กระทู้นี้ไม่อะไรมาก แค่จะมาระบายเฉยๆ
ก่อนหน้านี้เคยตั้งกระทู้"อยากตายค่ะ"แล้วมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ(ไม่รู้วัยของแต่ละคนที่แน่ชัดค่ะ😅) มันทำให้เรารู้สึกว่า อย่างน้อยก็มีเพื่อนในโลกออนไลน์ที่คอยรับฟังปัญหาแล้วให้คำแนะนำ
เราไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยกดใจแล้วตอบว่า"ขอบคุณค่ะ❤️"
ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะคะ ขอบคุณจริงๆ🥰
กลับเข้าเรื่อง
ตอนนี้จขกท.มีกลุ่มเพื่อนที่สนิท1กลุ่ม
ตอนแรกมี5คน แต่เขาออกไปทำงาน(ขอไม่บอกเหตุผลส่วนตัวนะคะ)เลยเหลือ4คน รวมจขกท.ด้วย
ในเทอม2ของนักศึกษาปี1 ได้เรียนกับอาจารย์คนหนึ่ง เขาเป็นอาจารย์ผู้ชายที่ปากเสียสุดๆในโลกที่จขกท.เคยเจอ เขาสร้างความมหัศจรรย์ให้จขกท.เห็นคือ เด็กในSectเกลียดอาจารย์คนนี้ทุกคน
วันหนึ่งที่เขาสอบแบบตอบคำถามแบบสนทนาเป็นกลุ่ม กลุ่มจขกท.เป็นกลุ่มแรก(ซวย) เปิดมาก็คุยกับแกถึงการสื่อสารที่ไม่แน่ชัดและความเข้าใจคลาดเคลื่อน อาจารย์แกวีนฉ่ำเลยค่ะและคำพูดแต่ละคำนี่...สุดจริง😅 จขกท.ไม่ชอบนะคะแต่อาจารย์แกสอนหลายคนการที่ทำอะไรผิดพลาดเล็กน้อยย่อมเกิดขึ้นได้
ตอนสอบเพื่อนในกลุ่มจขกท.1คนอ่านคำศัพท์ไม่ได้1คำ เราเลยเป็นคนบอกคำอ่านให้เขา พออ่านคำที่2ไม่ได้เพื่อนสกิดให้เราช่วยอีกครั้ง อาจารย์จึงปรับตกทันที แล้วข้ามpartไปที่คนถัดไป
(เข้าใจอาจารย์ค่ะเพราะอาจารย์ให้เวลาเตรียมตัว1อาทิตย์)
หลังสอบเสร็จอาจารย์พูดต่อหน้าคนในกลุ่มเลยค่ะว่า อาจารย์ให้เวลาเตรียมตัวแล้ว บลาๆๆๆๆ แน่นอนว่าอาจารย์พูดถูกเลยเถียงไม่ได้ แต่การตำหนิเพื่อนที่โดนปรับตกต่อหน้านักศึกษาทั้งกลุ่ม (มี6คน)เป็นอะไรที่น่าเห็นใจเพื่อน
เพื่อนคนนั้นออกห้องสอบมาน้ำตาคลอ
อาจารย์แกสอบยากนะคะ มีคนตกประมาณ50%ของนักศึกษาในSect แต่อาจารย์มีรอบสอบแก้ตัวได้โดยรวมกลุ่มกับคนที่ตกเหมือนกันไปสอบใหม่ ซึ่งเนื้อเรื่องคือเรื่องเดิมไม่เปลี่ยนอะไรเลย
เพื่อนของเราที่โดนปรับตกเกลียดและโกรธอาจารย์คนนี้มากจนไปคุยกับพ่อแม่ว่าจะย้ายไปเรียนที่อื่น
เราสนิทกับคนนี้มากที่สุด ถ้าเพื่อนย้ายไปเราจะโดดเดี่ยวทันทีเพราะเพื่อนอีก2คนเขาสนิทกันมาก
เพื่อนคนนี้ของจขกท.เริ่มมาเรียนบ้างไม่เรียนบ้างเรียกว่าปล่อยจอยสุดๆ เราเลยต้องอยู่กับเพื่อนอีก2คน พวกเขาแทบไม่สนใจเราเลย(ยังดีที่ยังลากเข้าทำงานกลุ่ม)
เราเคยเปิดใจคุยกับพวกเขาทั้ง2คนนะคะ เขาตอบเราว่า
"ก็เวลาพวกกูชวนไปไหนไม่ค่อยจะไปอะ"
เราเลยเฟลมากเลยพยายามตามเที่ยวตามกินกับพวกเขาให้ได้มากที่สุด
แต่เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากๆที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราแถมแม่ก็แอบบอกทางอ้อมว่า"ช่วงนี้ใช้เงินเปลือง"
(เราไม่ได้บอกเพื่อนนะคะว่าแม่บ่น)
เราเลยเลิกตามแล้วกลับเข้าสู่สภาวะปกติของตัวเอง
อยู่ในห้องคนเดียว ดูหนัง ฟังเพลง อ่านการ์ตูนคนเดียว
ความรู้สึกที่กลับมาเป็นปกติ จขกท.รู้สึกhappyมากค่ะ แลกกับการห่างเหินกับเพื่อน
ล่าสุด วันเกิดเพื่อนที่จะย้ายในปีหน้า เพื่อน2คนไปซื้อเค้ก ไปซื้อของขวัญ ไปทำอะไรบางอย่าง2คน แล้วไปเซอร์ไพรส์เพื่อนที่จะย้ายกัน2คนโดยไม่บอกอะไรเราเลย
เรารู้สึกเป็นส่วนเกิน
เรามาระบายความในใจกับแม่ แม่บอกเราว่า"เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต"
เราเลยมานั่งคิด เราเกิดมาคนเดียวและตายคนเดียว ทำอะไรคนเดียวมันแย่ตรงไหน?
ถ้าเอาแต่ตามเพื่อนจนไม่สนตัวเองมันจะดียังไง?
ถ้าคนเขาจะคบเราเป็นเพื่อน เขาคงไม่สนว่าการที่เราเป็นตัวเรามันผิดและควรเลิกคบ
แต่เอาจริงๆนะคะ ถึงจะคิดแบบนี้แต่ก็แอบนอยค่ะ นอยสุดๆ
ทุกคนมีความเห็นยังไงมาแชร์ได้นะคะ จะแนะนำก็ได้ ปลอบใจก็ได้ ขอแค่อย่างเดียวค่ะ พยายามแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ🥰
จขกท.รู้สึกว่าpantipและเพื่อนๆในโลกออนไลน์ผู้น่ารักเป็นคนที่เราสามารถระบายความในใจได้
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ❤️
ถ้าแท็กห้องผิดต้องขออภัยค่ะ
*แก้คำผิดค่ะ
คำว่า"เพื่อน"
ก่อนหน้านี้เคยตั้งกระทู้"อยากตายค่ะ"แล้วมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ(ไม่รู้วัยของแต่ละคนที่แน่ชัดค่ะ😅) มันทำให้เรารู้สึกว่า อย่างน้อยก็มีเพื่อนในโลกออนไลน์ที่คอยรับฟังปัญหาแล้วให้คำแนะนำ
เราไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยกดใจแล้วตอบว่า"ขอบคุณค่ะ❤️"
ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะคะ ขอบคุณจริงๆ🥰
กลับเข้าเรื่อง
ตอนนี้จขกท.มีกลุ่มเพื่อนที่สนิท1กลุ่ม
ตอนแรกมี5คน แต่เขาออกไปทำงาน(ขอไม่บอกเหตุผลส่วนตัวนะคะ)เลยเหลือ4คน รวมจขกท.ด้วย
ในเทอม2ของนักศึกษาปี1 ได้เรียนกับอาจารย์คนหนึ่ง เขาเป็นอาจารย์ผู้ชายที่ปากเสียสุดๆในโลกที่จขกท.เคยเจอ เขาสร้างความมหัศจรรย์ให้จขกท.เห็นคือ เด็กในSectเกลียดอาจารย์คนนี้ทุกคน
วันหนึ่งที่เขาสอบแบบตอบคำถามแบบสนทนาเป็นกลุ่ม กลุ่มจขกท.เป็นกลุ่มแรก(ซวย) เปิดมาก็คุยกับแกถึงการสื่อสารที่ไม่แน่ชัดและความเข้าใจคลาดเคลื่อน อาจารย์แกวีนฉ่ำเลยค่ะและคำพูดแต่ละคำนี่...สุดจริง😅 จขกท.ไม่ชอบนะคะแต่อาจารย์แกสอนหลายคนการที่ทำอะไรผิดพลาดเล็กน้อยย่อมเกิดขึ้นได้
ตอนสอบเพื่อนในกลุ่มจขกท.1คนอ่านคำศัพท์ไม่ได้1คำ เราเลยเป็นคนบอกคำอ่านให้เขา พออ่านคำที่2ไม่ได้เพื่อนสกิดให้เราช่วยอีกครั้ง อาจารย์จึงปรับตกทันที แล้วข้ามpartไปที่คนถัดไป
(เข้าใจอาจารย์ค่ะเพราะอาจารย์ให้เวลาเตรียมตัว1อาทิตย์)
หลังสอบเสร็จอาจารย์พูดต่อหน้าคนในกลุ่มเลยค่ะว่า อาจารย์ให้เวลาเตรียมตัวแล้ว บลาๆๆๆๆ แน่นอนว่าอาจารย์พูดถูกเลยเถียงไม่ได้ แต่การตำหนิเพื่อนที่โดนปรับตกต่อหน้านักศึกษาทั้งกลุ่ม (มี6คน)เป็นอะไรที่น่าเห็นใจเพื่อน
เพื่อนคนนั้นออกห้องสอบมาน้ำตาคลอ
อาจารย์แกสอบยากนะคะ มีคนตกประมาณ50%ของนักศึกษาในSect แต่อาจารย์มีรอบสอบแก้ตัวได้โดยรวมกลุ่มกับคนที่ตกเหมือนกันไปสอบใหม่ ซึ่งเนื้อเรื่องคือเรื่องเดิมไม่เปลี่ยนอะไรเลย
เพื่อนของเราที่โดนปรับตกเกลียดและโกรธอาจารย์คนนี้มากจนไปคุยกับพ่อแม่ว่าจะย้ายไปเรียนที่อื่น
เราสนิทกับคนนี้มากที่สุด ถ้าเพื่อนย้ายไปเราจะโดดเดี่ยวทันทีเพราะเพื่อนอีก2คนเขาสนิทกันมาก
เพื่อนคนนี้ของจขกท.เริ่มมาเรียนบ้างไม่เรียนบ้างเรียกว่าปล่อยจอยสุดๆ เราเลยต้องอยู่กับเพื่อนอีก2คน พวกเขาแทบไม่สนใจเราเลย(ยังดีที่ยังลากเข้าทำงานกลุ่ม)
เราเคยเปิดใจคุยกับพวกเขาทั้ง2คนนะคะ เขาตอบเราว่า
"ก็เวลาพวกกูชวนไปไหนไม่ค่อยจะไปอะ"
เราเลยเฟลมากเลยพยายามตามเที่ยวตามกินกับพวกเขาให้ได้มากที่สุด
แต่เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากๆที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราแถมแม่ก็แอบบอกทางอ้อมว่า"ช่วงนี้ใช้เงินเปลือง"
(เราไม่ได้บอกเพื่อนนะคะว่าแม่บ่น)
เราเลยเลิกตามแล้วกลับเข้าสู่สภาวะปกติของตัวเอง
อยู่ในห้องคนเดียว ดูหนัง ฟังเพลง อ่านการ์ตูนคนเดียว
ความรู้สึกที่กลับมาเป็นปกติ จขกท.รู้สึกhappyมากค่ะ แลกกับการห่างเหินกับเพื่อน
ล่าสุด วันเกิดเพื่อนที่จะย้ายในปีหน้า เพื่อน2คนไปซื้อเค้ก ไปซื้อของขวัญ ไปทำอะไรบางอย่าง2คน แล้วไปเซอร์ไพรส์เพื่อนที่จะย้ายกัน2คนโดยไม่บอกอะไรเราเลย
เรารู้สึกเป็นส่วนเกิน
เรามาระบายความในใจกับแม่ แม่บอกเราว่า"เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต"
เราเลยมานั่งคิด เราเกิดมาคนเดียวและตายคนเดียว ทำอะไรคนเดียวมันแย่ตรงไหน?
ถ้าเอาแต่ตามเพื่อนจนไม่สนตัวเองมันจะดียังไง?
ถ้าคนเขาจะคบเราเป็นเพื่อน เขาคงไม่สนว่าการที่เราเป็นตัวเรามันผิดและควรเลิกคบ
แต่เอาจริงๆนะคะ ถึงจะคิดแบบนี้แต่ก็แอบนอยค่ะ นอยสุดๆ
ทุกคนมีความเห็นยังไงมาแชร์ได้นะคะ จะแนะนำก็ได้ ปลอบใจก็ได้ ขอแค่อย่างเดียวค่ะ พยายามแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ🥰
จขกท.รู้สึกว่าpantipและเพื่อนๆในโลกออนไลน์ผู้น่ารักเป็นคนที่เราสามารถระบายความในใจได้
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ❤️
ถ้าแท็กห้องผิดต้องขออภัยค่ะ
*แก้คำผิดค่ะ