อุตส่าห์ตั้งตารอพรหมลิขิต เมื่อไหร่จะได้ดู แถมรีรันบุพเพย้อนหลัง เพื่อเพิ่มความฟินก่อนละครจะมา
จนตอนนี้บอกได้เลย พรหมลิขิตผิดหวังและไม่สนุก เทียบกับบุพเพแบบไม่เห็นฝุ่น
ช่วงแรกๆก็สนุกพอใช้ได้ ต่อเนื่องกับกับภาคแรก
แต่พอเริ่มเข้าสู่ยุคพุดตาล แต่กลายเป็นว่า ความสนุก ความฟิน ความชอบ ลดลงเรื่อยๆ ตามจำนวนตอนที่เพิ่มขึ้น
เริ่มจากบทเกลี่ยให้ตัวละครเยอะเกินไป ไม่ต่อเนื่องหรือเชื่อมโยงกันเลย
ใครเล่นตอนไหนก็เล่นไป พุดตาลอยู่บ้าน การะเกดก็ทำอาหารไป
ส่วนขุนหลวงก็ตกปลาไปกินไป ที่เหลือก็งั้นๆ พีคไม่กี่ตอน
คนดูจะดูก็ได้ ไม่ดูก็ได้ เดินไปเดินมาก็ยังได้ ไม่ต้องนั่งดูตลอด หรือต้องตามไปดูย้อนหลัง
ไม่มีอะไรประทับใจ หลังจากดูแต่ละตอนจบ
บทละครก็ไม่ได้มีอะไรใหม่ หรือตื่นเต้นอะไรเลย เรื่อยๆมาเรียงๆ เหมือดูสารคดีมากกว่าละคร
ผู้กำกับก็น่าจะเปลี่ยนคนมั้ง วิธีการนำเสนอก็ธรรมดาเหมือนละครทั่วไป
เดาได้หลายตอน แค่รอว่าเมื่อไหร่ เท่านั้นแหละ
บุพเพ ชอบพี่ๆป้าๆในเรือน เพราะแต่ละคนที่เข้าฉาก ไม่มีบทพูด แต่เล่นบทพี่ๆป้าๆตลอดเวลา
ลองไปดูย้อนหลังว่า แต่ละคนเล่นมากกว่าพูด
แต่ในพรหมลิขิต ไม่ฟินแบบนี้อีกเลย หายไปหมด
การแสดงบทการะเกดหรือพุดตาล หรือพ่อริด พ่อเรือง หรือรุ่นพ่อ เล่นแล้วแยกออกว่าใครเป็นใคร เล่นได้ดี
แต่ขาดความต่อเนื่องทั้งบทและการแสดง เหมือนเล่นคนละรอบ คนละเรื่อง เล่นสลับไปมา
เหมือนแต่ละคนอยู่คนละมิติ คนละจักรวาล
ต่อให้อยู่ในฉากเดียวกัน เหมือนเล่นกันคนละเรื่อง
โดยเฉพาะการะเกดคนสาวๆหายไป กลายเป็นแม่ธรรมดาๆ บทไม่เด่นหรือน่าสนใจอีกต่อไป
เรื่องอาหาร บุพเพ อาหารแทบจะเป็น talk of the town อินมากในแต่ละฉาก
ยิ่งพวกกุ้งเผาถึงขนาดไปอยุธยา หากุ้งเผา ชอบฉากที่ตัวละครนั่งกินอาหารของแม่การะเกด อินมาก
แต่ในพรหม ทำออกมาได้สวย น่ากิน แต่ก็ไม่อินเหมือนเดิม มีฉากตัวละครมานั่งโจ้แบบนี้น้อยมาก
ยิ่งแม่แพรจีนมาทำอาหาร น่ากิน กลายเป็นว่า เจอพาร์ทลำใยของแพรจีนเข้าไป หมดกัน อาหารที่อุตส่าห์ตั้งใจทำ ตั้งใจสอน
แต่ถ้าถามว่า ปัญหาใหญ่สุดน่าจะเป็น แม่กลิ่น ทั้งนักแสดง บทและผู้กำกับ น่าจะมัดรวมกัน ทำให้แม่กลิ่นน่ารำคาญสุดๆๆ
น้ำตาล เป็นนักแสดงที่ชอบคนนึง ตามดูละครของน้ำตาลก็หลายเรื่อง เล่นได้หลายบท บางเรื่องก็ตามดูเพราะว่ามีน้ำตาลเล่น
แต่ทำไมมาเล่นเป็น แม่กลิ่น ออกมากลายเป็นตัวอิจฉาทั่วไปในละครไทย
ร้ายแบบทั่วไป งั้นๆ โกรธๆ ตะโกนๆ กริ๊ดๆ จนแสบแก้วหู ตบๆ
ดูยังไงๆ ก็ไม่เหมือนหญิงชาวอยุธยา แค่คนยุคปัจจุบันแต่งชุดอยุธยา
ถ้าเจอตัวอิจฉาแบบนี้ในละครไทย เริ่มจากไม่ชอบ เปลี่ยนช่องรอ จนสุดท้ายก็ เทละครทิ้ง
เบื่อตัวละครร้ายๆ บทเหมือนเดิม แทบจะมีในละครไทยทุกเรื่อง เสียดายน้ำตาลมากกกกกสำหรับบทนี้
บทบาทของแม่กลิ่น ทุกอย่าง เดาได้ไม่ยาก เรื่องขโมย แปลงผัก เดาไม่ยาก ยังไงก็ทำแน่ แค่รอเท่านั้นเอง
ไม่ว่าจะฉากร้องไห้ ฉากอาละวาด ทะเลาะกัน ขโมยสร้อย โดนตี ไม่ได้ทำให้คนดูมีความชอบหรือเกลียดเลย
ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร ไม่มีเหตุผลรองรับ แม่กลิ่นพูดออกมาสองครั้งมั้ง ไม่อิน เหลือแค่ความลำใย
รำคาญกับบทแม่กลิ่นมากจนถึงมากที่สุด
ผู้กำกับปล่อยออกมาแบบนี้ได้ยังไง
ช่วยกลับไปดูความร้ายกาจของคอนสแตนติน การะเกด มีมิติ น่าสนใจ น่าติดตาม
ส่วนแม่กลิ่น ตรงข้ามทุกอย่าง
สุดท้ายวีคนี้ รำคาญแม่กลิ่นมาก บทเพิ่มเยอะมาก จนต้องปิดเสียงช่วงแม่กลิ่นออกมา
และอัพเกรดคือ เลิกดูไปหนึ่งวัน และไม่คิดจะไปเปิดดูย้อนหลังเหมือนกัน
ความรู้สึกเวลานี้ ดูให้แค่จบก็พอ
ถ้าตอนที่เหลือยังเป็นแบบนี้ และจะทำภาคสามหรือภาพยนตร์ คงจะขอบาย พอแค่นี้
อยากจะบอกว่า พรหมลิขิตไม่สนุก จะหยุดดู ถ้าแม่กลิ่นออกมาเยอะขนาดนี้
จนตอนนี้บอกได้เลย พรหมลิขิตผิดหวังและไม่สนุก เทียบกับบุพเพแบบไม่เห็นฝุ่น
ช่วงแรกๆก็สนุกพอใช้ได้ ต่อเนื่องกับกับภาคแรก
แต่พอเริ่มเข้าสู่ยุคพุดตาล แต่กลายเป็นว่า ความสนุก ความฟิน ความชอบ ลดลงเรื่อยๆ ตามจำนวนตอนที่เพิ่มขึ้น
เริ่มจากบทเกลี่ยให้ตัวละครเยอะเกินไป ไม่ต่อเนื่องหรือเชื่อมโยงกันเลย
ใครเล่นตอนไหนก็เล่นไป พุดตาลอยู่บ้าน การะเกดก็ทำอาหารไป
ส่วนขุนหลวงก็ตกปลาไปกินไป ที่เหลือก็งั้นๆ พีคไม่กี่ตอน
คนดูจะดูก็ได้ ไม่ดูก็ได้ เดินไปเดินมาก็ยังได้ ไม่ต้องนั่งดูตลอด หรือต้องตามไปดูย้อนหลัง
ไม่มีอะไรประทับใจ หลังจากดูแต่ละตอนจบ
บทละครก็ไม่ได้มีอะไรใหม่ หรือตื่นเต้นอะไรเลย เรื่อยๆมาเรียงๆ เหมือดูสารคดีมากกว่าละคร
ผู้กำกับก็น่าจะเปลี่ยนคนมั้ง วิธีการนำเสนอก็ธรรมดาเหมือนละครทั่วไป
เดาได้หลายตอน แค่รอว่าเมื่อไหร่ เท่านั้นแหละ
บุพเพ ชอบพี่ๆป้าๆในเรือน เพราะแต่ละคนที่เข้าฉาก ไม่มีบทพูด แต่เล่นบทพี่ๆป้าๆตลอดเวลา
ลองไปดูย้อนหลังว่า แต่ละคนเล่นมากกว่าพูด
แต่ในพรหมลิขิต ไม่ฟินแบบนี้อีกเลย หายไปหมด
การแสดงบทการะเกดหรือพุดตาล หรือพ่อริด พ่อเรือง หรือรุ่นพ่อ เล่นแล้วแยกออกว่าใครเป็นใคร เล่นได้ดี
แต่ขาดความต่อเนื่องทั้งบทและการแสดง เหมือนเล่นคนละรอบ คนละเรื่อง เล่นสลับไปมา
เหมือนแต่ละคนอยู่คนละมิติ คนละจักรวาล
ต่อให้อยู่ในฉากเดียวกัน เหมือนเล่นกันคนละเรื่อง
โดยเฉพาะการะเกดคนสาวๆหายไป กลายเป็นแม่ธรรมดาๆ บทไม่เด่นหรือน่าสนใจอีกต่อไป
เรื่องอาหาร บุพเพ อาหารแทบจะเป็น talk of the town อินมากในแต่ละฉาก
ยิ่งพวกกุ้งเผาถึงขนาดไปอยุธยา หากุ้งเผา ชอบฉากที่ตัวละครนั่งกินอาหารของแม่การะเกด อินมาก
แต่ในพรหม ทำออกมาได้สวย น่ากิน แต่ก็ไม่อินเหมือนเดิม มีฉากตัวละครมานั่งโจ้แบบนี้น้อยมาก
ยิ่งแม่แพรจีนมาทำอาหาร น่ากิน กลายเป็นว่า เจอพาร์ทลำใยของแพรจีนเข้าไป หมดกัน อาหารที่อุตส่าห์ตั้งใจทำ ตั้งใจสอน
แต่ถ้าถามว่า ปัญหาใหญ่สุดน่าจะเป็น แม่กลิ่น ทั้งนักแสดง บทและผู้กำกับ น่าจะมัดรวมกัน ทำให้แม่กลิ่นน่ารำคาญสุดๆๆ
น้ำตาล เป็นนักแสดงที่ชอบคนนึง ตามดูละครของน้ำตาลก็หลายเรื่อง เล่นได้หลายบท บางเรื่องก็ตามดูเพราะว่ามีน้ำตาลเล่น
แต่ทำไมมาเล่นเป็น แม่กลิ่น ออกมากลายเป็นตัวอิจฉาทั่วไปในละครไทย
ร้ายแบบทั่วไป งั้นๆ โกรธๆ ตะโกนๆ กริ๊ดๆ จนแสบแก้วหู ตบๆ
ดูยังไงๆ ก็ไม่เหมือนหญิงชาวอยุธยา แค่คนยุคปัจจุบันแต่งชุดอยุธยา
ถ้าเจอตัวอิจฉาแบบนี้ในละครไทย เริ่มจากไม่ชอบ เปลี่ยนช่องรอ จนสุดท้ายก็ เทละครทิ้ง
เบื่อตัวละครร้ายๆ บทเหมือนเดิม แทบจะมีในละครไทยทุกเรื่อง เสียดายน้ำตาลมากกกกกสำหรับบทนี้
บทบาทของแม่กลิ่น ทุกอย่าง เดาได้ไม่ยาก เรื่องขโมย แปลงผัก เดาไม่ยาก ยังไงก็ทำแน่ แค่รอเท่านั้นเอง
ไม่ว่าจะฉากร้องไห้ ฉากอาละวาด ทะเลาะกัน ขโมยสร้อย โดนตี ไม่ได้ทำให้คนดูมีความชอบหรือเกลียดเลย
ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร ไม่มีเหตุผลรองรับ แม่กลิ่นพูดออกมาสองครั้งมั้ง ไม่อิน เหลือแค่ความลำใย
รำคาญกับบทแม่กลิ่นมากจนถึงมากที่สุด
ผู้กำกับปล่อยออกมาแบบนี้ได้ยังไง
ช่วยกลับไปดูความร้ายกาจของคอนสแตนติน การะเกด มีมิติ น่าสนใจ น่าติดตาม
ส่วนแม่กลิ่น ตรงข้ามทุกอย่าง
สุดท้ายวีคนี้ รำคาญแม่กลิ่นมาก บทเพิ่มเยอะมาก จนต้องปิดเสียงช่วงแม่กลิ่นออกมา
และอัพเกรดคือ เลิกดูไปหนึ่งวัน และไม่คิดจะไปเปิดดูย้อนหลังเหมือนกัน
ความรู้สึกเวลานี้ ดูให้แค่จบก็พอ
ถ้าตอนที่เหลือยังเป็นแบบนี้ และจะทำภาคสามหรือภาพยนตร์ คงจะขอบาย พอแค่นี้