สวัสดีค่ะเราอยากมาแชร์ประสบการณ์การเรียนภาษาอังกฤษที่เห็นผลจริง ฉบับคนขี้เกียจและโง่ภาษาอังกฤษมากกกแบบตะโกน เราเองพยายามเรียนมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่ไม่ประสบความสำเร็จเลยเพิ่งมาประสบความสำเร็จในช่วง 30+ นี่แหละคือเราทุกคนคงรู้อยู่แล้วแหละว่าภาษาคือสิ่งสำคัญมาก ซึ่งครอบครัวเราก็เห็นแบบนั้นเช่นกัน ดังนั้นจึงส่งให้เราเรียนโรงเรียนคอนแวนต์โรงเรียนหนึ่ง สำหรับคนอื่นมันคงเป็นอะไรที่ดีแต่สำหรับเรามันคือนรกของแท้ค่ะ ตอนแรกๆ ความรู้สึกที่จำได้คือ ต้องท่องศัพท์แบบทุกวัน เพราะต้องสอบท่องในตอนเช้า ท่องแบบโดนบังคับใจมันไม่อยากท่องอะค่ะ มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเกลียดและปิดรับภาษาอังกฤษ และหนักเข้าเราเลยขอพ่อแม่ย้ายโรงเรียนมาเรียนโรงเรียนเอกชนธรรมดา และพยายามหนีภาษาอังกฤษมาตลอด แต่พอเริ่มโตเริ่มเข้าใจสิ่งที่พ่อแม่ทำ เลยพยายามกลับไป เรียนภาษาหลายต่อหลายครั้ง ก็ไม่สำเร็จ จนตอนนี้เรามาเปิดบริษัทเองกับแฟน และโชคดีไปรู้จักผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่ง คอนเนคชั่น ของเค้าค่อนข้างแน่น และบิ๊กบึ้มมากค่ะ แต่ส่วนใหญ่ก็คือ นักธุรกิจต่างชาติทั้งนั้นช่วงแรกที่เราไปกับแฟนเรานั่งนิ่ง ได้แต่ยิ้ม คุยอะไรไม่ได้ ฟังออกเป็นบางคำ มันทำให้เรารู้สึกเปล่าประโยชน์ 
รอบนี้กะจริงจังสุดๆเลยกลับมาหาวิธีเรียนแบบจริงๆจังๆอีกครั้ง โดยรอบนี้เราลงคอร์สเรียนภาษาอังกกฤษและไปได้ทริคจากครูที่สอนภาษาอังกฤษให้กับเราและพอเราเอามาทำตามเห้ยยยเธอ มันเวิร์ค ทริคของเราที่สรุปๆมาก็คือ

อย่างแรกเลยก็คือฝึกภาษาอังกฤษจากสิ่งรอบๆตัว
ครูพี่แอนนางบอกว่าสิ่งรอบๆตัวเราล้วนสอนภาษาเราได้หมดเชื่อไหมละ? ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจแต่พอทำจริงเห้ย จริงแฮะก็อย่างเช่นการ ดูหนัง ดูซีรี่ย์ฝรั่งที่มีซับ หรือแม้แต่ฟังเพลงภาษาอังกฤษก็ได้อะ  อย่างยกตัวอย่างคร่าวๆนะส่วนตัวเราจะเลือกหนังหรือฟังเพลงที่ตัวเองชอบและดูสองสามครั้งต่อเรื่องพยายามฟังเพื่อจำสำเนียงเพื่อให้มันคุ้นกับสำเนียงและเพิ่มคลังคำศัพท์ของเราด้วยวิธีนี้บอกเลยสนุก! 
ฝึกออกเสียงภาษาอังกฤษตามสำเนียงที่เราชอบและเลียนแบบจ้ะ
อย่างส่วนตัวเราในช่วงแรกเราะจะฟังสำเนียงของครูพี่แอน เพราะเราชอบจริตสำเนียงของนาง และพยายามเลียนแบบ พอเวลเริ่มพัฒนาเราก็เริ่มฟังเพลงภาษาอังกฤษและร้องเพลงตาม อันนี้ก็เริ่ดเพราะมันทำให้เราพยายามฝึกการออกเสียงภาษาแบบเพลินไม่น่าเบื่อ โดยเราเองเผลอๆจำได้ดีกว่าท่องจำทั่วไปด้วยซ้ำ 
จัดตารางและเรียนตามที่เราสะดวก และถ้างงก็ทบทวน หรือถามครู 
ข้อนี้บอกเลยว่าแล้วแต่ความสะดวกของแต่ละคนเลย แต่ส่วนตัวเรา เรามันเจ้าของธุรกิจดังนั้นเวลาจะว่างไม่ซ้ำกันเลยจ้ะ ไม่ได้มีตารางทำงานที่แน่นอน เราเลยเลือกเรียนออนไลน์ไง เพราะมันได้จัดตารางเรียนให้ตรงกับเราถึงแม้มันอาจไม่ใช่เดิมๆซ้ำๆแต่เราก็พยายามหาเวลาเรียนทุกวัน  เรารู้สึกว่าเราเลือกเรียนออนไลน์ถูกแล้วนะ เพราะรู้สึกว่าไม่ชอบความรู้สึกเวลาเรียนตัวต่อตัว มันมีความกดดันอะ แบบเขินเวลาต้องพูดต้องเรียนแบบตัวต่อตัว และเวลางงหรือไม่เข้าใจจริงๆก็ใช้วิธีทักถามครูทางไลน์จ้ะ 

หมั่นท่องศัพท์อัพเดทศัพท์ใหม่ๆใส่ในสมองเรา 
เราเป็นคิดขี้ลืมค่ะ เราเลยมีวิธีการจำศัพท์ของเราโดยท่องศัพท์วันละ 10-15 ต่อวันทำให้มันเป็นกิจวัตร อันนี้สำคัญมากเหมือนกันน้ท 
ฝึกใช้ภาษาอังกฤษให้มากขึ้นเมื่อมีโอกาส 
อันนี่ครูพี่แอนเน้นย้ำสุดๆ ว่าแค่เรียนมันไม่ช่วยอะไรได้มากหลอกถ้าไม่ใช้ก็ลืม เราเลยตกลงกับแฟนว่าเราจะพยายามพูดภาษาอังกฤษกันในช่วงแรกบอกเลยกระท่อนกระแท่นสุด ไทยคำอังกฤษคำ หลังๆก็จะเริ่มดีขึ้นๆๆค่ะ 

เราพยายามทบทวนบทเรียนและทำตามทริคที่ครูสอนอยู่เดือนสองเดือน เชื่อไหมคะ ว่าตอนนี้เราสามารถสื่อสารได้แบบจริงจัง และส่วนตัวเรามองว่า ถ้าเรียนและไม่ได้ใช้จริงยังไงก็ลืม 
ตอนนี้เราสามารถฟังได้ พูดได้ ในการสนทนาแบบชีวิตประจำวัน แต่ศัพท์เทคนิคเกี่ยวกับสายอาชีพเรา เรายังไม่ได้มาก คงต้องเรียนรู้ศัพท์ด้านนี้เพิ่ม แต่ถือว่า คุยเล่น คุยทั่วไปได้แบบไหลลื่นพอตัว(แต่มีผิดบ้างแฟนหรือเพื่อนแฟนที่เป็นต่างชาติก็จะแก้ให้) ความกล้าเพิ่มขึ้น100% ค่ะ ผิดถูกช่างมันฝั่งไม่ขำด้วยเค้าจะช่วยแก้ให้ และตอนนี้ถึงแม้เราอาจจะยังไม่ได้พูดเก่งขั้นสุดในโต๊ะเวลาไปทำความรู้จักกับต่างชาติแต่ก็สามารถเข้าใจบ้าง ตอบได้บ้าง อยู่น้าาา 
ถ้าคนสมองช้าๆแบบเรา ทำได้พัฒนาตัวเองได้คนอื่นน่าจะไม่ใช่เรื่องยากค่ะ เราเลยอยากมาตั้งกระทู้แชร์เผื่อจะสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนที่กำลังคิดว่าอยากจะพํฒนาภาษาอังกฤษค่าาาา  

ปล. ลืมบอก ที่ผ่านมาเราเน้นฝึกฟรี ฝึกด้วยตัวเองมาตลอด แต่รอบนี้เราลงคอร์ส  Perfect English ของครูพี่แอน  จริงๆก็ลงเรียนเพราะติดตามน้องกิ๊กอินเมกา กับน้องนุ่นสะมะฮายในติ๊กต่อกอยู่ พอรู้ว่าเห็นว่าเค้าเรียนอยู่เลยลองมาดูและชอบเลยลงเรียนจ้า