อย่างนี้เรียกอารมณ์ดิ่งแล้วก็อกหักแล้วก็เรียกว่าซึมเศร้าหรือเปล่า เราต้องแก้ปัญหายังไงดี

คือเราอ่ะเพิ่งขึ้นมามหาลัยปี1 เราติดมหาลัย มช แล้วเราก็เลือกเป็นที่เดียวด้วยเราสมัครแค่ที่เดียวตอนเข้ามหาลัยเพราะเราอ่ะไม่อยากเรียนมหาลัยใกล้บ้านเราเป็นคนนนทบุรีแต่มาเรียนเชียงใหม่เราถูกบังคับให้เรียนคณะที่ตัวเองไม่ได้อยากเรียน เราคิดว่าการที่เรามาเรียนไกลบ้านน่ะเราจะได้ไม่ต้องโดนบังคับเยอะแต่มันก็ไม่ต่างกันหรอกกับการเรียนใกล้บ้านหรือใกล้บ้านและอีกเหตุผลหนึ่งที่เราเลือกเรียนไกลขนาดนี้เพราะว่าเราอ่ะ ไม่อยากอยู่ใกล้พ่อใกล้แม่เพราะคิดว่ายิ่งอยู่ใกล้พ่อใกล้แม่อ่ะมันก็จะแบบพอมีปัญหาอะไรก็หาหาพ่อหรือหาแม่เลยอยากออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองโดยการมาเรียนไกลขนาดนี้การที่เราได้มาเรียนไกลอ่ะมันก็ดีตรงที่เราได้ใช้ชีวิตข้อเสียของมันก็คือเราไม่รู้ว่าเราจะไปปรึกษาใครในเรื่องที่เราเครียดเชื่อไหมว่าเรายังไม่รู้เลย ว่าเราอ่ะชอบอะไรกันแน่เรายังหาตัวเองไม่เจอตอนเทอมหนึ่งอ่ะเราเรียนวิชาที่เราไม่ชอบที่สุดยิ่งเรียนยิ่งเครียดร้องไห้เกือบทุกวันแต่เราก็ไม่กล้าไประบายกับพ่อกับแม่ให้ฟังว่าเราเครียดมากนะไม่อยากเรียนแล้วจนวันนึงอ่ะเราดิ่งมากเราก็เลยไปปรึกษาเพื่อนว่าเราไม่ไหวแล้วไม่อยากเรียนแล้วเครียดมากเพื่อนเลยแนะนำ  ว่าเราอ่ะชอบอะไรกันแน่เรายังหาตัวเองไม่เจอตอนเทอมหนึ่งอ่ะเราเรียนวิชาที่เราไม่ชอบที่สุดยิ่งเรียนยิ่งเครียดร้องไห้เกือบทุกวันแต่เราก็ไม่กล้าไประบายกับพ่อกับแม่ให้ฟังว่าเราเครียดมากนะไม่อยากเรียนแล้วจนวันนึงอ่ะเราดิ่งมากเราก็เลยไปปรึกษาเพื่อนว่าเราไม่ไหวแล้วไม่อยากเรียนแล้วเครียดมากเพื่อนเลยแนะนำให้เราไปคุยกับพ่อกับแม่ให้ดีดีว่าอย่าบังคับหนูเรียน สาขาที่เราไม่อยากเรียนแต่สุดท้ายอ่ะเราก็เลือกได้แค่สาขาที่อยู่ในคณะเราเท่านั้นแหละแล้วพอเราได้มาอยู่ที่เนี่ยเราได้เจอพี่คนนึงที่เป็นเค้าเรียนอยู่คณะวิศวะเราได้รู้จักพี่เค้าจากการที่เราเล่นแอพหาคู่แล้วมันก็คือบังเอิญมากตรงที่ว่า เราอ่ะเจอหน้าพี่เขาเกือบทุกวันเพราะพี่เค้าทำงาน  เราอ่ะเจอหน้าพี่เค้าเกือบทุกวันเพราะพี่เค้าทำงานเซเว่น ทำให้ทำให้เราได้คุยคุยกับพี่เค้ามาได้ประมาณสี่ถึงห้าเดือน กลายเป็นว่าเราอ่ะชอบเขามากแต่พอมาถึงเดือนสุดท้ายของปีเนี่ยพี่เค้ากลับบอกว่าตอนแรกพี่ก็จีบน้องนั่นแหละแต่สุดท้ายพี่ก็เห็นน้องเป็นเหมือนพี่น้องมากกว่าทำให้ กลายเป็นว่าเราอ่ะชอบเขามากแต่พอมาถึงเดือนสุดท้ายของปีเนี่ยพี่เค้ากลับบอกว่าตอนแรกพี่ก็จีบน้องนั่นแหละแต่สุดท้ายพี่ก็เห็นน้องเป็นเหมือนพี่น้องมากกว่าทำให้เราอ่ะคิดว่าเราไม่น่ามาเจอพี่เค้าเลยทำให้เราไม่กล้าเข้าเซเว่นเลยต๊ะตอนนี้แล้วเดินเซเว่นที่พี่เค้าทำงานใกล้หอเราอีกเราดันเรียนน่ะวันที่เรียนวันจันทร์น่ะนั่นเรียนตึกเดียวกันชั้นเดียวกันแค่คนละห้องเราไม่กล้าเจอหน้าเค้าเลยไม่ใช่ว่าเราหนีนะ แต่ว่าเราไม่รู้ว่าเราอ่ะต้องทำ  แต่ว่าเราไม่รู้ว่าเราอ่ะต้องทำหน้ายังไงเมื่อเจอพี่เขา ระหว่างที่เราคุยกันพี่เค้าก็ชวนเราไปเที่ยวดอยอินทนนท์โดยการขับมอเตอร์ไซค์ขึ้นทำให้ระหว่างที่เราคุยกันพี่เค้าก็ชวนเราไปเที่ยวดอยอินทนนท์โดยการขับมอเตอร์ไซค์ขึ้นทำให้เราติดใจการได้เที่ยวได้ขับมอเตอร์ไซค์เที่ยวอะไรแบบเนี่ยน่าจะเป็นเพราะว่าเราอ่ะเหมือนกับกบในกะลาไม่เคยเจออะไรแบบนี้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนทำให้เรายิ่งชอบพี่เค้าไปอีกเพราะพี่เค้าได้แนะนำให้เราทำอะไรที่เราไม่เคยทำ ได้ข้ามคอมฟอร์ทโซนของตัวเองยิ่งทำให้ ได้ข้ามคอมฟอร์ทโซนของตัวเองยิ่งทำให้เราชอบพี่เค้าไปอีกเพราะพี่เค้าพูดกับเราแบบนั้นว่าเป็นได้แค่พี่น้องทำให้เราทั้งเจ็บทั้งรู้สึกเสียใจแล้วก็ร้องไห้เราจำได้เลยว่าวันนั้นน่ะที่พี่เค้าบอกเราว่าเป็นได้แค่พี่น้องอ่ะคือวันศุกร์ตอนเย็นมืดมืดอ่ะเราเลยไปร้านเหล้าเพื่อกินเหล้าระบายความรู้สึกตัวเองออกมาซึ่งนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปร้านเหล้าไม่เคยไปมาก่อนเพราะพ่อกับแม่เราค่อนข้างที่จะห้าม พี่เขาบอกว่าเราอ่ะยังเด็กเกินไปยังไม่เข้าใจมันก็จริงที่เรายังเด็กเกินไปเราอ่ะไม่เคยทำอะไร พี่เค้าบอกว่าเราอ่ะยังเด็กเกินไปยังไม่เข้าใจมันก็จริงที่เรายังเด็กเกินไปเราอ่ะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเพราะพ่อกับแม่มันทำให้ทุกเรื่องมันตีกันแล้วเราก็เคลียร์อารมณ์แล้วก็ความรู้สึกตัวเองไม่ได้สักทีมันทั้งกดดันทั้งเครียดทั้งเสียใจในทุกๆเรื่องแล้ววันนี้เราก็ดันไปเจอพี่เขาที่ตึกเรียนที่เนี่ยพอกลับห้อง อ่ะเราดิ่งยิ่งกว่าเดิมเพราะเราไม่รู้ว่าเราอ่ะจะคุยกับเขายังไงจะทักเค้ายังไงหรือเราไม่ควรทักกับเขาอีกแล้วแต่เรากับพี่เขาก็คือไม่ได้บล็อกไอจีกันนะก็คือเลิกรากันด้วยดีถึงแม้เรายังไม่มีสถานะอะไรกันก็ตามแต่ก็ไม่ได้ถือว่าเกลียดหน้ากันเราพยายามมูฟออนออกและหาคนใหม่แต่สุดท้ายเราก็ยังเลิกคิดถึงพี่เค้าไม่ได้อยู่ดีมันคงเป็นเพราะว่าแผลมันยังสดอยู่มั้งแผลใจอ่ะที่เนี่ยมันก็แบบเคลียร์อารมณ์ความรู้สึกตัวเองไม่ได้สักทีเราควรทำ  อ่ะเราดิ่งยิ่งกว่าเดิมเพราะเราไม่รู้ว่าเราอ่ะจะคุยกับเขายังไงจะทักเค้ายังไงหรือเราไม่ควรทักกับเขาอีกแล้วแต่เรากับพี่เขาก็คือไม่ได้บล็อกไอจีกันนะก็คือเลิกรากันด้วยดีถึงแม้เรายังไม่มีสถานะอะไรกันก็ตามแต่ก็ไม่ได้ถือว่าเกลียดหน้ากันเราพยายามมูฟออนออกและหาคนใหม่แต่สุดท้ายเราก็ยังเลิกคิดถึงพี่เค้าไม่ได้อยู่ดีมันคงเป็นเพราะว่าแผลมันยังสดอยู่มั้งแผลใจอ่ะที่เนี่ยมันก็แบบเคลียร์อารมณ์ความรู้สึกตัวเองไม่ได้สักทีเราควรทำยังไงดีอ่ะ  เพื่อนบอกว่าเวลามันจะช่วยเยียวยาเราเองแล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่เราจะลืมเขาได้แล้วเราก็จะกลับเป็นแค่พี่น้องที่รู้จักกันและอีกเหตุผลหนึ่งคือพี่เขามีคนคุยใหม่แล้วทีนี้มันก็เลยทำให้  เพื่อนบอกว่าเวลามันจะช่วยเยียวยาเราเองแล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่เราจะลืมเขาได้แล้วเราก็จะกลับเป็นแค่พี่น้องที่รู้จักกันและอีกเหตุผลหนึ่งคือพี่เขามีคนคุยใหม่แล้วทีนี้มันก็เลยทำให้เรายิ่งเจ็บแล้วก็มูฟออนไม่ได้สักทีหรือเราควรลบไอจีพี่เค้าออกไปเลยเวลาพี่เค้ามาส่องไอจีทีเราก็ว้าวุ่นอยากโพสต์อะไรให้เขาเห็นว่าเออเราก็ลืมเขาได้นะแล้วเราสุดท้ายเราก็มากังวลเองว่า  พี่เค้าจะคิดยังไงวะพี่เค้าจะสนใจความรู้สึกเราบ้างมั้ยวะตลกดีเนอะมันคงเป็นเพราะว่าเราอ่ะไม่เคยเจออารมณ์แบบนี้แบบนี้ไม่เคยทำอะไร  พี่เค้าจะคิดยังไงวะพี่เค้าจะสนใจความรู้สึกเราบ้างมั้ยวะตลกดีเนอะมันคงเป็นเพราะว่าเราอ่ะไม่เคยเจออารมณ์แบบนี้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนแล้วก็ไม่เคยเจออารมณ์ตัวเองแล้วก็ไม่รู้ต้องเคลียร์อารมณ์ตัวเองยังไงดีได้พูดออกมาอย่างนี้ก็รู้สึกดีขึ้นนะแต่สุดท้ายเดี๋ยวมันก็กลับไปดิ่งเหมือนเดิมหลายหลายเรื่องอ่ะ