เพื่อนๆชอบบอกว่าเราขี้วีนมากเลยค่ะคือช่วงตอน ม.1 เรามีปัญหาทางบ้านบวกนู่นนี่นั่นเราเลยอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวนเราวีนเก่งมากแบบไม่รู้ตัวเลยยอมรับช่วงนั้นทำตัวแย่มากจนเพื่อนไม่เล่นด้วยสักคนตอนนั้นทุกอย่างมันพังมากเราไม่มีเพื่อนโดนแอนตี้จากทั้งห้องจนเกือบเป็นโรคซึมเศร้าเราร้องไห้โทษตัวเองทุกวันไม่อยากไปโรงเรียนแต่เราก็ดีขึ้นเพราะเริ่มเห็นตัวเองว่ามันน่าสมเพชแค่ไหนพอเรารู้ตัวเราก็ปรับปรุงตัวเองใหม่จนเปิดเทอมใหม่เราเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวพยายามไม่ยุ่งกับใครในช่วงแรกเพราะกลัวทำนิสัยไม่ดีใส่เขาแล้ว พอเราปรับปรุงตัวก็เริ่มมีคนเข้าหามากขึ้นจนเรามีเพื่อนเยอะมาก แต่ผ่านไปจนถึงไม่กี่เดือนมานี้เราก็เริ่มมีนิสัยเดิมกลับมาเริ่มวีนแบบไม่รู้ตัวแบบว่าเวลามีเพื่อนมาล้อเล่นพูดเล่นด้วยเราก็จะวีนเพราะเราเป็นคนที่เวลาที่ไม่เล่นคือไม่เล่นเลยจริงๆแต่เพื่อนทุกคนพูดเหมือนกันหมดว่าเราขี้วีนทั้งๆที่เวลาเราไม่มีอารมณ์ล้อเล่นเรารู้ตัวว่าขี้หงุดหงิดเราก็พยายามเอาตัวเองออกห่างกับเพื่อนเพราะไม่อยากวีนใส่แต่เพื่อนก็เข้ามาล้อเล่นใส่เราอยู่ดี อยากรู้ว่าควรทำยังไงดีคะให้มันหายข