อันดับแรกเเมวส้มคือหนังสือเล่มนึงนะคะ แต่ว่าแมววส้มจริงๆก็ฮีลได้เหมือนกัน
โอเคเข้าเรื่อง เมื่อวันพฤที่ผ่านมาเราได้ไปซื้อหนังสือเล่มนึง ชื่อว่า"ความสุขมันมียากขนาดนั้นเลยหรอ"
ของคุณชัยพัฒน์ ทองคำบรรจง
ปกจะเป็นน้องแมวนอนหงาย กับลูกเจี๊ยบอีกตัวนึง น่ารักมาเลย

มีบทความที่ให้ข้อคิดมากมายเลยค่คะเท่าที่เราจำได้คือ

แมวส้มเนี่ยได้ยินมาว่าใครอยากใช้ชีวิตให้มีความสุข ให้ไปหากระดาษสีขาวเเผ่นนึง
ฟังดูง่ายดีนะ แต่พอแมวส้มไปหา เจอแต่กระดาษ ที่เต็มไปด้วยจุดสีดำ บางแผ่นมีจุดเล็ก บางแผ่นจุดใหญ่
น้องหาอยู่หลายวันก็ไม่เจอเนาะ พอสังเกตดีๆจุดดำเนี่ยมาอยู่ทุกแผ่นเลย เลยได้มุมมองชีวิตมาเเทน
"เราเลือกที่จะมองส่วนสีขาวของกระดาษได้ เพราะทุกแผ่นบ่งบอกว่ามันเป็นธรรมดาที่จะมีจุดสีดำ"

"มีเป็นธรรมดาที่จะมีทั้งเรื่องดีและไม่ดี"

ตอนที่อ่านนั้นเรารู้ว่าโลกของเราได้เปลี่ยนไป
เราเรียนวิทคณิต แต่เราสอบตกฟิสิกส์ เคมีบ่อยมาก 
รู้สึกว่าเราไม่เก่งอะไรเลย แม้แต่สายที่ตัวเองเรียน
จนมาเจอเเมวส้ม
เราเลยรู้ว่าข้อดีของเราก็มีนะ เราวาดรูปเก่ง ระบายสีสวย เก่งกีฬา ให้คำปรึกษาเก่ง กินเก่งเราก็นับนะ
เราเลยมีความสุขมากขึ้น เพราะเราเลือกมองส่วนสีขาว
ต่อให้สีขาวนั้นจะมีแค่1%ของกระดาษเเผ่นนั้น
แต่มันก็เป็นสีขาวใช่มั้ยคะ มันเป็นข้อดีของเราเลยนะ เรามองข้ามได้ยังไงกัน

ขอให้คนอ่านเจอส่วนสีขาวของตัวเองและมีความสุขกับมันนน้าาาา
เเล้วก็ขอบคุณแมวส้มตัวนั้นด้วยย