หนูเหนื่อยมากค่ะ อยากตายมากเลย

หนูอยู่กับตากับยายมาตั้งแต่เด็ก แม่ทำงานอยู่ที่อื่น แล้วพอหนูขึ้นป.5แม่ก็ได้กลับมาบ้าน เพราะพ่อไปมีครอบครัวใหม่ ตอนมาแรกๆหนูไม่ได้รู้สึกอะไรตอนแม่มานะคะ เพราะไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กๆ แต่พอเริ่มมีแม่ปุ๊บชีวิตหนูก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง หนูเป็นลูกคนเดียวของแม่ จิงๆที่บ้านมีลุงด้วยค่ะ แต่เขาไม่มีลูก แม่หนูเป็นคนโกรธง่าย ชอบใช้คำรุนแรงเวลาเครียดกับงาน หนูเข้าใจค่ะ แต่บางครั้งหนูก็รู้สึกเสียใจ หนูทำได้แค่เงียบ แล้วเดินหนี แม่รู้ค่ะว่าพวกเราไม่ได้สนิทกันตั้งแต่เกิดเลยอยากจะทำหน้าที่แม่ แต่ยิ่งทำ หนูรู้สึกเหนื่อย เพราะคำพูดบางคำพูดมันทำให้หนูเสียใจมาก สมมุติแม่ถามหนูบางอย่างแล้วหนูตอบเบาๆแม่ไม่ได้ยิน แม่ก็จะตะคอกแล้วก็พูดจารุนแรง หนูรู้สึกเสียใจ แล้วอยากตายมากค่ะ หนูรักตากับยายมาก ท่านอายุเยอะแล้ว แล้วในอนาคตหนูต้องได้อยู่กับแม่แค่สองคนแน่ๆ หนูไม่อยากอยูู่กับคุณแม่ หนูกับแม่เข้ากันไม่ได้ ทะเลาะกันเป็นว่าเล่นเลย แต่โชคดีที่มี ตากับยายคอยปกป้องหนู หนูกลัวว่าถ้าพวกท่านไม่อยู่กับหนูแล้วจะทำยังไงดี หนูร้องไห้บ่อยมากค่ะ หนูเข้าใจนะคะว่าบางครั้งแม่ใช้คำพูดที่สื่อความหมายดี แต่แม่ใช้คำพูดที่ผิด หนูเป็นคนคิดมาก เป็นคนที่อ่อนไหวง่ายคำพูดนิดๆหน่อยๆก็ทำให้หนูร้องไห้ได้แล้ว ที่บ้านหนูพออยู่พอกินค่ะ ตากับยายจะดูแลด้านการกินการอย่ดูซะส่วนใหญ่ แม่ชอบพูดว่าถ้าเป็นแบบนี้ไม่ต้องมาขอเงินเลยนะ หนูรู้สึกว่าถ้าทำอะไรให้แม่ไม่พอใจแม่จะใช้เรื่องเงินมาพูดกับหนู หนูว่าหนูอยู่กับแม่ได้จิงๆ ตอนที่คุณแม่เค้าอารมณ์ดี ก็พูดดีนะคะ แต่พอแม่โกรธหนูรู้สึกท้อ เหนื่อยหนูไม่อยากร้องไห้แล้วค่ะ หนูควรทำยังไงดี หนูควรตายมั้ยคะหนูเหนื่อยจัง.... หรือหนูต้องเข้มแข็งกว่านี้ใช่มั้ยคะ