นี้คือเรื่องราวความรัก ที่ผมอยากจะมาพูดหรือเอาออกมาจากใจที่เกิดขึ้น ความรักครั้งนี้เป็นเหมือนจะไปได้สวย แต่สุดท้ายก็มาจบลงตรงที่เขามีคนอื่น เรื่องราวมันเริ่มจากเขาไปเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่สมุทรปราการ ส่วนผมเรียนอยู่ที่มหาวิทลัยแห่งหนึ่งที่ ศ. แน่นอนครับว่าเราคบกันมานานขนาดนี้จะต้องมีทะเลาะกันบ้างอะไรบาง แต่ราวไม่เคยคิดที่จะทิ้งกันไปไหน กลับบ้านเราก็จะได้มาเจอกันตลอดเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน บ้านของพวกเราอยู่ที่จังหวัด อ. เรา2คนเรียนคนละที่ และเขาไม่ค่อยมีเวลามากนักเพราะสาขาที่เขาเรื่องงานเยอะ เราก็เข้าใจ เราเป็นคนรอก็รอเขาตลอด ช่วงเขาไปเรียนแรกๆก็มีโทรหาคอลหากันบางเวลาทำงาน เขาขอไปไหนเราก็ให้ไปเราไม่เคยห้ามอะไรเขาเลย บางที นี้อาจจะเป็นสาเหตุที่มีคนเข้ามาเป็นมือที่สาม เขาทำงานส่งอาจารย์ มันเครียด เห็นเขาร้องไห้เกือบตลอดเวลา เขาของไปเที่ยวกับเพื่อน เราให้ไป เวลาเขาไปเที่ยวไอ่เราก็พูดตลอดเวลาว่าถ่ายรูปให้ดูด้วยนะ ถึงแล้วบอกนะ อย่ามีใครนะ แต่พอพักหลังๆ เขามีแค่บอกละก็ ตอบ อะเค ละไม่เคยถ่ายรูปให้ดูเลยพักหลังๆ และเขาบอกเสมอว่า เชื่อใจได้ เชื่อใจเค้า และบางทีก็พูดว่าไม่เชื่อใจกันเลย เราให้อิสระเขาทุกอย่าง เราไม่เคยแม้จะไปไหนเลย เรามีเวลาก็รอเขาว่าตลอด จนเข้าปีที่6-7 เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไอ่เราก็รอเขา เขาก็บอกไปดูหนังกับเพื่อน ตอนเย็นก็บอกไปกินข้าวกับเพื่อน เราก็ไม่เคยติดใจอะไร ขอแค่ให้ถ่ายรูปส่งให้ดูด้วยถ้าถึงร้าน หลังๆมาเขาไม่ตอบไม่อะไรเลยเวลาไปเที่ยวเวลาไปกินข้าวข้างนอกหอ จนมาวันนี้ ผมรู้ความจริง มันทำให้ผมไม่รู้จะทำอะไรต่อดี ไม่รู้จะพูดอะไรให้เขากลับมารักเราและมากเราเหมือนเดิมมันจุก มันทรมาน ใจสั่นตลอดเวลา ร้องไห้ทั้งคืน แทบไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นยืนวันต่อไป
บางที่เรื่องนี้มันอาจจะเป็นเพราะเราหรือเพราะระยะทางที่เราอยู่ไกลกัน เราเข้าใจเขาและไม่โกรธเราเลย เราโกรธตัวเองมากกว่าที่เราไม่ได้อยู่ใกล้เขา พักหลังๆ ขึ้นปี2-3 งานเริ่มเยอะเขาเริ่มเครียด และอยากได้คนที่สามารถเป็นเพื่อนเขานั่งเฝ้าทำงานเป็นเพื่อนเขาพาไปดูหนังกินนู้นกินนี้ เราไม่รวยพอที่จะบินไปอยู่กับเขาตลอดเวลา สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกว่า ผมยังรักเขาเสมอถึงแม้ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม ในวันไหนที่เขาไม่เห็นค่าก็ยังมีเราอยู่ข้างๆเสมอ
ความรักมันอาจจะเป็นสิงที่ไม่แน่นอน
บางทีผมก็คิดว่าผมกับเขาน่าจะเจอกันเร็วเกินไป ขอบคุณสำหรับความรักดีๆที่มีให้กันตลอดเวลา
#เป็นห่วงมากนะ E
เ#เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ความรักอยู่ที่คน2คน ถ้าวันไหนที่มีมือที่3เข้ามา ความรักอาจจะไม่เหมือนเดิม
ระยะทางสามารถพิสูจน์ได้จริงๆกับความรัก
ขอบคุณความรักตลอดเวลา 6-7 ปี J - E
บางที่เรื่องนี้มันอาจจะเป็นเพราะเราหรือเพราะระยะทางที่เราอยู่ไกลกัน เราเข้าใจเขาและไม่โกรธเราเลย เราโกรธตัวเองมากกว่าที่เราไม่ได้อยู่ใกล้เขา พักหลังๆ ขึ้นปี2-3 งานเริ่มเยอะเขาเริ่มเครียด และอยากได้คนที่สามารถเป็นเพื่อนเขานั่งเฝ้าทำงานเป็นเพื่อนเขาพาไปดูหนังกินนู้นกินนี้ เราไม่รวยพอที่จะบินไปอยู่กับเขาตลอดเวลา สุดท้ายนี้ ผมอยากบอกว่า ผมยังรักเขาเสมอถึงแม้ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม ในวันไหนที่เขาไม่เห็นค่าก็ยังมีเราอยู่ข้างๆเสมอ
ความรักมันอาจจะเป็นสิงที่ไม่แน่นอน
บางทีผมก็คิดว่าผมกับเขาน่าจะเจอกันเร็วเกินไป ขอบคุณสำหรับความรักดีๆที่มีให้กันตลอดเวลา
#เป็นห่วงมากนะ E
เ#เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ความรักอยู่ที่คน2คน ถ้าวันไหนที่มีมือที่3เข้ามา ความรักอาจจะไม่เหมือนเดิม
ระยะทางสามารถพิสูจน์ได้จริงๆกับความรัก