พรหมลิขิต ไม่ละมุน แถมยังงงๆ หลายเรื่อง ขอวิจารณ์หน่อยนะครับ

ส่วนตัวผมเคยเป็นอดีตนักศึกษาเอกประวัติศาสตร์เมื่อหลายสิบปีก่อน และสนใจละครประเภทนี้อยู่แล้ว ย้อนกลับไปบุพเพสันนิวาส ละครเรื่องนั้นทำให้ผีอยุธยาเข้าสิงผมเลย กลับไปศึกษาประวัติศาสต์แบบบ้าคลั่งอีกครั้ง หมดเงินค่าหนังสือน่าจะเหยียบหมื่นได้ แต่พอมาพรหมลิขิตมันไม่มีอารมณ์นั้นเหลือเลย

1. ตัวละครเป็นไบโพลาร์ไปหมด
     ** พุตตาน /// งงกับตัวละครตัวนี้มากที่สุด ตอนอยู่กับป้าผู้มีพระคุณ แต่ทำมึนตึงเหมือนเกลียดกันมาข้ามภพข้ามชาติ ไม่มีที่มาที่ไป   แต่กับลูกน้องที่ทำงานกลับเป็นคนใจดีมากก /// ในละคร สร้างว่าเป็นคนสู้ชีวิต อารมณ์ร้อน ทำมาค้าขาย ตอนสมัยกรุงเทพก็ขายก๋วยเตี๋ยวในไซต์งาน มายุคอยุธยา ยังทำอาหารขาย แต่กลับก่อไฟไม่เป็น ใช้ไอ้เพิ่มตลอด // ความรักกับพ่อริด รักกันได้ยังไง งงครับ เจอกันครั้งแรก จับคัมถีร์มาเจอกับ พ่อริดถึงกับถีบซะกระเด็นตกน้ำขนาดนั้น เข้าใจว่าเป็นละครทำให้มันดูดราม่า แต่ทว่าหญิงที่ถูกชายถีบกระเด็นขนาดนั้น คงไม่มีใครมารักได้หรอก จริงๆทำให้พ่อริดผลักแรงๆก็พอ เหมือนกับตอนที่พี่หมื่น บีบตัวเขย่าการะเกด ไม่ใช่ถึงขนาดกับถีบกันแบบนี้  // และสุดท้าย พุตตาน สรุปจะเป็นการะเกดหรือเกศสุรางค์ข้าสิง บุคลิคออกไปทางเกศสุรางค์มากกกกกเกินไป ครับ น่าจะกำกับให้เธอมีความดาร์คปนอยู่มากกว่านี้ เป็นตัวละครที่ไม่กลมกล่อมเอาเสียเลย

     แม่กลิ่น // เข้าใจว่าแต่ก่อนก็เป็นคนดี เป็นคนน่ารักของทุกคน แต่พอพุตตานโผล่มากลายเป็นผีไปเลย เธอควรจะร้ายเฉพาะกับพุตตานหรือไม่ นี่พาลร้ายไปกับทุกคน ข้างงใจยิ่งนัก ตัวละครถูกกำกับให้ไร้มิติมากครับ แบนมาก  สงสารนักแสดง สุดท้ายพอแก้กรรมกันได้สำเร็จ กลายเป็นมาดีน่ารักแบบหลังเท้าเป็นหน้ามือ  มันดูไบโพลาร์เกินไปครับ

2. กอดจูบกันเยอะเกินไป ไม่เป็นเหตุเป็นผล
    ** หากย้อนไปดูบุพเพ มันมีความเป็นเหตุเป็นผลมากกว่ามากครับ ตัวละครไม่ชอบกันมาก่อน แต่มีพัฒนาทำให้ค่อยๆรัก และค่อยๆมารักกันเริ่มสบตา จนถึงจะมีการกอดจูบ มันเรียกอารมณ์คนดูได้มากกว่า /// แต่สำหรับพุตตาน-พ่อริด หลังจากกระโดดถีบกันแล้ว ก็ไม่มีพัฒนาการอะไรที่ต้องมาทำให้รักกันได้เลย งงครับ  และที่น่าเบื่อคือกอดจูบกันทั้งเรื่อง ตั้งแต่สมัยทวาราวดี ก็จูบกัน มาอยุธยาก็กอดกัน จูบกันเยอะเกิน จนมันดูชินชา และรำคาญสุดๆ  ดูเหมือนผู้กำกับจะหลงไหลกับฉากแบบนี้นะครับ // และฉากที่การะเกดกับพี่หมื่น ขนาดมีลูกกันเต็มเรือนกันแล้วก็ยังไม่วายโล้สำเภากันกลางวันแสกๆจนเสียงดังทั้งเรือน จนลูกได้ยินนี่ ผมว่านี่ไม่ควรจะมีนะ

3. ทวาราวดี เลอะเทอะ
   ** นอกจากจะพยายามผูกปม ให้มันดูวุ่นวาย หลายอย่างไม่สมเหตุสมผล การะเกด กับเกษสุรางค์ก็ควรจะเกลียดกันหรือไม่ครับ เพราะในอดีตสั่งให้ทหารมารบพุ่งกันขนาดนั้นครับ เหมือนคนเขียนผูกปม แล้วแก้ไม่ออก เลยปล่อยๆไปอย่างนั้น  // พี่หมื่นควรจะมีอาการเกลียดพุตตานมากกว่านี้หรือไม่ เพราะสมัยทวาราวดีก็เกลียด มาสมัยแม่นางการะเกดก็เกลียดยิ่งกว่าขี้  

   ** การถ่ายทำ ฉากสมัยทวาราวดีนี่ยิ่งดูยิ่งขำครับ ถ้าจำกัดเรื่องงบประมาณถ่ายทำ หรือจำนสนคน ก็ทำภาพให้มันแบบฝันๆ ฟุ้ง แนวย้อนอดีตก็ได้ ใช้ซีจีตัดต่อช่วยก็ได้ นี่ถ่ายจริงเป็นเรื่องเป็นราว แต่ตัวละครมีไม่ถึงสิบ ยิ่งดูยิ่งฮา  

4. กษัตริย์อยุธยา
   ** ไม่ทราบว่ามีบันทึกอะไรที่บอกว่าขุนหลวงท้ายสระเป็นคนกันเองขนาดนั้นหรือไม่ ผมตะหงิดๆตั้งแต่ตอนขุนหลวงไปกินข้าวบ้านพุตตาน แล้วตอนคุยกันตอนหนึ่งเห็นขุนหลวงทำท่าโค้งหัวเล็กๆให้พุตตานตอนกำลังลากัน ผมเห็นล่ะเอ๊ยยยยยย!! ขุนหลวงสมัยอยุธยานี่นะนอบน้อมกับไพร่ขนาดนี้ ผู้กำกับทำอะไรเนี่ย ไม่แปลกที่จะมีฉากต่อมา ขุนหลวงปล่อยให้พุตตานด่าว่าข่มขืน โทรม กลางพระที่นั่งแบบนั้น แถมสุดท้าย ขุนหลวงไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ มีเรื่องกับเด็กหนุ่มนั่นอีก สงสารขุนหลวงท้ายสระมากครับถูกย่ำยีขนาดนี้ เป็นการกำกับละครที่ทำลายบุคคลในประวัติศาสตร์ได้แบบเลวร้ายที่สุด และเพราะละครเรื่องนี้ทำให้ขุนหลวงท้ายสระแบบนี้จะกลายเป็นภาพจำของคนต่อไปอีกนาน 
 
 ** ขุนหลวงเสือ // เอาจริงมีบันทึกไม่มากเกี่ยวกับพระองค์ ส่วนใหญ่เป็นบันทึกสมัยหลังที่เขียนไว้ในแง่ลบถึงพระองค์เท่านั้นเอง แต่ละครทำให้ขุนหลวงลายเป็นกุ๊ยปากซอบไปเลย ตรงนี้แย่หนักครับ ควรจะทำให้พระองค์ร้ายแบบมีชั้นเชิงหน่อย กำกับนักแสดงออกมาได้แย่มาก

    ** เทียบกับบุพเพแล้ว เป็นหนังคนละม้วนเลย บุพเพ ถ่ายถอดเรื่องในวังเรื่องของกษัตริย์ได้ศักดิ์สิทธิ์กว่ามาก กษัตริย์ยังเป็นกษัตริย์ที่ยังมีความเป็นสมมติเพพ ที่ไพร่อยุธยาห้ามมอง ห้ามสบตา แต่พรหมลิขิต มันคืออะไร? 

5. ใส่ความกรุงเทพเข้าไปในอยุธยามากเกินไป
      ** ความเป็นกรุงเทพ ก็คือคำฟุ่มเฟือย คำสมัยใหม่ครับ // ย้อนกลับไปดูบุพเพ คำพวกนี้มันจะมาจากการ "หลุด" ของการะเกด หรือเพราะพูดคำโบราณไม่เป็นๆของตัวเกษสุรางค์ ทำให้คนสมัยอยุธยาไม่เข้าใจ มันเลยดูน่ารัก ไม่เฝือ ไม่ฝืด ทำให้คนดูรู้สึกว่าถ้าเราเป็นการะเกด แล้วหลุดไปยุคนั้นจะพูดยังไงดี  // แต่สำหรับพุตตาน หลายคำต้งใจพูดออกมา เช่นพูดกับขุนหลวงคำว่า "แฟน" พุตตานพูดคำว่า  "คนรัก" ไม่เป็นหรือ แล้วจะพูดแฟนกับขุนหลวงทำไม  // อีกหลายตัวละครก็ยังพูดคำพวกนี้กันพร่ำเพรื่อจนดูไม่น่ารัก และออกจะน่ารำคาญไปเลยครับ ทุกฉากที่มีการเล่นคำพวกนี้มากๆ ผม forward ไปเลย (ผมดูย้อนหลังส่วนใหญ่ครับ) 

6. ไม่ได้บรรยากาศอยุธยา 
    ** ดูบุพเพ ใครๆก็อยากไปอยุธยา แต่ดูพรหมลิขิต ละครไม่สามารถ่ายทอด "บรรยากาศ" "ความรู้สึก" และ "ชีวิต" ของอยุธยาออกมาเลยครับ บุพเพ เป้นละครเรื่องแรกมั้งที่ทำให้เราได้เห็นภาพตลาด ได้เห็นชีวิตของสามัญชนคนทั่วไปในอยุยา รายละเอียดต่างๆมากมายของชีวิต ซึ่งแต่เดิมหนังละครส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องของในวังเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่บุพเพ สะท้อนชีวิตคน ตลาด การละเล่น วัด ออกมา มันเลยทำให้เกิดอยุธยาฟีเวอร์กันครั้งใหญ่ รวมถึงที่ละโว้ด้วย แต่พรหมลิตนั้น ผมหาไม่เจอจริงๆ
     ** นอกจากความเป็นอยุธยาจะหายไปจาก พรหมลิขิตแล้ว บรรยากาศของสองแคว  เมืองพริบพรี่ ก็ไม่มีอีกด้วยทั้งๆที่กล่าวถึงดำเนินเรืองถึงมากมายหลายฉาก 

7. ยัดเยียดอาหารมากเกินไป
     ** บุพเพ การะเกดทำมะม่วงน้ำปลาหวาน กุ้งเผา เพราะว่าตัวเองเป็นคนชอบกิน เรื่องบรรยายวิธีกระบวนการปรุงทำให้คนมีอารมณ์อยากกินไปด้วย ดูละมุน แต่สำหรับพุตตาน ทำอาหารขาย ไม่ค่อยมีขั้นตอนอะไร และเมนูเยอะมากกกก  ทำอาหารขาย แต่ก่อเตาไฟยังบ่เป็น อะไรกัน หลายอย่างดูเป็นการยัดเยียดอยากให้เป็น "ซอฟเพาเวอร์" ยังไงไม่รู้ คนผลิตคงหวังอย่างนั้นเพราะขายต่างประเทศด้วย

8. เพลงประกอบ
     ** หนึ่งในข้อด้อยที่พรหมลิชิต เทียบบุพเพไม่ได้เลยก็คือ เพลงประกอบครับ ของบุพเพ เพราะ ซึ้ง กินใจทุกเพลง ติดหูผู้ชมทุกเพลง อินกันทุกเพลง แต่พรหมลิขิต ก็เพราะแต่เทียบไม่ได้เลยครับ   เลยฉุดความน่าดูน่าฟังของละครลงไปด้วย 

      ยังมีอีกหลายประเด็นให้วิจารณ์ แต่พิมพ์ไม่ไหวล่ะครับ ไหนจะเรื่องไม่ปราณีตของการผลิตอีก ปล่อยพัดลมออกมาได้อย่างไร และบางฉากผมว่าผมเห็นโครงเหล็กแบบไกลๆนะ พรหมลิขิต นอกจากจะไม่ปราณีต ไม่ละมุน ยังสอบตกเรื่องการสร้างบรรยากาศให้คนมีความรู้สึกร่วมกับเรื่องราวไปมาก พอดูจบหลายคนจึงรู้สึกเฉยๆ ส่วนตัวผมจะคิดไปเสียว่า ไม่มีละครเรื่องนี้ คิดว่ามีบุพเพเรื่องเดียวก็พอ