ขอระบายเรื่องพ่อกับแม่เราหน่อยนะคะ

คือเราเป็นลูกคนสุดท้องของที่บ้าน เราถูกกดดันมาตลอด พ่อเราชอบตะคอก พูดเสียงดัง
ไม่มีเหตุผลอะไรเลย ตอนเราจบ ม.6 เราอยากไปต่อพยาบาล เราได้ทุน แต่พ่อกับแม่ไม่ให้เราไป
ให้เหตุผลกับเราว่า ท่านแก่แล้ว เราไปใครจะดูแลท่าน เราก็อธิบายทุกอย่างให้ท่านฟังหมดแล้ว
ว่าเราไม่ได้ทิ้งเขา เราจะกลับมาหาทุกอาทิตย์ แต่เขาก็ไม่ยอม เราเลยต้องเรียนใกล้ๆ
แถมไม่ได้เลือกสาขาที่ตัวเองชอบ เพราะพ่อบอกว่าจบไปจะทำงานอะไร เรียนสาขานี่ไปก็แพง
(และพ่อบอกว่าแม่ไปฟังคนอื่นมาว่าเรียนอันนี้จบมาไม่มีงานทำ)
แม่เราเป็นที่พึ่งเดียว เวลาเรามีปัญหา เราเล่าให้แม่ฟังตลอด
หลังๆมา พอเราเล่าให้แม่ฟัง สักพักพ่อเราก็เริ่มโกรธมาด่าเรา เราเลยรู้ว่าสิ่งที่เราบอกแม่
แม่ไปบอกพ่อด้วย แต่สิ่งที่บอกพ่อ คือคนละแบบกับที่เราเล่า 
ตอนนี้เราอายุ 24 มาทำงานที่ กทม. ส่วนพ่อแม่ท่านอยู่ที่ ตจว. 
เราเรียนจบและย้ายมาอยู่กับแฟนเลย เรายังไม่มีเงินเก็บ แต่เราจะซื้อของที่จำเป็นในบ้านส่งให้พ่อกับแม่ตลอด
มือถือของแม่พังเราก็ซื้อให้ เรากำลังเก็บเงินทำบ้านให้ท่าน

แต่ปีใหม่ที่ผ่านมา เรากลับบ้านเรามีแมว(เลี้ยงระบบปิด)ที่เราเลี้ยง ที่ต้องเอากลับด้วย
เราเก็บเงินเพื่อเอาเงินมานอนโรงแรมที่แมวพักได้ เพราะที่บ้านเราไม่สามารถที่จะเอาแมวไว้ได้ 
เพราะหมาเยอะและไม่มีห้องที่ปิดมิดชิด 
พอกลับ กทม. เราโทรหาแม่ตามปกติ เราไเ้ยินพ่อตะโกนด่าเราผ่านแม่มาว่า
ึงเอาเงินให้แมวนอน แต่ไม่เอาเงินให้ ู ต่อไป ึง ไม่ต้องมาอยู่บ้าน ู แล้ว
ออกไปก็ออกไปเลย ไม่ต้องกลับมา ไม่ต้องมาเหยียบบ้าน ู
เราได้ยินเราจุกในอกมากๆเลย

ตอนนี้เราทั้งเครียดและไม่รู้จะระบายกับใครเราเลยมาเขียนกระทู้นี้
เป็นกระทู้แรก เราไม่รู้ว่าเราแท็กผิดไหม หรือเราพิม์อะไรผิดไป ถ้าผิดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ