เหนื่อย

รู้สึกสภาพจิตใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ก็แยกทางกัน ครอบครัวญาติพี่น้องก็ไม่ถูกกัน สังคมตอนเรียนก็ไม่ดี โดนแกล้งนู้นนี่ตลอด เพื่อนไม่ค่อยมี ตอนเรียนไปเที่ยวไหนก็ไม่ได้รถไม่มีกับเขา อยู่กับยายแค่สองคน การอยู่การกินก็ไม่ดีกินข้าวกับขนมบ้าง ร้องไห้คนเดียวบ่อยมากตอนนั้นแต่ใจก็แบบคงไม่เป็นไรหรอก เลยคิดสู้ขึ้นมาได้ พอเริ่มโตขึ้นแม่ก็ให้ไปทำงาน เรียนไปด้วย แทบไม่ได้พักแต่ละวัน เงินได้มาก็ต้องให้คนนู้นที คนนี้ที เห้อ เรามีชีวิตเพื่อใคร พยายามคิดในแง่บวก แต่สุดท้ายก็มาเหนื่อยอยู่ดี มีแฟนนะแต่เหมือนเราก็ไปรับภาระเขาอีกที คอยเป็นห่วงเขาก็ต้องช่วยเขาอีก จะตั้งเป้าหมายอะไรในชีวิตดี