ตามหัวข้อเลยครับผู้ที่เข้าถึงกระแสธรรมของการเป็นพระโสดาบันท่านยังมี ราคะ โทสะ โมหะ แต่เป็นราคะโทสะโมหะฝ่ายกุศล เพราะท่านจะพึงพอใจในสามีภรรยาของตนแต่ทีนี้ผมสงสัยอย่างนึงคือพระโสดาบันท่านยังมีการเสพกามเ

User : ฉันมีความกังวลเรื่องหนึ่งที่เก็บกดมานาน คือ วัดพระธรรมกาย หรือ วัดใหญ่ อื่นๆ ชอบโปรโมท พระพุทธเจ้าพจญมาร และ มันก็ฝังอยู่ในหัวฉันมานานจนถึงตอนนี้เกือบ 20 ปี ทำทำไมต้องสร้างตัวละครศรัตรูร้ายเป็น

✨#ทำสมาธิอย่างเดียว๑๐๐ปีก็ไปไม่รอด ...ผลการปฏิบัติจริงๆ เขาไม่ได้มุ่งสมาธิ ต้องหวังตัดสังโยชน์ ถ้าจะบอกว่าวิปัสสนาญาณก็จะมากเกินไป ความจริงถ้ามุ่งตัดสังโยชน์ก็ต้องดูอารมณ์ใจตัวตัด ไม่ใช่ดูสมาธิ

พระอาจารย์ต้น ได้กล่าวไว้ https://www.youtube.com/watch?v=8X-Zd1dAZ-U จะเชื่อใครล่ะ ทีนี้ก็ว้าวุ้นเลยสิ..... ผมเข้าใจว่า พระโสดาบันยังคงละกามราคะไม่ได้ก็จริง  แต่เป็นถึงพระโสดาบัน กิเลสราคะ คง

สังโยชน์ (บาลี: samyojana) คือ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์ หรือกิเลสเครื่องร้อยรัดจิตใจให้จมในวัฏฏะ มี 10 อย่าง คือ • ก. โอรัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องต่ำ 5 ได้แก่ •

สัตตานั้นเป็นแนวคิดทางพุทธศาสนาที่หมายถึงความรู้สึกว่ามีตัวตน หรือความยึดมั่นในตัวตน ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของความทุกข์ตามหลักพุทธธรรม การเข้าใจเรื่องสัตตาและการดับสัตตานั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งในก

ปัญจังคิกสูตร ส่วนเชิงอรรถข้อ ปัจจเวกขณนิมิต (สัมมาสมาธิที่ประกอบด้วยองค์ ๕ อันเป็นอริยะ ประการที่ ๕) อธิบายว่าหมายถึง ปัจจเวกขณญาณ (วิปัสสนาญาณที่ ๑๖ ในโสฬสญาณ) อ่านดูแล้วมันน่าจะขัดกันกับสภาวะจริง

ผมเคยอ่านเจอว่า พระพุทธศาสนาจะมีอายุแค่5000ปี แต่บางท่านที่ปฏิบัติบางท่านก็ว่าสาวกเขียนเอง บางสำนักก็เชื่อว่า จริงท่านผู้รู้ธรรมะทั้งหลายคิดเห็นเรื่องนี้อย่างไร แต่ก็อ่านเจอในบางบทเหมือนกันว่าตราบใดมี

มีบันทึกในพระไตรปิฎกไหมว่า  ในสมัยพุทธกาล  นอกจากพระพุทธเจ้าแล้ว  ใครเป็นผู้ตัดสินว่า   พระภิกษุรูปใด  บรรลุเป็น พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี  หรือ พระอรหันต์