Evolution : เช้าวันอาทิตย์แท้ๆ แต่มันก็ไม่ควรจะเงียบสงัดขนาดนี้ ทันทีที่ฉันเลี้ยวซ้ายเข้าสู่ถนนหลัก ตามคำสั่งของป้ายเลี้ยวซ้ายผ่านตลอด ถนนทั้งสายเงียบกริบ มีเพียงท้องฟ้าสว่างจ้า จนทอประกายไอแดดให้เห็นระยิบระยับบนถนนอยู่เบื้องหน้า
เมื่อเหลือบตามองดูกระจกหลัง ที่สะท้อนสิ่งที่อยู่บนท้องถนนเบื้องหลัง พระเจ้า !! ฝูงซอมบี้ฝูงใหญ่บนหลังม้าเหล็กสองล้อนับสิบตัว กำลังควบทะยานมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันเหยียบคันเร่ง หวังให้รอบเครื่องยนต์รู้หน้าที่ตัวเอง “เร็วซิวะ
ใกล้เข้ามาแล้ว”
คันเร่งถูกเหยียบเสมือนมันต่ำทรามจนควรจะจมลงธรณี ความเร็วของรถแหวกผ่านอากาศอย่างไม่รั้งรอสัญญาณไฟสามสีบนสี่แยกที่ผ่านมา ม้าเหล็กสองล้อบางคันเกาะเกี่ยวกันเอง ล้มกลิ้งระเนระนาด และอีกมากมายหลายคันที่ยังบิดคันเร่ง ไล่ล่าก้อนเนื้อสดมีชีวิตชิ้นนี้
ฉันตบไฟเลี้ยวเปลี่ยนเลนอย่างลืมตัว ก่อนเตรียมเลี้ยวซ้ายเข้าถนนเส้นน้อยด้วยอาจเป็นทางรอดสุดท้าย ก่อนพวกซากมนุษย์จะตามทัน “เยส ! รอดแล้วกู”
ร้านรวงรอบตัวบนถนนเส้นนี้ถูกปิดทางเข้าอย่างแน่นหนา ไม่แน่ใจว่ายังเหลือมนุษย์อยู่บ้างไหม นอกจากเสียงเครื่องยนต์สี่สูบที่ดังกระหึ่มอยู่ ทุกสิ่งรอบตัวกลับนิ่งสนิทไร้สัญญาณชีพของสิ่งมีชีวิต แต่ทันใดนั้นเอง ที่ตำแหน่งขวาเบื้องหน้าอีกแค่ร้อยเมตร มีเด็กชายยืนอยู่ริมถนนถือลูกโป่งสีแดงใบโตที่พร้อมจะหลุดลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า หากเพียงเด็กน้อยผ่อนมืออกจากเชือกที่รั้งลูกโป่งไว้
ฉันผ่อนคันเร่งด้วยสัญชาตญาณของสัตว์สังคม ใจลิงโลดที่ได้พบชาติพันธุ์เดียวกัน แต่ …… ไอ้เด็กเวรนั่น ยืนถือลูกโป่ง ทั้งที่ลำไส้ใหญ่ของใครซักคนยังห้อยย้อยคาปากมันอยู่เลย !! “มาเล่นกันเถอะๆ” ซอมบี้เด็กเวรชวนฉันเล่นกับมันอย่างไม่เกรงใจสปีชี่ส์ของมันเลย “เล่นกับพ่อซิ” !!
ซอมบี้ในฝันของกูหายไปไหนหมด !! นี่พวกพูดได้ ทั้งขี่มอเตอร์ไซค์ได้ พวกจะรีบพัฒนาไปไหน !! นี่ทางรอดของมวลมนุษย์มีค่าเท่ากับศูนย์แล้วหรือ ? สัด !
ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง ขับรถไปอย่างไร้จุดหมาย ทางรอดจากฝูงซอมบี้จะยังมีอยู่ไหม ยังเหลือมนุษย์ผู้รอดชีวิตบ้างไหม นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นบนโลก ไวรัสเหรอ ? นี่คืออะไร ?? บ้า บ้า บ้า หรือนี่คือความฝัน ! ไม่ใช่ว่ะ ! ความหิวทำให้ฉันรู้ว่า นี่
ของจริง ! ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว
ฉันจอดรถริมข้างทางอย่างหมดหวัง และหิวโหย ก่อนจะหันไปคว้าตับกับไส้พวงสุดท้ายที่กินเหลือไว้ และโยนไว้เบาะหลังมากินต่อประทังชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะหามนุษย์เจอซักคน หรือทุกคนเป็นซอมบี้ไปหมดแล้ว แม้แต่คุณ !!!!!
ปล ขออภัยในคำไม่สุภาพ เด็กเล็กห้ามลอกเลียนแบบ มันไม่ดีนะลูก
***** เรื่องสั้น สั้นจริงๆ เมื่อซอมบี้ ครองโลก *****
เมื่อเหลือบตามองดูกระจกหลัง ที่สะท้อนสิ่งที่อยู่บนท้องถนนเบื้องหลัง พระเจ้า !! ฝูงซอมบี้ฝูงใหญ่บนหลังม้าเหล็กสองล้อนับสิบตัว กำลังควบทะยานมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันเหยียบคันเร่ง หวังให้รอบเครื่องยนต์รู้หน้าที่ตัวเอง “เร็วซิวะ
คันเร่งถูกเหยียบเสมือนมันต่ำทรามจนควรจะจมลงธรณี ความเร็วของรถแหวกผ่านอากาศอย่างไม่รั้งรอสัญญาณไฟสามสีบนสี่แยกที่ผ่านมา ม้าเหล็กสองล้อบางคันเกาะเกี่ยวกันเอง ล้มกลิ้งระเนระนาด และอีกมากมายหลายคันที่ยังบิดคันเร่ง ไล่ล่าก้อนเนื้อสดมีชีวิตชิ้นนี้
ฉันตบไฟเลี้ยวเปลี่ยนเลนอย่างลืมตัว ก่อนเตรียมเลี้ยวซ้ายเข้าถนนเส้นน้อยด้วยอาจเป็นทางรอดสุดท้าย ก่อนพวกซากมนุษย์จะตามทัน “เยส ! รอดแล้วกู”
ร้านรวงรอบตัวบนถนนเส้นนี้ถูกปิดทางเข้าอย่างแน่นหนา ไม่แน่ใจว่ายังเหลือมนุษย์อยู่บ้างไหม นอกจากเสียงเครื่องยนต์สี่สูบที่ดังกระหึ่มอยู่ ทุกสิ่งรอบตัวกลับนิ่งสนิทไร้สัญญาณชีพของสิ่งมีชีวิต แต่ทันใดนั้นเอง ที่ตำแหน่งขวาเบื้องหน้าอีกแค่ร้อยเมตร มีเด็กชายยืนอยู่ริมถนนถือลูกโป่งสีแดงใบโตที่พร้อมจะหลุดลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า หากเพียงเด็กน้อยผ่อนมืออกจากเชือกที่รั้งลูกโป่งไว้
ฉันผ่อนคันเร่งด้วยสัญชาตญาณของสัตว์สังคม ใจลิงโลดที่ได้พบชาติพันธุ์เดียวกัน แต่ …… ไอ้เด็กเวรนั่น ยืนถือลูกโป่ง ทั้งที่ลำไส้ใหญ่ของใครซักคนยังห้อยย้อยคาปากมันอยู่เลย !! “มาเล่นกันเถอะๆ” ซอมบี้เด็กเวรชวนฉันเล่นกับมันอย่างไม่เกรงใจสปีชี่ส์ของมันเลย “เล่นกับพ่อซิ” !!
ซอมบี้ในฝันของกูหายไปไหนหมด !! นี่พวกพูดได้ ทั้งขี่มอเตอร์ไซค์ได้ พวกจะรีบพัฒนาไปไหน !! นี่ทางรอดของมวลมนุษย์มีค่าเท่ากับศูนย์แล้วหรือ ? สัด !
ฉันรู้สึกเคว้งคว้าง ขับรถไปอย่างไร้จุดหมาย ทางรอดจากฝูงซอมบี้จะยังมีอยู่ไหม ยังเหลือมนุษย์ผู้รอดชีวิตบ้างไหม นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นบนโลก ไวรัสเหรอ ? นี่คืออะไร ?? บ้า บ้า บ้า หรือนี่คือความฝัน ! ไม่ใช่ว่ะ ! ความหิวทำให้ฉันรู้ว่า นี่
ฉันจอดรถริมข้างทางอย่างหมดหวัง และหิวโหย ก่อนจะหันไปคว้าตับกับไส้พวงสุดท้ายที่กินเหลือไว้ และโยนไว้เบาะหลังมากินต่อประทังชีวิต ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะหามนุษย์เจอซักคน หรือทุกคนเป็นซอมบี้ไปหมดแล้ว แม้แต่คุณ !!!!!
ปล ขออภัยในคำไม่สุภาพ เด็กเล็กห้ามลอกเลียนแบบ มันไม่ดีนะลูก