พ่อแม่ไม่ให้อิสระ

คือเราอายุ19-20แล้ว แต่ก่อนที่จะมาเรียนมหาลัยเราเคยบอกพ่อแม่ว่าอยากเรียนที่กรุงเทพแต่ไม่ให้ไปไหนเลย ไม่ให้เราตัดสินใจอะไรเลย เขาเลือกที่จะให้เราเรียนใกล้บ้าน คือเราก็เรียนให้แต่พอเรายิ่งตามใจเขา เขาเริ่มตีกรอบเราเพิ่มเรื่อยๆจากที่เรายังเรียนมัธยมอยู่ เขาบอกอยากเรียนไหนก็เรียน ตั้งใจ เราเป็นคนเรียนกลางๆเอาตัวรอดได้ แต่พอเรียนจบมาบอกว่าจะไปเรียนกรุงเทพนะ แต่กลับมาเปลี่ยนคำพูด ให้มาเรียนใกล้บ้าน เราก็บอกว่าอยากไปกรุงเทพ เขายืนยันไม่ให้ไป แล้วก็หาว่าจะหนีจากเขา คืออะไร หนีอะไร ปัจจุบันนี้เรามีแฟนเป็นคนกรุง เรามาหาแฟนทุกเดือน แต่ตอนนี้ปิดเทอมมหาลัย เราเลยขอว่าจะมาอยู่นี่นานนะ เขาไม่ให้คำตอบและชอบหาว่าห่างเหินๆเราก็อยากจะมาอยู่นี้บ้างอะไร ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรือตายนิ และหลายวันผ่านมา เขาเริ่มมาพานใส่ ห่างเหิน ไม่คิดจะกลับรึไง ชอบประชดใส่ ด่าว่า เราก็ไม่อยากโทรหาเลย เพราะโทรไปก็มีแต่คำกะแน็กกะแหน่อ่ะ เราไม่อยากโทร เขาเลยพูดว่าห่างเหิน ไม่โทรหาเลย หาย คือเราก็เครียด เพราะโทรมาหาเราไม่มีความเป็นห่วงเลย เป็นไงบ้างลูก สนุกมั้ย สบายดี กินไรยัง ไม่เคยมี มีแต่ถ้อยคำด่าว่า แซะ ตลอด เราเคยป่วยอาหารเป็นผิดนอนอยู่บ้านแฟน เพราะมาอยู่นานแล้ว เขาโทรหาเราบอกว่าป่วยอาหารเป็นพิษไข้ขึ้นหนักตอนแรกว่าจะกลับวันนี้ๆแต่เราป่วยเลยไม่ได้กลับเลยผลัดวันมาเขาหาว่าเรา พูดด้วยคำหยาบ “อย่ามากูให้มาก” บอกว่าเราเป็นคนธาตุดี ป่วยยาก คือแบบมันจะป่วยไม่ได้เลยหรอ ทำไมต้องพูด รู้ดีกว่าเจ้าของร่างด้วย คือเราเสียใจมากๆ น้อยใจมาก เราก็เลยไม่ส่งโลให้ว่าไปไหนๆปกติเราจะส่งว่าเราไปไหนจะได้ไม่เป็นห่วงมาก แต่เราก็ไม่อยากส่งเพราะ เราเสียใจ และ3วันผ่านมา เขาก็โทรมา เมื่อไหร่จะกลับ และคือเราแบบรู้สึกหมดศรัทธากับแม่เราเลย เพราะแม่บอกว่า เขาให้แม่บ้านโทรมา แต่กลับไม่มีใครโทรมาเลย และแม่บ้านก็บอกว่ามีเสียงผู้หญิง เสียงผุ้หญิงคือเสียง ที่โทรไม่ติดรึป่าว และแม่ก็หาว่าแฟนเราเป็นคนรับ ซึ่งแฟนเราก็อยู่กับเราตลอดไม่เคยห่างกันเพราะอยู่บ้านเดียวกัน ตัวติดตลอด จะมีที่เราไม่รู้ก็คือตอนหลับ คือก็ไม่ีมีคนโทรแล้วป่ะ ตอนนั้นก็เที่ยงคืนตี1ใครจะโทรมา และชอบหาว่าแฟนรับโทรศัพท์ ทำไมแม่ต้องกรุเรื่องขึ้นมาเองด้วย ทำเพื่ออะไร ต้องการอะไร หมดศรัทธามากๆแม่ต้องทำถึงขนาดนี่เลยหรอ เสียความรู้สึกมากๆและพ่ออีกคนชอบเช็ดเราว่าอยู่ไหน แบบแอบดูอ่ะ พ่อเราเป็นตำรวจพ่อเขาสามารถแอบดูสัญญาณโทรศัพท์เบอร์เราว่าอยู่แถวไหนคือแบบเกินไปอ่ะ ความส่วนตัวอยู่ไหน และ ชอบจับผิด ชอบขู่ว่าจะทำร้ายด้วยถ้าพูดไม่ฟัง แต่สภาพตัวเองเดินจะไม่ไหวอยู่ล่ะ โดยรวมแล้วตอนนี้เราไม่อยากกลับบ้านเลย สำหรับเราตอนนี้บ้านไม่ใช่ที่ปลอกภัยอีกต่อไปแล้ว มีแต่พี่สาวที่เข้าใจ