ทำไมแม่ชอบเปรียบเทียบเรากับคนอื่นๆ

คือเราอยู่ ม6. เป็นเด็กที่ไม่ได้เรียนเก่งอะไรแม่บังคับให้เรียนสายวิทย์คณิต แต่เราไม่อยากเรียนแม่บอกว่าถ้าได้เกรด 2กว่าไม่เป็นไร เรียนมาทั้งเครียดทั้งท้อโดนบ่นอีกจนเทอมหนึ่งได้เกรด 2.กว่า แม่ด่าเราหนักมากๆเครียดกว่าเดิม จนปัจจุบันเรียนมาถึงม6 เทอมสุดท้าย เกรดรวมเรา5เทอมได้ 3.28ซึ่งแม่ก็ด่าอีกตามเคยบอกว่าเรียนประสาอะไรได้เกรดเท่านี้ต้องได้สามจุดหกกว่าขึ้นไปสิแล้วแม่ก็เอาเรามาเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ ตัดมาปัจจุบันเรายังไม่มีที่เรียนต่อฐานะที่บ้านก็ไม่ค่อยดีด้วยเลยจะขอทุนผู้ช่วยพยาบาล(ซึ่งแม่ก็รู้เลยรอทุนมา) ซึ่งช่วงนี้เพื่อนเราได้ไปสอบสัมภาษณ์พยาบาลพอแม่รู้ก็โดนอีกตามเคยบอกว่าปิดเทอมเอาแต่อยู่บ้านไม่เคยไปรับจ้างทำงานเหมือนเพื่อน(จริงๆแล้วเราเฝ้าบ้านให้น้าได้เงินประมาณหนึ่งส่วนเพื่อนไปแทนที่น้องเพราะน้องขี้เกียจไปรับจ้าง)แม่ก็เอาเราเปรียบเทียบต่างๆนาๆซึ่งเราคิดว่าไม่มีตังค์เรียนต่อยังจะมาคาดหวังอีกตอนเราจะกู้ กยศ ก็ไม่ให้กู้ตอนนี้กู้ไม่ได้แล้วมาบอกเฉยว่าทำไมไม่กู้แถมด่าอีกโครตเครียดเลยอยากฆ่าตัวตายหลายครั้งมาก ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆชอบพูดว่าเราไม่มีประโยชน์ทั้งที่เราคอยช่วยงานในสวนในไร่ถ้าเราว่างงานบ้านก็ทำแต่พอเราไม่มีเวลาช่วยช่วงงานเยอะช่วงสอบก็ชอบมาด่าเราว่าไม่มีประโยชน์ แม่ชอบวางให้เราอยู่ในกรอบเสมอไม่ให้มีแฟนบอกว่าเรียนอยู่พอเพื่อนเรามีแฟนชอบบอกว่าเราขี้เหร่ไม่มีใครเอา ชอบเล่าข้อเสียของเราให้คนอื่นฟังแต่พอเป็นลูกชายจะเล่าแต่ข้อดีไปทั้งนั้นชอบอวดลูกชายด้วย(เราเคยเล่าความฝันให้ฟังแม่บอกว่าสภาพเราทำไม่ได้หรอกฝันสูงเกินไป)เราอยากให้แม่ทำดีกับเราบ้างอยากให้แม่ตักกับข้าวให้เราเหมือนที่ทำกับน้องบ้างอยากให้แม่บอกเราว่าอยากกินก็กินไปเถอะเหมือนที่ทำกับน้องอยากให้แม่ไม่ด่าเราเวลาเราจะกินอะไร ทุกวันนี้เป็นคนกลัวการหยิบของกินมากเพราะแม่ชอบด่าเวลาเราหยิบกินอะไร เราเครียดมากๆร้องไห้อยู่คนเดียวตลอด อยากระบายความในใจให้ใครฟังสักคนแต่ไม่มีเลย เราเชื่อว่าเราจะหลุดพ้นจากบ้านนี้ได้ซักวันแต่พอเอาเข้าจริงเราไม่ค่อยเข้มแข็งเลยชอบคิดสั้นตลอด ขอกำลังใจในการสู้ชีวิตต่อได้มั้ยคะพี่ๆ หรือใครมีประสบการณ์แบบนี้เล่าให้กันฟังได้นะ