลื่อนเคลื่อนเวลา
หยุดชีวามิให้มีแม้ชีวิต

หยุดทุกสรรพสิ่งได้ในจักรวาล
หยุดบันดาลทุกข์สุข หยุดถูกผิด
แต่มิอาจหยุดพักแม้สักนิด
คือหยุดคิดถึงเธอ...คิดถึงเธอ

(คือเราไม่รู้ว่าจะเขียนออกมาเป็นคำพูดยังไง)