ท้องแต่ผู้ชายมีครอบครัวแล้ว

คบกับผู้ชายคนนึงมานะยะนึงแล้ว ตอนแรกเราแค่คุยเล่นๆเพราะรู้ว่าเขาจีบเรา แต่เขามีครอบครัวแล้วเมียแล้วแต่เราไม่ทราบเรื่องอื่นเพราะพึ่งรู้จักกันแล้วเราเองก็ไม่ได้สนใจเขาขนาดต้องรู้ แค่คุยกับเขาเฉยๆเขาก็เหมือนหมาหยอกไก่เราก็รู้คะเลยไม่ค่อยสนใจอะไรเขา จนกระทั่งวันนึงเรากินเหล้ากับพวกเพื่อนๆเขาเมาจนจำอะไรไม่ได้ รู้ตัวตอนอยู่ห้อง มีเสียงเขาพูดว่าขอโทษ ภาพตัดมาเรายืนมองเขาออกจากห้องไป พอเช้าเราก็รู้แค่เจ็บๆที่ตรงนั้น แล้วเขาก็ทักมาขอโทษเรา บอกว่าจะดูแลเรา เราปฎิเสธ เพราะเราจำอะไรไม่ได้เลย ไม่ได้กินเหล้านาน ครั้งนั้นเราสับสนมากว่ามันมาเป้นแบบนี้ได้ไง เรามีแฟนแต่อยู่ไกลกันไม่ได้เจอน่ากันแต่ก็โทรคุยกันบ่อยๆ เราก็เคยมีครอบครัวมีลูก1คนตอนเรียนอยู่กินกันมา7ปีมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเหมือนกัน เราตามจิกพ่อของลูกอยู่3-4ปี หลังเข้าปีที่4เราก็เริ่มเฉยๆไม่ได้สนใจหรือตามเขาอีก ไม่เคยแตะโทรศัพท์เขาด้วยซ้ำ จนกระทั่งเลิกลากันแล้วมาคบกับผู้ชายที่อยู่ห่างกันกับเราไม่ได้เจอตัวกันเลยอีก4ปีแต่เรารุ้แค่มึเขาอยุ่เราก็ไม่เคยคบใครหรือมีใครนอกจากเขานะคะ เขาทำให้เราสบายใจและยินดีที่จะคบกันแบบระยะไกลคบกันมา4ปี จนเราย้ายที่ทำงานใหม่ มาเจอพี่คนนี้เขาดีกับเรามาก ทำให้เรารู้สึกดีมาก แต่เราไม่ได้คิดอะไรจริงๆคะช่วงนั้น พอหลังจากที่พลาดมีอะไรกัน เขาขอดูแลเรา ทีแรกเราไม่ยอม เขาก็พูดดีกับเรา พูดหลายๆอย่าง จนเราคิดว่า คงไม่เป็นไรเราก็ไม่ได้ชอบเขาแต่ปลื้มพี่ที่เป็นเพื่อนเขา เราเลยคิดว่า งั้นก็ปล่อยให้เขาทำตามที่เขาพูดไปเราแค่อยากเจอเพื่อนเขาคุยกับเพื่อนเขาบ้างก็พอ แต่พอนานวันเขาก็ยิ่งดีกับเรามาก ทำให้เราทุกอย่างคุยกันบ่อยจนเราเองก็ไม่รู้ว่าชอบเขาตั้งแต่ตอนใหน มันเลยกลายเป็นความสัมพันธ์ที่เราเองก็ไม่ได้อยากอยู่แบบนี้ เราขอเลิกเขาบ่อยๆแต่เขาไม่เลิก จนกระทั่ง แฟนเขารู้เราถึงรู้ว่สเขาจดทัเบียนกันมีลูกแล้ว อยู่กันมาเป็น10ปี เสียใจมากคะ รักเขาเชื่อเขาทุกอย่าง ทำตามที่เขาพูดทั้งหมดไปแล้ว แต่ตอนนั้นเราก็ถอยนะคะ แต่เขาให้เราอยู่ต่อ ไม่เลิกกับเรา ใจอ่อนคะ ยอม หวังว่าเราจะตกลงกันได้ด้วยดี เพราะเราไม่เคยยุ่งกับเรื่องของเขาไม่ก้าวก่ายครอบครัวเขาอยู่แล้ว เขาไปง้อแฟนเขา เราก็เลยกลับไปพักสมองพักใจที่บ้านเรา ก้กะว่าดีขึ้นถึงจะกลับมาทำงานหรือไม่ก็คงออกเลย แต่เขาโทมาให้เรากลับมาทำงานเราตอนนี้นจิตตกสุดๆทำร้ายตัวเอง กินยาแต่ก็ไม่ตายทรมารมาก กรียดข้อมือพี่มาเจอพาไปร.พต้องเย็บ ยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแต่ไม่รักษาต่อ พอมาเจอคนที่ดีกับเราขนาดนี้เราเลยอดคาดหวังไม่ได้ ขออยู่แบบที่เคยอยู่ก็พอมีกันแต่ไม่ใช่ตลอดเวลาเจอกันแต่ไม่ทุกวันคุยกันทุกวันแต่ครอบครัวเขาต้องมาก่อนยอมอยุ่แบบนั้น พอเกิดปัญหาบ่อยๆเขาก้เริ่มเปลี่ยนไปห่างกันมากขึ้นไม่ได้เจอหรือคุยกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วแฟนเขาก้ท้องคะ เราช๊อกมากเพราะรุ้จากคนอื่นเราตั้งใจจะถอยเพราะคิดแล้วว่า แฟนเขาคงไม่ยอมให้มีเราแน่นอนแล้วเขาก้ต้องยอมทุกอย่างแน่แต่คำพูดเขาที่พูดกับเรามันทำให้เราอาลัยอาวรเขา ไม่อยากเลิกแล้วพอหลังจากรุ้ว่าแฟนเขาท้องได้4-5วันเราก้รุ้ว่าตัวเองเหม็นนุ้นนี้เลยซื้อที่ตรวจมาตรวจ คะลูกอิจฉาเราไปหาหมอเราท้องได้5สัปดาห่างจากแฟนเขา4สัปดา ไม่ใช่เราไม่ป้องกัน เราประจำเดือนมาผิดปกติอยู่แล้วไม่มาเป็นปีก่อนน่านี้แล้ว กินยาปรับฮอร์โมนมาตลอดคะ หมอว่าตัวยาเดียวกันกับยาคุม เราเข้าใจแบบนั้นมาตลอดอยุ่มาหลายเดือนก้ไม่เคยท้องนะคะก่อนท้องซท้อยาคุมมากินด้วยคู่กับพวกวิตามินสดสิวผิวขาวบำรุงอะไรต่างๆอยุ่ๆก้มีประจำเดือนมาเป็น10วันแล้วหายไปอีกพอรุ้ว่าท้องก้เริ่มสั่งยาขับเลือดมากินตอนได้7-8สัปดา มีเลือดออกนิดหน่อยแต่ก้ไม่หลุด รอบต่อมาสั่งยากินจากเน็ตราคาเกือบ3000รอยาด้วยก็คิดหาวิธีไม่เสียเงินด้วยก็ช่วง13-14สัปดา รอบนี้เลือดออกเยอะกว่าเดิมแต่ก็ไม่หลุดคะเงินเดือนเราออกเดือนละหมื่นค่าห้องค่ารถน้ำไฟด้วยเราสั่งเราซื้อราคาแพงไม่ไหวซื้อบ่อยไม่ได้เราเลยปรึกษากับแม่เรา แต่เรากลัวบาปกลัวกรรมกลัวเพราะเขาเคยพาญาติไปทำหลังทำมาได้เดือนเดียวครอบครัวเราวิกิตหนักเราจำไม่ได้แต่แม่เรากลัวมากแม่บอกว่าพึ่งจะดีขึ้นมาเลยให้เราเก็บไว้คุยไปคุยมาเก็บเด็กแต่ไม่ขอให้เขารับผิดชอบ แต่แค่อยากให้เขารู้ว่าเขามีลูกอีกคน เราทำตัวทำงานหนักปกติคะ แต่ระหว่างเรากับเขาห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ เขาดูเหมือนหมดรักเราแล้ว แต่เรายังอยากเจอน่าอยากคุยกับเขาอยู่ไม่ขอให้รับผิดชอบไม่ต้องมาส่งเสียดูแลเราคะ ขอแค่เราดูแลเขาบ้างเจอน่ากันคุยกันบ้าง ขอแค่ให้เขารู้ว่าเขามีเราเป็นคนของเขาอีกคนมีลูกอีกคนก็พอจนวันนี้ เราท้องได้6เดือนแล้ว แต่เด็กตัวเล็กจนหมอบอกว่าน้ำหนักไม่ถึงแน่เรารังเรมาตลอดว่าจะเอาออกดีไมเก็บเงินจะซื้อยาในราคาที่แพงกว่าเดิมเพื่อให้หลุดออกถึงหมอจะบอกว่าเด็กน้ำหนักไม่ถึงแต่แข็งแรงร่างกายคบจริงๆเรากลัวมากถ้ากินยาขับไปเรื่อยๆมีเลือดออกเขาจะพิการไมถ้าไม่หลุด เราเก็บเรื่องท้องไว้ไม่ได้คุยกับเขาเลยเขาก้ดูแลครอบครัวเขาเราก้ดูแลตัวเอง เรารู้สึกว่าเขาบีบเราอยากให้เราเลิกยุ่งกับเขาไปเองครอบครัวเขาเองก็คอยจับผิดตลอด สงสารตัวเองคะร้องไห้ทุกวันวันใหนเจอคำพูดแรงๆก้จิกตกจะผูกคอจะกรีดข้อมือจะโดดน้ำ แต่ก็กลัวว่าพุ้งนี้จะไม่ได้เจอน่าเขาไม่ได้คุยกับเขาอีก เราคิดว่าฆ่าลูกจะฆ่าตัวตายตลอด แต่เราไม่ได้บอกใครหรือแสดงอากการอะไร แค่ไม่ตอบหรืออ่านหรือรับสายใครแค่นั้นเรามาทำงานต่างจังหวัดอยู่ตัวคนเดียวคะ เขาไม่เคยมาอยุ่มานอนค้างกับเรา เราส่งเสียเลี้ยงดูหากินเอง แต่เราอยากมีเขาอยุ่กับเราแบบนี้ตลอดไปขอแค่เขาไม่หายไปเลยจากเราก้พอ เรายังทำใจยอมรับอะไรไม่ได้คะ ชีวิตก่อนที่จะมีเขาเราว่าเราผ่านมาหนัก เจอมาเยอะมาก แต่พอมาเจอเรื่องเขาอีก เราเหมือนร่างจะพังเจ็บหัวใจไปหมดหมดแรงจะลุกจากที่นอน ไม่อยากเจอใครหรือลืมตาเลยทุกครั้งที่เขาพูดจาไม่ดีใส่ทั้งที่วันๆแทบไม่ได้เจอน่ากันหรือคุยกันไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำเ คยคิดเหมือนกัน ว่าชีวิตจะมาเป็นแบบนี้ได้ไง ไม่มีใครอยากเสียใจคะ ไม่ได้อยากเห็นใครเสียใจด้วย เรายอมเป็นรองตลอดชีวิต ขอแค่ได้เจอน่าเขาบ้างพูดคุยกันบ้าง วันๆรวมไม่ถึงครึ่งช.มก็ยังดี รอให้ชีวิตหยุดเดินไปวันๆ  แน่นอนคะถูกครอบครัวเขาด่าคนมองไม่ดี ไม่มีเพื่อนร่วมงานคบ ถ฿กดูถูกด่าทอนินทาไรค่ามากใช่ไมคะ แต่เราก็รักเขามากจริงๆนะคะ รักของเราบริสุทธิ์จริงๆนะคะ อยากให้เขารับรู้และเก็บเราไว้ตลอดไป แต่เรารู้สึกได้ว่าเขาไม่ต้องการเราแล้ว  เราควรถอย แต่ก็ทำไม่ได้จริงๆ แทบจะกราบขอร้องเขาและครัวครัว ขอให้เราอยุ่ต่อ ขอให้เรามีเขาแบบนี้ตลอดไปได้ไม จะทำไงดีจิตใจเราย้ำแย่มากเลยคะ