ลูกเก็บมาเลี้ยงกับลูกแท้ๆต่างกันมากเลยค่ะ

เวลามีปัญหาอะไรหรือเรื่องสำคัญก็จะนึกถึงลูกแท้ๆของตัวเองก่อนเสมอยกเว้นเวลาที่รู้สึกว่าจะต่อว่าหรือทำร้ายจิตใจจะนึกถึงลูกเลี้ยงมากกว่าเพราะไม่อยากให้กระทบจิตใจลูกแท้ๆของตัวเองรักเหมือนกันแต่ความสำคัญหรือการเลี้ยงดูไม่เชิงว่าจะเท่ากันค่ะเวลาอยากไปไหนเราไม่เคยมีสิทธิ์เลือกที่จะพาเราไปสิ่งของมีค่าโทรศัพท์มือถืออะไรที่อยากได้เราเก็บเงินซื้อเองส่วนมากเขาก็จะซื้อให้แค่สิ่งของจำเป็นจริงๆเล็กๆน้อยๆแต่กับลูกแท้ๆของตัวเองเขาก็เลี้ยงดีกว่าเราหน่อยคือไม่ต้องลำบากเก็บเงินซื้อเองอยากได้อะไรก็ซื้อให้เลยอยากไปไหนทำอะไรก็สะดวกกว่าเราความรักความเอาใจใส่เวลาที่มีปัญหาเขาจะแคร์ความรู้สึกลูกแท้ๆตัวเองมากกว่าแต่เขาก็เลี้ยงเรามาเหมือนกันถึงจะเอาเรามาเลี้ยงไม่มีสิทธิ์เท่าลูกแต่เราก็ไม่อยากคิดเล็กน้อยอยากพยายามมองเห็นแต่สิ่งดีๆที่เขาทำกับเราอย่างน้อยเขาก็เลี้ยงเรามามีบุญคุณกับเราค่ะแต่เราก็แอบคิดว่าอยากมีพ่อแม่เป็นของตัวเองจะได้ไม่ต้องแย่งความรักกับคนอื่นหรือต้องรู้สึกน้อยใจในบางครั้งที่คิดว่าตัวเองไม่ค่อยสำคัญกับใครพ่อแม่เราเสียไปนานแล้วค่ะแต่เด็กก็อยู่กับคนอื่นมาตลอดแต่เขาก็ให้เราเรียนหนังสือเลี้ยงดูเหมือนเราคล้ายลูกแต่เขาก็มีลูกแท้ๆที่ไม่ค่อยจะถูกกับเราเขาก็เลยตัดสินใจให้เราย้ายออกจากบ้านแต่เงินทุกอย่างสิ่งของเขาซื้อให้เราหมดค่ะเรายังไม่ต้องไปทำงานเรามีความรู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะแต่ไม่อยากน้อยใจจนคิดมากเพราะเกิดมาแล้วคนเลือกเกิดไม่ได้ต้องอดทนและมองหาแต่สิ่งดีๆที่เขาทำกับเรา