สวัสดีค่ะ อยากสอบถามว่าในมุม มองคนนอกนี่รู้สึกยังไงบ้างคะ ที่มีอะไรไม่สมารถที่จะปรึกษาแฟนได้ เขาเป็นคนดีคนหนึ่งนะคะเรื่องนอกใจไม่มีแต่เป็นคนที่โรคส่วนตัวสูงมาก มีหลายครั้งที่ปรึกษาอะไรไป แล้วเราไม่ค่อยได้คำปลอบใจหรือรีแอคชั่นอะไรกลับมาเลยนอกจากความเงียบ และมักพูดบ่อยครั้งว่าแค่ตัวเขาเองก็จะไม่รอด มันรู้สึกท้อในความสัมพันธ์มากค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใครในเรื่องนี้ดี กรณีที่เกิดขึ้น ซึ้งตลอดความสัมพันธ์เราพูดตรงไปตรงมาตลอด ไม่มีการกระแทกกระทั่ง กัน เราร้องไห้คนเดียวบ่อยจนถึงจุดปลงมากๆโดยการไม่ใส่ใจเขาแล้วโฟกัสที่ตัวเอง เราอยากดึงตัวเองออกไปแต่ติดว่า ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย ที่เขาไม่ค่อยพูด ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยดุ หรือด่าเขา งอนเองหายเอง และพยายามอยู่ข้างๆเขาตลอดทุกครั้งที่เขารู้สึกไม่ดีหรือกำลังแย่ แต่เรารู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว ทั้งๆที่เขาก็อยู่กับเรา การวางแพลนในอนาคตเราซึ้งแตกต่างกันมากเลยค่ะ เราพยายามเคลียร์เรื่องที่เขาเงียบมาหลายครั้งเหมือนหนักขึ้นมาเรื่อยๆ มองเห็นถึงความพยายามของเขานะคะตลอดที่ผ่านมา แต่กลับไม่มีอะไรที่สมารถพูดคุยกันได้อย่างเปิดเผยใจได้เลย
เขาเคยพูดกับเราไว้ว่า ก็เขาเป็นแบบนี้ ปกติเขาเป็นแบบนี่ ซึ้งทำให้ทางนี้รู้สึกเหนื่อยใจเหมือนการสะสมรอวันปะทุ เราอยากหาวิธิไปต่อแต่เหมือนไม่มีหนทางนอกจากเรายอมเค้าต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะรับมือยังไง ช่วงแรกที่คบกันไม่เป็นแบบนี้เลยค่ะ
แฟนเป็นคนชอบเงียบไม่พูด
เขาเคยพูดกับเราไว้ว่า ก็เขาเป็นแบบนี้ ปกติเขาเป็นแบบนี่ ซึ้งทำให้ทางนี้รู้สึกเหนื่อยใจเหมือนการสะสมรอวันปะทุ เราอยากหาวิธิไปต่อแต่เหมือนไม่มีหนทางนอกจากเรายอมเค้าต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะรับมือยังไง ช่วงแรกที่คบกันไม่เป็นแบบนี้เลยค่ะ