ไม่รู้ว่าเราปกติมั้ย หรือเรามองโลกสวยเกินไปทุกครั้งที่มีคนเกลียดเรานินทาเราหรือพูดด่าให้เราได้ยินเรากลับไม่เคยตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามเลยแต่ฝั่งนั่นตามด่าตามแซะแขวะเรามาเป็นปีแล้ว แต่เรากลับมองและสงสารเขามากกว่าที่เป็นแบบนี้ คิดว่าเขาขาดความอบอุ่นรึป่าวไม่มีใครรัก เราได้แต่ปล่อยผ่านไปจนไม่ได้รู้สึกอะไร แปลกใช่ม่ะสำหรับบางคน แต่มันก็จะมีอีกบางมุมที่เราก็หมั่นไส้เหมือนกันแต่เราไม่เคยด่าต่อหน้า ตามตะโกนพูดด่าให้ได้ยิน มีแค่บางครั้งที่บางทีมาพูดต่อหน้าก็ พูดกลับบ้างแต่พักหลังมานี้รู้สึกแบบ เหมือนเขาเป็นบ้าอยู่คนเดียวอะเหมือนจะอกแตกตายตลอดเวลา เวลาเห็นเราเฉยเมย เรามีความสุขชีวิตดี
แล้วก็มีคนที่เกลียดเราอีกเรื่องนึงแต่เราก็ไม่เคยไปทำอะไรให้เค้านะตามด่า ตามโพสด่า มาจะเป็นปีละ ตอนแรกคุย กันเคลียกันฝั่งนั้นก็ขอโทษ แล้วบอกจะไม่มายุ่งอีกพอมีพวก กลับดันมาทำนิสัยใส่เราเหมือนเดิมตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา โพสแซะโพสด่าเอ่ยชื่อเรา แต่เราก็ได้แต่อดทนอะจนบางทีคิดว่าเห้ยเหมือนไม่สู้คนเลยวะ จะนิ่งแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน รู้สึกว่าตัวเองมีความอดทนที่สูงมากไม่อยากไปอะไรกับคนพวกนี้ทำได้แค่ปล่อย แต่พอปล่อยไปนานๆ ฝั่งนั้นไม่ได้หยุด ไอ้คำว่าปล่อยไปนานๆๆนี้แหละมันทำให้เหมือนเราไม่สู้คน แต่ไม่ใช่เราไม่สู้ เราไม่อยากมีเรื่องไม่อยากทุกข์ใจพยายามเลี่ยงปัญหาแบบนี้มาจะคบปีแล้ว แต่อีกมุมที่ไม่โต้ตอบกลับอะไรเลยก็คงจะเป็นเพราะเขาก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราแย่นินา ไม่ได้มีผลกระทบทำให้เราไม่มีความสุข แต่อีกมุมนึง ซึ่งเราเสียดายมาก ที่ทุกคนจะมองว่าเราเป็นคนไม่ดีจากคำพูดคนที่ไม่ชอบเราไปคุย ไปบอกทุกคนเขาก็จะมองเราเปลี่ยนไปแบบเข้าใจเราผิดมันทำให้เราไม่ค่อยโอเครเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละคนเราตัดสินง่าย แต่ถ้าเป็นไปได้อยากให้มาถามด้วยตัวเราเองไม่อยากให้ใครตัดสินเพียงเพราะคำพูด ของคนที่ไม่ชอบเรา
เราก็รู้ตัวนะก็ต้องรู้สึกแหละว่าใครไม่ชอบเราบ้างแต่เราไม่ไปหาคำถามอื่นเลย นอกจากคำถามที่สงสัยว่าเราไปทำไรให้วะ กับบางคนที่แค่พูดไม่ชอบ เรายังพอเข้าใจว่าบางทีเราเห็นใคร แค่เห็นหน้าเราก็ยังเกลียดเราเข้าใจ แต่กับไอ้คนบางคนที่มันตามติดชีวิตเรานี่แหละแบบไม่ลดละจะเป็นจะตายเวลาเห็นเราดี เห็นหน้าเราไม่ได้ต้องพูดบั่นทอนจิตใจว่าต่างๆๆนาๆๆ ทั้งที่ไม่เคยไปทำไรให้ แล้วการที่เราไม่โต้ตอบอะไรเลย กลับรู้สึกสงสาร มันปกติมั่ยอะคะ หรือเรามองโลกในแง่ดี แต่บางทีความอดทนก็มีขีดจำกัด
ทำไมไม่รู้สึกเกลียดคนที่เกลียดเรา
แล้วก็มีคนที่เกลียดเราอีกเรื่องนึงแต่เราก็ไม่เคยไปทำอะไรให้เค้านะตามด่า ตามโพสด่า มาจะเป็นปีละ ตอนแรกคุย กันเคลียกันฝั่งนั้นก็ขอโทษ แล้วบอกจะไม่มายุ่งอีกพอมีพวก กลับดันมาทำนิสัยใส่เราเหมือนเดิมตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา โพสแซะโพสด่าเอ่ยชื่อเรา แต่เราก็ได้แต่อดทนอะจนบางทีคิดว่าเห้ยเหมือนไม่สู้คนเลยวะ จะนิ่งแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน รู้สึกว่าตัวเองมีความอดทนที่สูงมากไม่อยากไปอะไรกับคนพวกนี้ทำได้แค่ปล่อย แต่พอปล่อยไปนานๆ ฝั่งนั้นไม่ได้หยุด ไอ้คำว่าปล่อยไปนานๆๆนี้แหละมันทำให้เหมือนเราไม่สู้คน แต่ไม่ใช่เราไม่สู้ เราไม่อยากมีเรื่องไม่อยากทุกข์ใจพยายามเลี่ยงปัญหาแบบนี้มาจะคบปีแล้ว แต่อีกมุมที่ไม่โต้ตอบกลับอะไรเลยก็คงจะเป็นเพราะเขาก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราแย่นินา ไม่ได้มีผลกระทบทำให้เราไม่มีความสุข แต่อีกมุมนึง ซึ่งเราเสียดายมาก ที่ทุกคนจะมองว่าเราเป็นคนไม่ดีจากคำพูดคนที่ไม่ชอบเราไปคุย ไปบอกทุกคนเขาก็จะมองเราเปลี่ยนไปแบบเข้าใจเราผิดมันทำให้เราไม่ค่อยโอเครเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละคนเราตัดสินง่าย แต่ถ้าเป็นไปได้อยากให้มาถามด้วยตัวเราเองไม่อยากให้ใครตัดสินเพียงเพราะคำพูด ของคนที่ไม่ชอบเรา
เราก็รู้ตัวนะก็ต้องรู้สึกแหละว่าใครไม่ชอบเราบ้างแต่เราไม่ไปหาคำถามอื่นเลย นอกจากคำถามที่สงสัยว่าเราไปทำไรให้วะ กับบางคนที่แค่พูดไม่ชอบ เรายังพอเข้าใจว่าบางทีเราเห็นใคร แค่เห็นหน้าเราก็ยังเกลียดเราเข้าใจ แต่กับไอ้คนบางคนที่มันตามติดชีวิตเรานี่แหละแบบไม่ลดละจะเป็นจะตายเวลาเห็นเราดี เห็นหน้าเราไม่ได้ต้องพูดบั่นทอนจิตใจว่าต่างๆๆนาๆๆ ทั้งที่ไม่เคยไปทำไรให้ แล้วการที่เราไม่โต้ตอบอะไรเลย กลับรู้สึกสงสาร มันปกติมั่ยอะคะ หรือเรามองโลกในแง่ดี แต่บางทีความอดทนก็มีขีดจำกัด