ทุกคนคะช่วยแปลบทประพันธ์นี้ให้หน่อยได้มั้ยคะกราบบ อิศรญาณภาษิต

กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มีเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึกฉ

เป็นโคลงเบ็ดเตล็ดของศรีปราชญ์ครับ บทประพันธ์มีอยู่ว่า      ครื้นครื้นสนั่นพื้น                ปฐพี เสียงตะขาบขับตี        &nb

เป็นวาจากรรมเปล่าไม่เข้าข้อ รู้แล้วก็นิ่งไว้อย่าได้แถลง แม้พลั้งปากเสียศีลพลาดตีนแพลง มักระแวงข้างเป็นโทษประโยชน์น้อย หนึ่งนักปราชญ์ผู้เขลากล่าวกำเนิด ว่ากระต่ายไปเกิดเป็นหิ่งห้อย เพราะอย่างนั้นรัศมีส

เจ้าพระยาไชยานุภาพ เจ้าพนะยาปรับไตรจักร ตรับตะหนักสำเนียง เสียงฆ้องกลองปืนศึก อึกเอิกก้องกาหล เร่งคำรนเรียกมัน ชันหู ชูหางเล่น แปร้นแปร่แลคะไขว่ แปลได้ยังไงคะ TT

ช่วยแปลบท อิศรญาณภาษิต บทที่ 31-32 ทีครับ หาเท่าไหร่ๆ ก็ไม่เจอ